Búnaðarrit - 01.01.1902, Side 38

34
Til þess að raska ekki samanburði á vinnu bænda í
hinum ýmsu hreppum, þá er hér látið ótalið það sem gjört
hefur verið á verzlunarstöðunum Bildudal, Geirseyri og
Vatneyri.
Búnaðarhættir í sýslunni eru að sumu leyti nokkuð frá-
brugðnir þvi, sein venja er til annarstaðar. Kýr eru æði
víða látnar ligg;ja úti á sumrin, af því að litið hefur verið
svo á sem þær mjólkuðu þá betur; sá siður mun þó heldur
vera að afleggjast, ýmsir farnir að sjá að mjólkin muni lík-
lega ekki vera meiri en þó þær væru hafðar inni, að minsta
kosti muni mjólkuraukningin ekki nema jafnmiklu og sá
skaði, sem fylgir þessu, að mikið af áburði fer til ónýtis.
Sumstaðar í vestursýslunni er farið að hýsa kvíaær; mjög
víða eru þær mjólkaðar í færikvíum. I Idauðasandshreppi
eru sumir farnir að taka upp þann sið að láta ær ganga
með dilk.
Aður fyrri var sá siður algengur að hafa fjárhús niður
á sjávarbakka, íuun það hafa verið gjört vegna fjörubeitar-
innar, sem víðast hvar í sýslunni er mikils virði. Svo var
sandur úr fjörunni borinn á húsgólfið til að halda því þurru
og síðan var öllum áburðinum mokað fram af sjávarbakkau-
um og ekki hirt um hann rueir. Þetta hefur breyzt mjög
til batnaðar á síðari árum, eg varð að eins var við eina
tvo bæi, sem halda þessum ósið eun þá. Sumstaðar eru
grindur hafðar i fjárhúsgólfinu til þess að kindurnar geti
legið á þurru. SjáJfsagt væri lang bezt að hafa engar grind-
ur en bera mómold í fjárhúsin, en það getur verið oft, mikl-
um erfiðleikum bundið að ná i nægilegt af henni. Mundi
ekki mega uota þang og þara til að bera í húsiu ? Með
þvi mætti drýgja áburðinn að stórum mun. Ennfremur er
ekkert á móti því að nota sandinn ef áburðinum væri svo
ekki fleygt til ónýtis á eftir.
Hermann Jónasson tekur fram í skýrslu sinni að sýslu-
búar vandi heyþurk sinn mörgum betur og lýsir hann þeirri
aðferð. Heyið er sett upp í galta hálfþurt eða þurt og