Búnaðarrit - 01.01.1902, Page 39
35
breitt segl yfir þegar óþurkar ganga. Dessi segl eru heima
uuniu og kölluð hærur, álitin heztu búmannsþing.
Á flestum bæjum eru heyhlöður; víðast hvar eru þær
með torfþaki. Sumstaðar í vestursýslunni eru lilöður með
járnþaki einkum í Dalahreppi og þar eru líka önnur húsa-
kynni til jafuaðar betri en i hinum hreppunum; það mun
að lfkindum nokkuð vera að þakka sjávarafla, sjór er tals-
vert stundaður þaðan, en það sér ekki á að jarðirnar hafi
verið vanræktar fyrir það. Yitanlega eru í þeim hreppi til
þær jarðir, eins og annarstaðar, sem ekkert hefur verið
gjört til góða, en þær eru færri en hinar, sem hafa verið
bættar mikið.
Yiðast hvar í sýslunni oru liestarnir stórir og fallegir.
í Haga á Barðaströnd sá eg svo stóra hesta að eg mun
hvergi hér á landi hafa séð þá stærri. Sauðfénaður er sömu-
leiðis vænn, f Gfufudalssveitinni er talið að vera ágætt fé
Sýslubúar ættu að leggja mesta áherzlu á sauðfjárræktina,
jarðjrnar sýuast til þess kjörnar. Svo er og um mörg héruð
hér á landi; aðalmeinið er að kjötmaricaðurinn er livergi
góður, að Reykjavík undanskildri. íslenzka kjötið þykir í
útlöndum ekki maunafæða vegna þess liveruig með það er
farið. Þetta hlýtur að bi-eytast. Vér verðum að reyna að
koma ketiuu óskemdu út fyrir pollinn, á einhvern hátt, svo
sem með því að senda það ísvarið, eða þá að salta það á
líkan hátt og vér söltum það kjöt sem vér borðum hór
heima. Fleiri aðferðir munu líka geta komið til greina,
svo sem niðursuða. Að senda lifandi fó út er ekki skemti-
legt og það hefur líka reynzt vangæft.
I Barðastrandarsýslu eru samgöngurnar erfiðar, vegiruir
ákaflega vondir víðast hvar, sem búast er við þar sem íjöif-
in eru brött og uudirleudi ekkert eða lítið. Samgöngurnar
þurfa að verða aðallega á sjónum.
Hvergi varð eg var við neina ótrú á búskapnum eða
kvíða vegna framtíðarinnar, þeir búa þar að síuu með seigju
og dugnaði.
Einar Helgason.
' 3*