Búnaðarrit - 01.01.1902, Side 129
121
hefðu tíma eða Astæður til að ganga á skólaun, ef húsrúm
leyfði, og væri þá meinbægni að amast við því.
X>að er t. d. oft að kandidatar, presta-, lækna- og sýslu-
menuaefni, er geta húizt við að fá embætti til sveita, leita
sér atvinnu við kenslustörf í Reykjavik, meðan þeir bíða
eftir að komast í embætti. Get eg hugsað mér að slíkir
menn bæði tækju að sér keuslu við búfræðisskólaun í ein-
hverjum greinum og uytu þar kenslu sjálfir, t. d. lögfræð-
ingur kendi eiun timann búnaðarlöggjafarágripið, en hlustaði
í næsta tíma á keunarann í jarðræktarfræði o.- s. frv.
Sumum piltum kynni að vera hagfeldara að uota sum-
arið á milli bókfræðisskólavetranna til að ljúka við hið
verklega nám, og gætu þanuig fulluægt þvi skilyrði, áður
en þeir lyki námi við skólann.
Þetta, sem hér er lagt til, viðvíkjandi verklega náminu,
er einungis endnrbótar millistig. Eg dirfist ekki að ætlast
til ineira í bráð. En þótt að eius sé miðað við búnaðará-
standið eins og það er nú, hefði eg helzt kosið að nemend-
ur væru hjá verlcnaðarkennarauum tvö sumur og einn vetur
áður eu þeir færu á bóknámsskólann (þeir sem það gjörðu)
en liefðu svo sumarið milli bókuámsvetranna til að læra
garðyrkjustörf og taka próf í liiuu verklega, er þeir hefðu
lært á verknaðarskólanum; það mundi lengja námstímann
um eitt sumar, og væri það tilfinnanlegur kostnaðarauki
fyrir fátæka pilta, er þyrftu að geta uunið sér kaup að
sumrinu, til að standast kostnaðiuu af dvölinui við bók-
námsskólann. En í framtíðinui ætti það þó að borga sig.
Svo mikil tímalengiug getur varla komið til mála nema
piltura yrði veittur talsverður námsstyrkur; en það finst
mér isjárvert að leggja til að svo stöddu.
I þetta sinn slepjii eg því, að gjöra reikniugslega kostu-
aðaráætlun ei'tir þessu fyrirkomulagi; en með sjálfum mér
þykist eg fullviss um, að svo megi koma því fyrir, að það
íyrst um sinn yrði engu kostnaðarsamara en búnaðarskól-
arnir nú eru, en kenslan þó miklu fullkomnari. Auðvitað á
eg hér við búuaðarkensluua einungis; því gaguíræðakensluua