Búnaðarrit - 01.01.1902, Page 210
202
í jöðrunum er kjarrið farið að eyðast og þar er jarð-
vegurinn að byrja að blása upp, af því að birkiræturnar
binda hann ekki lengur.
Algengasta tréð í skógunum er birki, að Jíkiudum er
það betula odorata. Trén eru sjaldnast með beinum stofni,
heldur hafa þau runnalögun.
Mér virðist svo sem trjávöxturinn só meiri á Norður-
og Austurlandi en á Suðurlandi. Ársvöxturinn er þar meiri,
blöðin stærri og ljósari, stofninn gildari, og lögunin fallegri.
Það er ekki óhugsandi að annað afbrigði hafi náð útbreiðslu
á Suðurlandi, ef til vill er það betula pubescens eða kyn-
blendingur.
Jurtalífið er aftur á móti miltið meira og fjölskrúðugra
f skógunum á Suðurlandi en á Norðurlandi.
Birkiskógarnir eru sjaldan heillegir lieldur er venjulega
meira og minna af rjóðrum á milli runnanna, sem menn og
skepnur hafa myndað. í skógajöðrunum verða þessi rjóður
æ stærri og stærri og grasminni, unz þau fara að blása
upp.
Til að gefa gleggri lýsingu af fslenzltum kjarrskógum
og til að sýna hvernig þeir hafa gengið úr sér og gjöra
enn þann dag í dag, skal hér lýst tveiinur stærstu kjörrun-
um.
Fnjóskadalsskógur.
Það er einkennilegt að þessir sltógar eru að eins aust-
an megin í dalnum en alls engir að vestanverðu. Eins og
víðast annarstaðar eru þeir neðst í fjallahlíðunum. Skógur-
inn nær frá Hálsi 15 kilometra inn eftir dalnum, eltlti þó
óslitinn, því að auð svæði eru hér og þar. Breiddin er eltki
meiri en 1, 5 km. og viða minni. Skógurinu er hér um bil
eingöngu af birki, líklega betula odorata. Mjög lítið af víði
og hór um bil ekltert af reynivið.
Norðurhluti sltógarins heyrir undir Háls og er hann að
mínu áliti þroskamestur, enda þótt beztu trón sem vaxa á
Norðurlandi, sóu í þeim hluta skógarins, sem heyrir undir