Búnaðarrit - 01.01.1902, Page 254
246
ræðumanni að muni vera rétt og bendir það á að vér eig-
um að afla íslenzks grasfræs. Það bendir allt á að þessi
nýja grasræktaraðferð muni beppnast. Gamla aðferðin só
of dýr og með henni gjörum vór ekkert til að hita jarðveg-
inn, annað en það sem áburðurinn hitarhann. Grasvöxtur-
inu verður varaulegri og betri ef nýju aðferðinui er beitt
heldur eun hann er uú með gömlu aðferðinni og þó þurfum
vér ekki að bera eitis mildð á. Sagt er að þúfurnar sóu
svo stórar að þær verði ekki plægðar og hefur það við
nokkuð að styðjast, eu ef við tökum svo stór stökk, sem
hér ræðir um, þá munum vér finua ráð; það muudi ef til
vill mega brenna þær, en við það tapast þó nokkuð aí
næringarefuuuum. I jörð sem búið væri að brenna þúfurn-
ar af mætti sá lúpínum. Ræðumaður hafði sáð höfrum í
vonda jörð tviplægða og feugið góða uppskeru, sáð túruips
í mylduari jörð og heppnast það vel. Útlendt grasfræ
hefði hanu ekki reyut en þar á móti íslenzkt grasfræ og
gæfi það góðar vonir. í þá bletti væri komin góð rót. í
gróðrarstöðinni hefði það líka heppnast ágætlega. Margt
bendir á að vór ættum að taka upp þessa aðferð, en til
þess þyrfti jörðin að fá góðan undirbúuing og miilibils
ræktuu ætti að borga þann kostnað. Aðalskilyrðið væri
að rækta íslenzkt grasfræ og þá fyrst kæmu fóðurjurta-
raunsóknirnar að uotum. Það væri uudarleg aðferð að
þekja slótturnar, vór liefðum líklega lært hana á bæjarþök-
unurn (Björn Bjaruarson: A fátækt), nei, hún væri ekki ódýrari.
Sigurður Sigurðsson, ráðanautur, viðurkendi að ritgjörð
B. J. væri mjög ljóst og skipulega rituð, euda hefði henni
verið mjög hælt, og því haldið fram, að húu mundi marka
nýtt tíinabil í jarðræktiuui. Ef ritgjörðin hefði vorið skrif-
uð af búfræðing, mundi hai'a kveðið við aunau tón. þá heí'ði
þótt lítið til hennar koma.
f' ritgjörðinni væri ekki komið fram moð neinar nýjar
kenniugar hvorki að því er snerti plæingu, þurkun eða sán-
ingu og því síður að Sigurður Þórólfsson hafi komið með
þossar kenuiugar iýrstur, eius og Jiauu heldur fram í Plóg.