Hlín - 01.01.1954, Page 33

Hlin
31
kona við hlið hans, honum samhent, og slíkar konur
styðja oft þá menn, sem miklu dagsverki Ijúka, og eiga
þær sinn hluta af því, beint og óbeint. — Hitt veit jeg, að
heiður sá og upphefð, er maður hennar hlaut, og þau um-
svif, sem því fylgdu, voru í hennar augum ekki keppikefli.
— Jeg hygg, að hún hafi fremur viljað vera í hópi þeirra
„um lífsins dal, er geymdist glaurni frá,
(þeir) gengu hljótt og látlaust sína braut“.
(Þýðing Einars Benediktssonar).
Heimilið, dalurinn liennar, voru hennar aðalhugðar-
efni. — Hjónin voru hjúasæl, heimilið oft allfjölment og
gestnauð rnikil. — Á því heimili ríkti hið sama hugarfar
og á Belgsá: Löngun til að hjálpa og líkna, einnig þar leit-
uðu menn sjer skjóls, þar yár þjónum og smælingjum
ekki gleymt. — Mikil eftirsjá varð mönnum að Ingólfi, er
hann ljest eftir holskurð í Reykjavík, 8. apríl 1936, aðeins
62 ára. — Það var svipleg brottför, hann fór að heiman,
ókunnugum sýnilega heill og hi'ess. — Guðbjörg bjó nokk-
ur ár í Fjósatungu eftir lát hans, en varð að kveðja dalinn
sinn, og flutti í skjól dóttur sinnar að Hólurn í Hjaltadal.
— Þar ljest hún 6. janúar 1951. — Þrjú börn áttu þau
hjón: Sigrúnu, konu Kristjáns Karlssonar, skólastjóra á
Hólum, Guðmund og Ingibjörgu. — Guðbjörg var fríð
kona og hafði eitthvað alúðlegt, hressandi og huggandi í
viðmóti sínu, sem þeir jafnan hafa, sem eru reiðubúnir að
rjetta hjálparhönd og binda um sár meðbræðra sinna. —
Hún stundaði nám í Kvennaskólanum á Laugalandi. —
Eins og Guðrún systir hennar var hún sístarfandi, meðan
kraftarnir leyfðu.
Sigrún var yngst systranna, fædd í apríl 1877, og ljest
19. maí 1900, aðeins 22 ára. — Hún, sem hinar, kunni að
breiða út glaðværð og ldýliug í kringum sig, lrvar sem hún
kóm. — Síðustu ár sín átti hún við líkamlega vanheilsu að
gtríða með köflum. En þegar þau köst liðu hjá, rjetti