Morgunn


Morgunn - 01.06.1976, Síða 50

Morgunn - 01.06.1976, Síða 50
48 MORGUNN „Leggðu alla rannsókn þína í það, að Guð megi mikill fyrir þér“, segir Meistari Echehart. Það var einmitt þaS, sem hinir nýju rannsóknarmenn náttúrulögmálanna gerðu. En kirkjan hafði sínar ákveðnu skoðanir á því, hversu stór Guð ætti að vera og hvernig líta skyldi á sköpunarverk hans. Kirkj- an átti einnig sina fastmótuðu og í hæsta máta mannlegu náttúruspeki og það var gegn henni, en ekki gegn kristin- dómnum né Biblíunni, sem frumherjar náttúruvísindanna gerðu uppreisn. Hvað Biblíuna varðar, þá halda bæði Kópem- ikus og Kepler því fram, að sköpunarsöguna væri ekki unnt né ætti að skilja bókstaflega, heldur að hún, eins og allar aðr- ar heilagar bókmenntir, mæli á táknmáli. Jóhannes Kepler hafði lagt stund á verk gamalla kristinna heimspekinga og dulfræðinga og var kunnugur hinum táknræna skilningi á Biblíunni. Kirkjan lagði hins vegar að jöfnu skilning sinn á náttúr- unni, sem hundinn var samtíma hennar um það leyti og krist- ið hugarfar yfirleitt og vísaði á hug eða afneitaði hinum nýju sannleiksleitendum. MeS því móti skipáSi hún sér og krist- inni hugsun sess utan viS þá þróun mannlegrar þekkingar, sem þar hófst. Ég veit, að það er unnt að útskýra og afsaka afstöðu kirkj- unnar á þeim tíma, en ég get ekki séð, að það sé með nokkurri sanngirni unnt að lireinsa burt þann skugga, sem hin kaþólska bannfæring á bókum hefur varpað á afstöðu kristindómsins til sannleikans með afneitun sinni á heimsmynd Kópernik- usar. Þessu banni var fyrst aflétt rétt fyrir síðustu aldamót. Sú efnishyggja og það guðleysi, sem þá hafði breiðzt út og orðið ráðandi i evrópskri hugsun, var ekki vísindunum að kenna. Hún var fyrst og fremst því að kenna, að niðurstöður þessara rannsókna voru túlkaðar og kynntar almenningi af mönnum, sem vegna upprunalegrar afstöðu kirkjunnar til vísindanna, litu á kristindóm og trúarbrögð sem versta óvin sannleikans og þekkingarinnar. Það verður að viðurkenna, að það var auðvelt verk, þegar málið var lagt þannig fyrir almenning, og það verður að viðurkenna, að það var kirkjan
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104

x

Morgunn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.