Búfræðingurinn - 01.01.1940, Qupperneq 35

B Ú F R Æ fi I N G U R I N N
29
Þessar tölur sýna, að lillir og léttir refir þurfa tiltölu-
lega meira viðhaldsfóður, miðað við kroppsþunga, en
stærri og þyngri dýr og enn fremur, að yrðlingarnir þurfa
mest vaxtarfóður, iniðað við kroppsþunga, á meðan þeir
eru litlir og í örustum vexti. Það skal tekið fram, að það
er að 'sjálfsögðu gengið út frá þvi, að næringarefnalilut-
föll séu rétl i fóðrinu, þ. e. hæfilega mikið af eggja-
hvitu, kolvetni og feiti og nægilegt af söltum og vítamin-
um.
Á tilraunastöðum í Ameríku og Þýzkalandi hefir það
komið í ljós, að eggjahvítuþörf refa af meðalstærð og
þunga er frá 50—70 g á dag, enda stafi meginhluti eggja-
lwítunnar frá fóðurefnum úr dýraríkinu. Samkvæmt rann-
sóknum þeim, er gerðar liafa verið á magainnihaldi villtra
refa og getið er að framan, þá jnun láta nærri, að villtu
dýrin fái um 60—65 g af eggjahvítu á dag, ef gengið er út
frá, að þau éti svipað og tömdu dýrin.
Sé fóðrað með tóniu kjöti og fiski, eins og sumir gjöra,
og dýrunum gefinn nægilega stór skammtur, er hætt við,
að eggjahvituskammturinn verði óþarflega stór, en of litið
af öðrum efnum til skaða fyrir fóðrun og ástand dýranna,
enda er það alger misskilningur að halda, að refir séu
eingöngu kjötæltur, eins og að framan er skýrt.
Fóðurefnin.
Hér skal stuttlega rælt um þau fóðurefni, sem hér á
landi geta komið til greina sem refafóður.
Mjólk.
Mjólkin er fullkomnust allra fóðurefna og inniheldur
öll þau næringarefni í réttum lilutföllum, sem hið unga
dýr þarfnast á fyrsta áldursskeiði. Mjólkin er nokkuð
mismunandi að samselningu lijá liinum ýmsu dýrateg-
tegund, en hefir hjá iiverri dýrategund einmitt jiá efna-
samsetningu, sem er heppilegust fyrir liana.
Efnasamsetning mjólkur úr íslenzkum kúm og ásauð
og úr tæfum og kanínum er að meðaltali þannig: