Búfræðingurinn - 01.01.1940, Side 58

52
BÚFRÆÐINGURINN
Vinnustundir til hirðingar á hverjum nautgrip eru að
meðaltali 420. Það ætti þá að vera rúmlega 7 sinnum
meira verk að iiirða einn nautgrip en eitt hross, en þess
ber að gæta, að nautgripirnir eru miklu lengur á fóðr-
um en hrossin, auk mjaltastarfa allt árið.
Þegar niðurstöður dönsku reikninganna eru bornar
saman við þær íslenzku, kemur ýmislegt athyglisvert í
Ijós. Vinna við nautgripi lijá dönskum hændum er aðeins
rúmlega lielmingur á móts við það, sem hún er hér á
landi. Stafar það fyrst og fremst af því, að hinir dönsku
bændur hafa stærri kúabú en þeir íslenzku, og fyrir því
fer tiltölulega minni vinna til þess að hirða livern naut-
grip. Aftur á móti er fóðurkostnaður meiri i Danmörku.
Orsökin lil þess er sú, að danskir bændur gefa meira
fóður, einkum kjarnfóður, en þeir íslenzku, en gróffóður
þeirra (hey, rófur og hálmur) er litið eitl ódýrara í fram-
leiðslu en hér. Fóðureiningin af gróffóðrinu kostar í
dönskum búreikningum í framleiðslu 8,1 eyri, en i ís-
lenzku lieyi um 10 aura. Gróffóðurgjöfin, talin í krónum,
er mjög svipuð í dönskum og íslenzkum búreikningum
eða um 190 krónur, þannig að mismunur fóðurverðsins
kemur eingöngu fram i kjarnfóðrinu, sem er um 106 kr.
á nautgrip í Danmörku á móti 40 kr. liér á landi. Annar
kostnaður er lieldur liærri hér, en kostnaður alls á naut-
grip verður mjög likur, 440 kr. hér á landi á móti 424 lcr.
i Danmörku.
Þegar til afurðanna kemur, þá sést, að sláturafurðir og
áburður er líkt, en mjólkurverðið er talsvert liærra hér
á landi. Gefa þó dönsku kýrnar miklu mciri afurðir en
þær íslenzku. Verð mjólkurinnar er sein sé miklu lægra i
Danmörku en liér á landi. Hið umrædda tímabil (1933—
1937) fengu danskir bændur, er liéldu búreikninga, að-
eins 10 aura fyrir hverl kg mjólkur, en íslenzkir bændur
(selt og metið) milli 16 og 17 aura fyrir hverl kg.
Tapið af nautgripunum hjá dönskum bændum er 85
kr. á nautgrip, ])egar gróffóðrið er reiknað með fram-
leiðsluverði, og verður þá framleiðsluverð mjólkurinnar