Búfræðingurinn - 01.01.1940, Síða 64

Kvillar í kartöflum og káljurtum.
Eftir Ingólf Davíðsson magister.
Kartöflukvillar.
Myglan er erfiður óvinur kartöfluræktarinnar sunnan-
lands, á svæðinu frá Snæfellsnesi til Reyðarfjarðar. I
sumar olli hún víða miklu tjóni, t. d. á Akranesi og i
Reykjavik.
Einkenni og þróun: Á kartöflugrösin koma grágrænir
hlettir, einkum við rendur blaðanna. I hlýju og röku
veðri stækka og dökkna blettirnir óðum og getur grasið
að lokum allt orðið svart og visið. I votviðrum sést gráleit
myglurönd kringum blettina neðan á blöðunum. Myndast
þar bin örsmáu gró (fræ) myglusveppsins, er borizt gela
með vindinum garð úr garði. Byrjar veikin venjulega á
smáblettum, en getur breiðst ört út, ef veður er lilýtt og
rakt. Myglu verður liér vart árlega, en veðrátlan ræður
mestu um, bve skæð liún verður. Ivuldi og þurrviðri lialda
benni mjög i skefjum. Myglugróin berast með regnvatni
niður að kartöflunum og sýlcja þær. Smitast kartöflurnar
iíka stundum af grasinu við upptöku. Koma dölckleitir,
blýgráir, gljáandi blettir á kartöflurnar. Ná skennndirnar
oftast ögn inn í kartöflurnar og geta smám saman ctið
sig langt inn, einkum i lilýrri geymsiu. Svo koma ofl
bakteríur einnig til sögunnar og valda bleytu í myglu-
blettunum. Er veikin mjög smitandi og getur lifað i kart-
öflunum yfir veturinn.
Varnir: i. Ræktið mygluliarðgerð afbrigði og notið heil-
brigt útsæði. Að vísu er ekkert afbrigði alveg önæmt, en
munurinn er samt svo mikill, að sjálfsagt er að notfæra
sér öruggustu afbrigðin. Alcurblessun og Alpha þola
myglu vel og skemmdust mjög lítið í sumar. Þessar kart-