Búfræðingurinn - 01.01.1940, Page 84
Smjörsamlög.
Eftir Svein Tryggvason, mjólkurbústjóra í HafnarfirSi.
í Noregi.
Eins og ísland, er Noregur tiltölulega strjálbýlt í'jalla-
land. Strendur landsins eru sundur skornar af fjörðum,
en fyrir mynni þeirra eru eyjar og sker, líkl og lilífðar-
skjöldur gegn ágangi hinna kröftugu aldna úthafsins. Víða
liggja rætur fjallanna niður i sjávarmál, en i hlíðarskörð-
um, og víða liátt upp í hlíðarnar, eru grænir, ræktaðir tún-
hlettir eða akrar. Veðráttan út við strendurnar er áþekk
liinu íslenzka veðurfari. Mikið regn, aldrei mjög kalt á
vetrum, en lieldur aldrei mjög lieitt að sumrinu.
Þó á þetta aðeins við vestur- og norðurströnd Noregs.
Viða inni í landinu eru víðáttumiklar, gróðursælar slétt-
ur, og þar er sumarið hæði hcitara og lengra. Þar er einnig
ailur gróður meiri og kröftugri, og þar er þéttbýli meira.
Þar er landbúnaðurinn rekinn með meira menningarsniði
en í hinum strjálbyggðu fjalla- og fjarðahéruðum. Þarna
hafa verið byggð risavaxin mjólkurbú, og bændur og búa-
lið njóta yfirleiti þeirrar velmegunar, sem landbúnaður,
rckinn að nútima sniði, hefir yfir að ráða.
í fjalla- og fjarðaliéruðunum er þessu ekki svo farið.
Þar eru samgöngur erfiðar, yfir firði og fjöli að fara. Þar
hefir ekki verið unnt að byggja mjólkurbú nema á fá-
einum stöðum. Þar liefir framleiðslan verið bundin æfa-
gömlum venjum, og lílið liefir verið um framfarir í jarð-
rækt og' búpeningsrækt. I þessum héruðum hefir liið opin-
bera reynt að verða lyftistöng nýrra athafna. Hér hefir
t. d. víða verið stofnaður félagsskapur meðai bænda til
þess að nýta betur heimasmjörið en liægt er, þegar liver
])ýr að sínu.