Búfræðingurinn - 01.01.1940, Side 89

B Ú F R Æ Ð I N G U R I N N
83
inu, því að á ári hverju verðum við að flytja inn ca. 1 000
smálestir af hráefni í smjörliki. Það virðist þvi alveg
sjálfsagt að nota þennan markað, svo sem föng eru á.
Slíkt er ekki einungis hagnaður fyrir hina einstöku fram-
leiðendur, heldur og fyrir þjóðina i lieild.
Neytendur gera yfirleitt strangar kröfur til þeirrar
framleiðslu, sem þeir greiða fullu verði. í fyrsta lagi
verða ætið að vera nægar hirgðir fyrir hendi á sölustað,
til þess að neytandinn geti treyst því, að varan sé fáan-
ieg, á hvaða tíma sem hann þarfnast hennar. Einnig
verða umbúðir og frágangur allur að vera þrifalegt og
smekklegt, svo að varan verki frekar aðlaðandi en frá-
lirindandi, þar sem hún bíður í hillum sölubúðanna.
Varan verður einnig að vera fáanleg í því magni, sem
neytendum hæfir bezt, t. d. y2—1 kg pölckum fyrir þá,
sem kaupa eftir hendinni eða í fötum fyrir þá, sem kaupa
birgðir til lengri tíma. Sjálf vörugælðin, s. s. þéttleiki, lykt,
hragð, útlit og geymsluþol, mega þaðan af síður vera lé-
leg. Mjólkurbúin og rjómabúin hafa góð skilyrði til þess
að fullnægja óður nefndum kröfum, en það hefir heima-
smjörframleiðslan ekki með því fvrirkomulagi, sem hún
er nú rekin með.
Til þess að mynda okkur skoðanir um, á hvern hátt
smjörsamlögin gætu fullnægt áðurnefndum kröfum neyt-
enda, verðum við að gera oklcur ljóst, hvernig hugsan-
legt er, að þau komi til með að starfa hér á landi. Gert
or ráð fyrir, að smjörsamlögin starfi aðeins í þeim sveit-
um, þar sem ekki eru mjólkur- eða rjómabú í\tíi- og þar
sem byggðin er dreifð og samgöngur erfiðar.
Á heimilunum er nýmjólkin aðskilin og rjóminn strokk-
aður. Áfirnar eru síðan þvegnar úr smjörinu; einnig er
vatnið hnoðað úr því. Smjörið frá sama strokk (eða sama
degi) er síðan sett í einn pakka. Smjörið er ekki saltað,
en sent á hnoðunarstöðina svo oft sem hægt er, t. d. einn
tiltekinn dag í hverri viku.
Þegar smjörið kemur á hnoðunarstöðina, er það vegið,
flokkað, saltað og hnoðað saman, sett i umbúðir og síðan