Búfræðingurinn - 01.01.1940, Síða 121

BÚFRÆÐINGURINN
115
til þess að aðrir geti borið hana saman við sina og svo
reynt þetta, ef þá fýsir. Það skulu menn athuga, að betra
er að skurðurinn endi að síðustu fram af hæð eigi all-
lítilli, því að annars vill hann fyllast að framan. Halli
landsins er 1.6 jn : 100 m (— 1: 62). Vatnið, sem safnað-
ist fyrir ofan stífluna, mun hafa verið 25—27 m3.
Rúmmál þess rofs, sem losað var fyrir livert flóð, telst
mér til, að liafi verið sem hér segir:
I fyrstu stungu, þ. e. l'jórða stunga af dýpl skurðsins,
ca. 15 m3, í annarri stungu 12.6 m3 og í þriðju stungu
10.35 m3. Þetta lítur þá þannig út, að við fyrstu stungu,
sem velt er hurt með vatni, er vatnið tæpir 2 m3 móti 1
m3 af linaus. Vatnið flutti þetta langlakast fram, þá voru
helzt eftir hnausar, þegar fjaraði út. Sennilega liefir vatnið
verið of lítið. I annarri stungu minnkaði efnismagnið,
vegna þess að skurðurinn þrengdist. Þessi stunga barst
betur fram, en þriðja stungan, sem var að efnismagni
10.35 m3, fór jafnan öll og flutti venjulega með sér leifar
af fyrri slungum, sem eftir voru og svo fjórðu stungu úr
næstu færu á undan.
Ekki har á þvi, að vatnið flytti ruðninginn neitt síður
alla leið fram í ána úr siðustu (tíundu) færunni en þeim,
sem nær voru árbakkanum. Á það má henda, og er vel
þess vert að atliugað sé, að jneð þessu móti má lireinsa
gamla skurði ágætlega vel á skömmum tíma.
Mér tókst ekki að fylgjast vel með því, hve margir ten-
ingsmetrar komu á karlmannsdagsverk við skurðgröft
þennan, og stafaði það af því, að dálítið var gripið í önn-
ur verk meðfram. Samt sem áður reyndi ég að reikna
þetta út, og þó að ég birti ekki þær tölur hér, er mér ó-
hætt að segja það, að vatnið er afkastameira að ryðja
burtu skurðrofi en nokkur maður, sem ég hefi þekkt.