Búfræðingurinn - 01.01.1940, Page 130
Spurningar og svör.
(Æskilegt er, að framvegis verði ætlað nokkurt rúm í BúfræJS-
ingnum til að bera fram spurningar búfræðilegs efnis og svör við
þeim. í þetta skipti verður aðeins svarað nokkrum spurningum
frá Runólfi Guðmundssyni í Ölvesholti i Árnessýslu og 2 spurning-
um um girðingar. — Ritstj.)
1. Hverjir möguleikar eru á jwí að breyta gróðri í engj-
um og áveitulöndum, t. d. mcð fræsáningu eða öðrum að-
ferðum? Óskast svarað með rækilegri ritgerð.
Svar: Því miður verður ekki liægt að verða við ósk
spyrjandans um rækilega ritgerð um þella efni, þvi að
mjög litlar lilraunir iiafa verið gerðar í þessu tilliti iiér á
landi. Þó hefir verið reynt að fá gulstararfræ til að spíra,
án árangurs. Þar sem gulstör vantar í engi, virðist því
helzl tiltækilegt að flytja liana þangað i smá linausum
og gróðursetja, en slíkt er mikið verk og tæjtlega liægt
nema í smáum stíl. En æskilegt verður það að teljast, að
titraunastarfsemi okkar tæki þetta cfni til rækilegrar
ílmgunar og úrlausnar.
2. Hversu inargir búfræðingar útskrifast hér árlega?
Hversu margir þyrftu þeir að vera til þess, að allir þeir,
sem ætla má að hvrji búskap, hafi húnaðarmenntun?
Hverriig er þessu háttað erlendis? Og hvernig er þetta
hlutfall iijá öðrum stéttum af tilsvarandi sérskólum, t. d.
verzlunarstéttinni, hjá liúsmæðrum o. s. frv.?
Svar: Oftast munu úlskrifast í kringum 50 búfræðingar
hér á landi árlega. Bændur landsins eru alls rúmlega 6
jnisund, en það liggja ekki fvrir neinar skýrslur um,
liversu margir þurfi árlega að hælast inn í bændastéttina,
til þess að viðlialda tölu bændanna. Ekki lel ég það fjarri