Morgunblaðið - 06.11.2009, Blaðsíða 38

38 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. NÓVEMBER 2009
✝ Guðrún HebaAndrésdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 6. októ-
ber 1989. Hún lést á
Landspítalanum
fimmtudaginn 29.
október 2009. For-
eldrar Guðrúnar
Hebu eru Andrés Sig-
mundsson bak-
arameistari, f. 11.12.
1949, og Þuríður
Freysdóttir leikskóla-
kennari, f. 25.11. 1951.
Foreldrar Andrésar
eru Sigmundur Andrésson bak-
arameistari, f. á Eyrarbakka 20.8.
1922, og Dóra Hanna Magnúsdóttir,
f. í Vestmannaeyjum 27.6. 1925. For-
eldrar Þuríðar voru Hallmar Freyr
Bjarnason múrarameistari, f. á
Húsavík 21.11. 1932 , d. 1987, og
Guðrún H. Ingólfsdóttir, f. á Húsa-
vík 23.10. 1932, d. 2008. Systkini
Guðrúnar Hebu eru: 1) Sigmundur
Andrésson, f. 14.8. 1968, kvæntur
Azadeh Masoumi. 2) Sigurjón Andr-
ésson, f. 10.12. 1970,
kvæntur Margréti
Söru Guðjónsdóttur,
dætur Sigurjóns og
Söru eru Hrafnhildur
Svala, f. 1998, og
Hekla Sif, f. 2000. 3)
Agnes Sif Andr-
ésdóttir, f. 31.5. 1973.
4) Ágúst Örn Gíslason,
f. 30.9. 1976.
Guðrún Heba ólst
upp í Vestmanna-
eyjum og hóf sína
skólagöngu þar. Hún
stundaði nám í
Menntaskólanum við Hamrahlíð og
hefði lokið stúdentsprófi nú í desem-
ber. Hún hugðist flytja til Danmerk-
ur eftir áramót til frekara náms.
Með námi vann Guðrún Heba á
Grund, dvalar- og hjúkrunarheimili.
Útför Guðrúnar Hebu fer fram
frá Vídalínskirkju í Garðabæ í dag,
6. nóvember, kl. 15.
Jarðsett verður í Garða-
kirkjugarði á Álftanesi.
Meira: mbl.is/minningar
Ljósið ljósið. „Sjáðu,“ segir hún
við mig „mér finnst alltaf svo flott
þegar sólin er að brjótast í gegnum
gráu skýin. Það koma svona bláir,
fjólubláir og bleikir litir. Svo bara
allt í einu er hætt að rigna og eftir
svona klukkutíma tekur sólin yfir og
allt orðið þurrt. Mér finnst þessi
árstími alltaf svo æðislegur, svo á ég
líka afmæli bráðum og skólinn er
frábær. Nei, sko það eru að koma
haustlitir. Þú getur farið á Þingvöll
og skoðað dýrðina. Já, svo geturðu
spjallað við þessa gömlu félaga þína
Kára Söl og Sturlungana, þú ert nú
óttalega líkur þeim“. Glettinn augn-
svipur og bros. „Gleymdu bara ekki
að líta á Ingólfsfjallið þitt helga í
leiðinni. Það gæti hafa breyst.“
Hlátur, hlýju augun og enn meira
bros. „Ég heyri í þér, ég ætla að
skutlast með mömmu í Kringluna á
eftir.“
Gullið mitt, ég sé þig.
Í birtunni
vera með tvær duddur
lesa um Mjallhvíti
allir frábærir á Rauðagerði
missa fyrstu tönnina
gefa kindunum brauð
fáum aprikósur hjá afa
leika leikrit fyrir ömmurnar
horfa á Bróður minn ljónshjarta
dúkkan Tómas alltaf með
förum og kyssum Mikka mús
hengjum upp mynd af afa á hestinum
„Maður breytir ekki heiminum,
pabbi minn. En maður getur haft
áhrif á hann. Veistu, það þýðir ekk-
ert að rökræða við þig um þessi mál
fyrr en þú ert búinn að lesa þessa
bók.“ Hvaða bók ert þú að tala um,
hjartað mitt? „Ég er að tala um bók-
ina Litla stúlkan og sígarettan. Það
er alveg magnað hvað þessir karlar
eru lásí sem hafa verið að reyna að
stjórna heiminum í gegnum tíðina.
Þeir geta jafnvel ekki sett lög og far-
ið eftir þeim sjálfir. Það ætti einfald-
lega að setja þá alla með tölu aftur á
leikskólann. Eða þeir geta bara farið
að steikja hamborgara einhvers
staðar.“
Ég hugsa, vááá hún leikur við
hvurn sinn fingur, brosir við morg-
undeginum, gerir að gamni sínu,
myndar sér sínar eigin skoðanir.
Falleg, ung kona. Við erum í járn-
brautarlest í Þýskalandi á leiðinni í
brúðkaup bróður hennar. Hún var
alltaf svo stolt og hrifin af systkinum
sínum. Traustið og ræktarsemin við
fólkið sitt með ólíkindum. Hraust,
heilbrigð, ljómandi af lífsgleði og til-
hlökkun. Svo heilbrigð.
var ljósið
vatnið frábæra og Frakkland
kaffi og ristað brauð á morgnana
halda áfram að læra
skirmish hópurinn á þjóðhátíð
sjá heiminn
sláum undir skúffuköku
persneskt brúðkaup
kaupum kjól með pífum
hálsfesti og eyrnalokka
pínulítið ilmvatn
og ljósið
Gullið okkar. Takk fyrir allt sem
þú ert okkur.
Mamma og pabbi.
Það er sárt að kveðja elsku Guð-
rúnu Hebu. Við eigum mikið af ynd-
islegum minningum um hana sem
hjálpa okkur á þessum erfiða tíma.
Sem barn var Guðrún Heba sér-
staklega skýr og skemmtileg. Hún
var mikil snuddustelpa og hafði allt-
af með sér tvær snuddur. Hún elsk-
aði að vera á leikskólanum sínum,
Rauðagerði í Vestmannaeyjum. Það
var alltaf mikið um að vera í kring-
um hana, það voru sett upp leikrit,
buslað, vaskað upp og stússast. Við
yljum okkur nú við minningarnar
frá því heima í Eyjum og úr sum-
arbústaðnum okkar Heiðarseli í
Grímsnesi. Guðrún Heba var dugleg
og hafði mikið verksvit. Hún vann
alla tíð með skólanum og núna síðast
við umönnun á elliheimilinu Grund,
þar sem henni líkaði mjög vel. Það
átti vel við hana að hlúa að öðrum.
Hún var mjög greiðvikin og alltaf
boðin og búin að hjálpa hverjum sem
var. Guðrún Heba var mikil pabba-
stelpa. Hún dúllaðist með pabba sín-
um í bakaríinu og það voru ófáar
leikhúsferðirnar sem þau feðginin
fóru saman frá Eyjum. Það var ynd-
islegt að fylgjast með þeirra fallega
sambandi. Hún átti stóran og góðan
vinkonuhóp, enda var hún traustur
og góður vinur. Hún stóð eins og
klettur við bakið á vinum sínum en
hikaði ekki við að segja sína skoðun
þegar til hennar var leitað. Þegar
Guðrún Heba var bara lítil stelpa
kynntist hún Ásthildi sem bjó í
næsta húsi við hana. Frá fyrsta degi
voru þær óaðskiljanlegar og perlu-
vinkonur. Guðrúnar Hebu er sárt
saknað af stórum og góðum vina-
hópi. Í lok september á þessu ári var
brúðkaup í fjölskyldunni haldið í
Þýskalandi og fór öll fjölskyldan
saman þangað. Það var ómetanlegur
tími. Það var stórkostlegt að fylgjast
með Guðrúnu Hebu, þessari fallegu
og yndislegu stúlku. Hún hreinlega
blómstraði. Lífsglöð og með áætlan-
ir fyrir framtíðina. Hún hefði út-
skrifast frá Menntaskólanum við
Hamrahlíð núna í desember og
stefndi svo á að flytja utan í byrjun
næsta árs, allt lífið framundan. Það
er mikið áfall að missa elsku Guð-
rúnu Hebu svona skyndilega og
söknuður okkar er sár. Við þökkum
fyrir þann tíma sem við fengum með
henni og biðjum góðan Guð að
geyma hana.
Sigurjón bróðir og Sara.
Það var sárt og erfitt að heyra þá
harmafregn er Sigurjón bróðir þinn
flutti okkur hinn 28. október að þú
hefðir verið í leikfimi í skólanum og
allt í einu fallið niður og hjartað og
heilinn hefði bilað. Þú þessi unga og
fríska stúlka værir fallin frá. Frá því
þú varst barn hafðir þú umvafið okk-
ur með ást og hlýju alla tíð. Þú varst
nú í skóla og ætlaðir að verða stúd-
ent núna um jólin.
Amma gleymir því aldrei þegar
þú varst á Kanarí með ömmum þín-
um báðum. Þú varst búin að klæða
þig í hvítan kjól og steigst uppí
gluggakistuna og faldir þig bakvið
gardínurnar. Það var eins og leik-
hústeppi Þjóðleikhússins hefðu ver-
ið dregin fram og þú þóttist vera
engill og predikaðir yfir þeim. Þær
urðu að halda um magann því svo
mikið hlógu þær og nutu þess hvað
þú varst kát og glöð. Þú hafðir unnið
nokkuð með eldra fólkinu á Grund
og þér féll það vel að hjálpa því og
gleðja með léttu spjalli. Þú sagðist
hafa hug á því að læra eitthvað í þá
áttina, að hjálpa og líkna.
Þú bjóst hjá pabba þínum og ykk-
ur kom einstaklega vel saman. Það
er honum og mömmu þinni mikill
harmur að missa þig, þessa góðu og
fallegu stúlku í blóma lífsins.
Í dag kveðjum við ljósgjafa okkar
sem gaf okkur óteljandi ánægju-
stundir sem við þökkum af öllu
hjarta.
Afi og amma.
Gulli og perlum safna sér
sumir endalaust reyna.
Þeir vita ekki að vináttan er
verðmætust eðalsteina.
Gull á ég ekki að gefa þér
og gimsteina ekki neina
en viltu muna að vináttan er
verðmætust eðalsteina.
(Hjálmar Freysteinsson.)
Elsku hjartagullið okkar hún
Guðrún Heba er dáin.
Við minnumst einstakrar stúlku í
blóma lífsins. Stúlku með litríkan
persónuleika og frábæran húmor.
Hún elskaði að hlusta á sögur og
kunni svo vel að segja þær. Við
minnumst stúlku sem var traust,
ósérhlífin og þroskuð.
Við minnumst yndislegra stunda
þar sem hún lék sér við börnin okkar
og spjallaði við okkur hin um heima
og geima. Hún ræddi við okkur um
framtíðina, draumana, förina til
Danmerkur og hvernig hún ætlaði
sér að útskrifast um jólin. Við minn-
umst okkar síðustu funda þar sem
hún kvaddi eftir kvöldstund með
krökkunum og vildi alls ekki gista.
Við minnumst ungrar stúlku sem
var tilbúin að takast á við heiminn
og sigra. Við minnumst Guðrúnar
Hebu sem gaf okkur allt en bað aldr-
ei um neitt í staðinn.
Hvíl í friði, elskuleg.
Elsku Rúrý, Andrés, Ágúst Örn,
Sigmundur, Sigurjón, Agnes Sif og
aðrir aðstandendur. Megi góður
Guð styrkja ykkur.
Jórunn, Ágúst, Eyþór og
Katrín Sara.
Guðrún Heba hafði allt til að bera
sem prýðir unga snót. Hún var svo
sönn í sjálfri sér, þroskuð og góðum
gáfum gædd. Það var ákveðinn stíll
yfir henni, sérstakur, frumlegur og
skemmtilegur. Hún hafði líka þetta
fallega bros og alltaf skein kímni úr
augum hennar.
Guðrún Heba var elskuð af öllum,
hvort heldur það voru börn eða full-
orðnir. Gleðin yfir lífinu sem beið
hennar var svo fölskvalaus. Guðrún
var ákaflega gjafmild og þakklát yf-
ir hverju því sem henni var veitt.
Hún ætlaði að útskrifast sem stúd-
ent nú í desember og var búin að
leggja drög að framtíð sinni með því
að flytja til Danmerkur um tíma.
Mikill harmur hvílir yfir fjölskyld-
um og vinum vegna þessa ótíma-
bæra fráfalls hennar. Við trúum því
að amma Rúna og afi Beysi leiði litlu
stelpurnar sínar tvær, nöfnurnar og
jafnöldrurnar, á grænum grundum.
Blessuð sé minning yndislegrar
frænku okkar.
Katrín og Einar,
Jóna Björg og Bjarni,
Ingólfur og Guðrún,
Sveinn og Sigríður
og fjölskyldur þeirra.
„Mamma, mamma, hvenær má
Guðrún Heba passa okkur? Má hún
það núna? Í kvöld? Kannski á morg-
un? Hún er svo skemmtileg, hún
leikur alltaf við okkur, við förum í
svo marga leiki.“
Þetta heyrðum við börnin okkar
segja ansi oft. Við vorum svo heppin
að fá bestu barnapíuna til okkar ein-
stöku sinnum, yndisleg alltaf. Börn-
in voru alltaf númer eitt þegar hún
var að passa, þau sátu saman að
spjalla, leika og lesa. Hún kom ekki
bara til þess að gæta þeirra, heldur
til þess að vera með þeim. Einstök
manneskja.
Elsku Guðrún Heba, takk fyrir
samveruna. Þín er sárt saknað.
Sendum fjölskyldunni allri sam-
úðarkveðjur á þessum erfiðu tímum.
Berglind, Sigurður, Sigmar
Snær, Clara og Anton Frans.
Elsku Guðrún Heba mín, ég get
ekki lýst því hvernig mér líður, ég
trúi ekki að svona ung og falleg
stúlka í blóma lífsins sé tekin frá
okkur. Ég er dofin og orðlaus en ég
veit að amma og afi hafa tekið á móti
þér með opnum örmum.
Ég mun sakna þín mikið, elsku
frænka. Mér þykir svo vænt um þig
og ég er svo þakklát fyrir allt sem
við gerðum saman og allar þær
stundir sem við áttum. Ég mun
varðveita þessar minningar í hjarta
mínu um ókomna tíð. Þú varst alltaf
svo glaðlynd og hress og hafðir gam-
an af lífinu. Ég er svo þakklát fyrir
að hafa hitt þig á ættarmótinu í sum-
ar, við áttum svo góða frænkustund
bara við tvær og mér þykir mjög
vænt um þessa stund því að okkur
leið svo vel saman. Ég finn fyrir
tómleika í hjarta mínu og finn til
þegar ég hugsa til þess að ég muni
ekki sjá þig aftur, elsku frænka. Ég
veit að þér líður vel þar sem þú ert
og ég veit að þú ert fallegasti engill-
inn á himninum.
Ég kveð þig, elsku frænka, með
tár í augum og söknuð í hjarta.
Þeir segja mig látinn, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá hjarta mínu berst falleg rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun ljós,
sem ykkur er ætlað að gleðja.
(G. Ingi.)
Hvíldu í friði.
Þín frænka,
Katrín Ingólfsdóttir.
Elsku gullið mitt. Síðustu dagar
hafa verið skrýtnir, tilhugsunin um
að þú komir ekki oftar í vöfflur og
bakkelsi og tilheyrandi spjall er
óbærileg, ekkert verður eins þegar
vantar þig með allan þinn húmor og
kærleik. Ég og börnin mín vorum
svo heppin að fá að kynnast þér og
fjölskyldu þinni þegar þið Ásthildur
kynntust fyrir 16 árum.
Þið voruð eins og tvíburar, alltaf
saman, deilduð öllu, bæði gleði og
sorg. Ef þú sást einhvers staðar kom
Ásthildur arkandi strax á eftir þér,
ef eitthvað bjátaði á, sem stundum
reyndist gerast, fenguð þið styrk og
stuðning hvor frá annarri.
Það var alltaf gaman þegar þið
voruð saman því ýmislegt var brallað
og alltaf mikið spjall, við ræddum
það oft að þið byrjuðuð á gelgju-
skeiðinu um sex ára aldur og voruð
enn á því skeiði til síðasta dags. Það
var yndislegt að heyra ykkur spjalla
saman, þið voruð eins og tvær litlar
kellingar, höfðuð skoðanir á öllu og
lausnir. Sýn ykkar á lífið var ynd-
isleg og þið ætluðuð alltaf að vera
saman í einu og öllu. Þú áttir stóra
drauma um hvað þú ætlaðir að gera
þegar þú myndir útskrifast og varst
mjög spennt fyrir framtíðinni. Þú
varst svo vel gefin, enda foreldrar
þínir duglegir að lesa fyrir þig þegar
þú varst yngri, pabbi þinn sá um að
fræða þig um hina ýmsu hluti enda
var alltaf gaman að ræða við þig og
heyra skoðanir þínar, sem voru mjög
sterkar og sannfærandi. Mamma þín
og Kata móðursystir þín sáu til þess
að þú hefðir kímnigáfuna frá móður-
fólkinu, enda einstaklega skemmti-
legt fólk þar á ferð. Mér er svo minn-
isstætt er ég fór með ykkur á tón-
leika með Coldplay. Þið löbbuðuð inn
á undan því ég var að taka ábyrgð á
ykkur öllum krakkaskaranum sem
kom með, enda 18 ára aldurstak-
mark! Ég var spurð um skilríki en
þið ekki! Að þessu gátum við hlegið
endalaust og þú gladdist með mér.
Hvað þið Ásthildur gátuð hlustað á
vísur Vatnsenda-Rósu með mér,
hvort sem það var við tiltekt á heim-
ilinu eða eitthvað annað, og fenguð
ekki leið á því, frekar en að hlusta
með mér á Villa Vill. Manstu að-
gangsorðið okkar sem er í gildi enn
þann dag í dag, að sá sem ætlaði sér
að fá að borða heima hjá mér þurfti
að taka einn dans við mig á eldhús-
gólfinu áður. Þér þótti það alltaf jafn
skemmtilegt. Elsku hjartans gullið
mitt ég þakka þér fyrir alla gleðina,
spjallið og kærleikann sem þú komst
með inn í okkar líf, þín verður sárt
saknað enda enginn eins og þú.
Elsku Rúrý, Andrés, Ágúst, Sig-
mundur, Sigurjón og Agnes,
Guð gefi ykkur styrk til að takast á
við þessa miklu sorg.
Kveðja,
Hildur og fjölskylda.
Elsku hjartans Guðrún Heba. Það
eru engin orð til sem að lýsa sorg
okkar. Framtíðin verður ekki eins án
þín. Við höfum huggað okkur við
góðar minningar um þig og brosað í
gegnum öll tárin. Þú varst algjör
perla og hrókur alls fagnaðar, hvar
sem þú varst var hlátur og gleði. Þú
komst manni alltaf í gott skap sama
hvað gekk á. Þú varst sem klettur í
okkar vinahóp og alltaf var hægt að
leita til þín. Svörin þín voru alltaf þau
réttu, sama hvort okkur líkaði betur
eða verr. Við höfum verið vinkonur
síðan að við munum eftir okkur og
með árunum varð vináttan sterkari
og hópurinn þéttari.
Margar minningar koma upp í
hugann þegar við hugsum aftur í
tímann. Okkur er minnisstæðast
þegar við vorum heima hjá þér á
Brimó og lékum okkur þar öllum
stundum. Ósjaldan breyttum við her-
berginu þínu í eitt stórt barbie-hús
Guðrún Heba
Andrésdóttir
✝
Elskulegur faðir okkar, fósturfaðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
JÓHANN ARI GUÐMUNDSSON
fyrrv. innheimtustjóri,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund fimmtudaginn
29. október.
Útför hans fer fram frá Digraneskirkju mánudaginn
9. nóvember kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en bent er á styrktarsjóð dvalar- og
hjúkrunarheimilisins Grundar.
Jón Jóhannsson, Ásta Þóra Valdimarsdóttir,
Sigríður Jóhannsdóttir, Þórarinn Þórarinsson,
Páll Guðjónsson, Ingibjörg Flygering,
Fanný Guðjónsdóttir, Þorsteinn Höskuldsson,
Herjólfur Guðjónsson, Anna Kristín Fenger,
barnabörn, barnabarnabörn
og Rebekka Kristjánsdóttir.