Morgunblaðið - 06.11.2009, Síða 40

40 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. NÓVEMBER 2009
✝ Guðrún Lofts-dóttir fæddist í
Vestmannaeyjum 18.
júní 1920. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 16. októ-
ber 2009. Foreldrar
hennar voru Loftur
Jónsson, útvegsbóndi
frá Vilborgarstöðum
í Vestmannaeyjum, f.
13. 7. 1891, d. 2. 5.
1981, og kona hans
Ágústína Þórð-
ardóttir, frá Rauða-
felli, A-Eyjafjöllum, f.
4. 8. 1883, d. 18. 7. 1966. Guðrún
var einkabarn.
Guðrún giftist 5. 6. 1948 Herði
Sigurgeirssyni ljósmyndara, f. á
Akureyri 6. 5. 1914, d. 2. 6. 1978.
Börn Guðrúnar og Harðar eru: 1)
Loftur, f. 13. 5. 1950. 2) Friðrik, f.
14. 6. 1953, kvæntur Guðrúnu
Sveinsdóttur. Börn þeirra: a) Hörð-
ur Sigurgeir, f. 1978, hann á þrjú
börn, b) Vilborg, f. 1982, og c)
Sveinn, f. 1989. 3) Ágústa, f. 25. 11
1954, gift Jóni Snorra Ásgeirssyni.
Sonur þeirra er Ásgeir, f. 1984.
Sonur Ágústu og Jør-
gen Due Nielsen er
Kjartan, f. 1975.
Hann á tvær dætur.
Áður en Guðrún og
Hörður giftust eign-
aðist Hörður soninn
Geir, f. 30. 6 1936, d.
3. 5 2006, með Anítu
Friðriksdóttur, f.
1915, d. 1984. Geir
var ættleiddur af
Amalíu Guðrúnu
Valdimarsdóttur og
Garðari Sigurjóns-
syni og bjó á Ak-
ureyri.
Guðrún og Hörður hófu búskap
á Akureyri en bjuggu lengst af í
Hlaðbæ í Vestmannaeyjum en
flúðu Heimaeyjargosið 1973. Frá
1973 til 1984 rak Guðrún vefn-
aðarvöruverslunina Verslun Guð-
rúnar Loftsdóttur, Arnarbakka 2.
Vann eftir það í Vogue, þar sem
hún starfaði til sjötugs.
Útför Guðrúnar verður gerð frá
Breiðholtskirkju í dag, 6. nóv-
ember og hefst athöfnin kl. 13.
Meira: mbl.is/minningar
Elsku amma.
Með mikinn söknuð í hjarta
neyðumst við til að kveðja þig. Það
er ekki auðvelt því þú ert okkur
svo kær. Þú varst alltaf svo góð
við okkur og tókst okkur opnum
örmum.
Ég man ófá skiptin sem ég svaf
á dýnu við rúmið þitt. Ég held að
ég hafi aldrei sofið jafn vel og þar.
Fyrir svefninn lastu oft upp úr
Biblíunni þinni og fórst með bæn-
irnar þínar, þuldir alla upp sem
voru þér kærir og ekki var listinn
stuttur. Þannig hélst þú vernd-
arhendi þinni yfir okkur öllum. Á
morgnana fékk maður svo að
skríða upp í til þín og þá var
spjallað um heima og geima. Ekki
vantaði kræsingarnar sem þú gast
töfrað fram úr erminni á auga-
bragði.
Ég man að einn morgun, daginn
eftir 17. júní, sátum við saman við
eldhúsborðið og þú mundir eftir
kökuafgangi frá deginum áður. Að
sjálfsögðu gafstu mér alla sneiðina
sem eftir var, jafnvel þó að þú ætt-
ir sjálf afmæli. Þú varst að vísu
sjálf búin að gleyma því en þegar
ég mundi allt í einu eftir hvaða
dagur var varðstu alveg himinlif-
andi. Það passaði svo vel að ég
skyldi vera að borða köku akkúrat
á afmælisdaginn þinn.
Alltaf urðu borðin full af mat
eða góðgæti þegar maður kom í
heimsókn. Pönnukökur og ís, kök-
ur og kex, gott brauð. Listinn gat
orðið langur. En elsku amma mín,
eins og ég hef sagt við þig áður, þá
var þetta ekki bara matarást, við
elskum þig, fyrir það hver þú
varst. Alltaf svo fín og flott. Alltaf
svo góð við okkur og gjafmild.
Nokkur sumur fékk ég að vera
eftir hjá þér þegar mamma og
pabbi fóru heim til Vestmanna-
eyja. Þá var ýmislegt brallað. Við
fórum til dæmis niður að Tjörn að
gefa öndunum brauð. Þú fórst með
mig í strætó niður í bæ, í fínum
kjól, kápu og á háu hælunum þín-
um. Ekki mikið mál. Eins þegar
við fórum í göngutúra um Elliða-
árdalinn, þú í þínu fínasta pússi
með mig og Ásgeir, gemlingana
tvo, hlaupandi út um allt og upp
um allt. Þú passaðir alltaf upp á að
maður hefði nóg að gera og aldrei
leiddist manni hjá þér. Svenna
bróðir fannst svo gaman að spila
sem barn og ekki lést þú þitt eftir
liggja og spilaðir hvert spilið á
fætur öðru, honum til mikillar
gleði og ánægju. Þannig vildir þú
hafa það.
Alltaf var hægt að leita athvarfs
hjá þér, amma mín. Hörður bróðir
gat alltaf treyst á þig ef hann
vantaði samastað meðan hann
vann í bænum og bjó fyrir austan
fjall. Þú hugsaðir um okkur, þú
unnir okkur og þú hjálpaðir okkur.
Alltaf svo hlý og góð.
Það er erfitt að kveðja þig en ég
veit að þú munt alltaf vera hjá
okkur. Þrátt fyrir að bænir þínar
heyrist ekki lengur mun verndin
sem þú bjóst okkur ekki þverra.
Ég veit að þú sérð fyrir því.
Elsku amma mín, þú varst eng-
illinn okkar hér á jörðu en nú ertu
orðin engillinn okkar á himnum og
vakir yfir okkur öllum.
Vilborg Friðriksdóttir.
Kær frænka mín, Guðrún Lofts-
dóttir frá Vilborgarstöðum í Vest-
mannaeyjum, er í dag kvödd af
ástvinum og fjölmennu vinaliði.
Hún kom til mín að Skógum
þann 9. júlí í sumar færandi hendi,
gaf Skógakirkju þann gripinn sem
hún lét sér mest annt um, stórt og
fagurt Kristslíkneski, keypt í
antikverslun í London henni til
handa fyrir 70 árum. Gjöfin var af-
hent í trausti til góðrar umhyggju
og í minningu þess að hér í Skóg-
um hafði ætt Guðrúnar búið um
hundruð ára. Líkneskið flytur í
kirkjunni einfalda en sterka pré-
dikun dag hvern: Komið til mín.
Guðrún ólst upp á trúuðu menn-
ingarheimili hjá foreldrum sínum,
Lofti Jónssyni og Ágústínu Þórð-
ardóttur. Þar voru öll góð gildi í
hávegum höfð. Föðursystur mína,
Ágústínu, hitti ég aðeins einu
sinni, aldraða konu með bestu eðl-
iskosti Varmahlíðarættar undir
Eyjafjöllum. Þangað hygg ég að
Guðrún frænka mín hafi sótt söng-
gleði sína og fagra söngrödd. Lofti
kynntist ég vel á efstu árum hans.
Ekki gat geðþekkari né skemmti-
legri mann í daglegri umgengni.
Um áratugi var Guðrún leiðandi
kraftur í sópran Landakirkju. Ung
giftist hún Herði Sigurgeirssyni
ljósmyndara frá Akureyri, miklum
öndvegismenni. Einstakur þokki
fegurðar og fágaðrar framgöngu
fylgdi frænku minni alla tíð. Ára-
fjöldinn virtist hafa fram hjá henni
farið án þess að setja mark sitt á
ytri eða innri mann. Hún var
sanntrúuð kona og rækti vel allar
skyldur við guð og menn. Að ræða
við hana á léttum nótum um líð-
andi stund eða gamla daga var eitt
af því sem gaf lífinu gildi. Mjög
munum við sakna ferða hennar og
Lofts hingað að Skógum.
Með söknuði okkar og hlýrri
þökk er hún kvödd og samúðar-
kveðjur og góðar óskir sendar frá
okkur í Skógum til Ágústu, Frið-
riks og Lofts og annarra ástvina.
Þórður Tómasson,
Skógum.
Guðrún, tengdamóðir mín, er
fallin frá á nítugasta aldursári. Oft
talaði hún um hve þakklát hún
væri fyrir þá góðu heilsu sem hún
hefði notið um ævina. En fyrir
tæpu ári fór að halla undan fæti.
Heyrnin var að vísu lengi búin að
vera léleg en það var ekki háttur
Guðrúnar að kvarta eða vorkenna
sér. Meðfædd bjartsýni og gott
skap, ásamt einlægri guðstrú, var
henni augljóslega gott veganesti á
lífsleiðinni.
Hefði einhver beðið mig að lýsa
Guðrúnu í einni stuttri setningu
gæti sú setning verið svona: Hún
var yndisleg manneskja. Þetta
held ég að allir sem þekktu hana
geti tekið undir. Ég held meira að
segja að fólk sem sá hana á förn-
um vegi hafi komist að sömu nið-
urstöðu, því svipurinn var góðleg-
ur, hreinn og bjartur. Það var líka
einkennandi fyrir Guðrúnu að vilja
öllum gott gera. Hún vildi fremur
gefa en þiggja. Óhætt er að segja
að hún hafi verið sérstaklega
grandvör í öllu sínu líferni, enda
talaði hún oft um hve mikilvægt
væri að koma ávallt heiðarlega
fram.
Guðrún var glæsileg kona, kvik í
hreyfingum og bar aldurinn vel.
Það var henni alla tíð mikilvægt að
vera vel til höfð, og stutt er síðan
hún kom til okkar uppábúin og á
háum hælum. Við gerðum stund-
um svolítið grín að því hve pjöttuð
hún væri en það tók hún alls ekki
nærri sér, enda þótti henni engin
skömm að því.
Guðrún fæddist í Vestmannaeyj-
um og bjó þar til 1973. Hörður,
tengdafaðir minn, hafði þá lengi
átt við heilsuleysi að stríða. Hann
var ljósmyndari en varð að hætta
rekstri ljósmyndastofu sinnar.
Guðrún varð því aðalfyrirvinna
fjölskyldunnar. Hún afgreiddi í
Verslun Önnu Gunnlaugsson og
stuttu fyrir gos keypti hún lager
verslunarinnar og yfirtók rekstur-
inn. Þegar heilsan leyfði kenndi
Hörður á píanó og vann með Guð-
rúnu í búðinni. Guðrún og Hörður
flúðu undan gosinu eins og aðrir
Eyjabúar ásamt Lofti, föður Guð-
rúnar.
Horfurnar voru óvissar eftir
flutningana og ekki ljóst hvernig
þau hjónin færu að því að koma
undir sig fótunum á ný. Vörulager-
inn hafði að vísu bjargast en það
var hægara sagt en gert að finna
hentugt húsnæði á viðráðanlegu
verði. Þó fór svo að leiguhúsnæði
bauðst í Arnarbakka í Breiðholti
og opnaði Guðrún þar vefnaðar-
vöruverslun í eigin nafni sem hún
rak í mörg ár við mikinn orðstír.
Guðrún var sérlega dugleg og út-
sjónarsöm og alltaf var nóg að
gera því hún hafði lag á að kaupa
inn réttu vörurnar. Ekki þarf að
efa að afgreiðslan hafi gengið fyrir
sig af mikilli kunnáttu, lipurð og
elskusemi. Ágústa, dóttir Guðrún-
ar og konan mín, vann um tíma í
búðinni, og þótt nú sé langt um lið-
ið hittir hún enn konur sem minn-
ast þess hve ánægðar þær voru
með búðina og hve slæmt þeim
þótti þegar henni var sagt upp
húsnæðinu og hún varð að loka.
Búðin var rétt steinsnar frá
Blöndubakkanum, þar sem Guðrún
bjó með Lofti, mági mínum, eftir
að Hörður og Loftur, faðir Guð-
rúnar, féllu frá. Því miður kom ég
of seint inn í fjölskylduna til að
kynnast þeim.
Nú er hún Guðrún farin, en eftir
standa minningarnar sem eru svo
fallegar og okkur kærar.
Jón Snorri Ásgeirsson.
Guðrún Loftsdóttir
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
INGA S. GESTSDÓTTIR,
áður til heimilis í Kvisthaga 29,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Neskirkju mánudaginn
9. nóvember og hefst athöfnin kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast Ingu er bent á hjúkrunar-
heimilið Sóltún.
Gerða S. Jónsdóttir, Ólafur Gíslason,
Sigríður Jónsdóttir,
Guðbjörg Jónsdóttir, Karl Eldar Evang,
Þóra Þorgrímsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÞÓRMUNDUR ÞÓRMUNDSSON,
Fossvegi 10,
Selfossi,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands miðvikudaginn
4. nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
Unnur Jónsdóttir,
Vilborg Þórmundsdóttir, Benedikt Benediktsson,
Margrét Þórmundsdóttir, Sveinn Guðmundsson,
Þórunn Þórmundsdóttir, Gísli Steindórsson,
Jóhann Þórmundsson, Sigríður Möller,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir og afi,
INGIMUNDUR SIGFÚSSON,
Skólabraut 4,
Akranesi,
andaðist mánudaginn 2. nóvember.
Jarðsungið verður frá Akraneskirkju fimmtudaginn
12. nóvember kl. 11.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim
sem vilja minnast hans er bent á Styrktarsjóð
Krabbameinsfélagsins Framfarar, kt. 620207-2330, bankareikningur
0101-15-380028.
Hjördís Árnadóttir,
Bjarney Vigdís Ingimundardóttir,
Emilía Rán Óttarsdóttir.
Ottó Bergvin
Hreinsson
✝ Ottó BergvinHreinsson fædd-
ist í Reykjavík, 27.
október 1974. Hann
lést í Kópavogi 4. maí
síðastliðinn og fór út-
för hans fram frá
Grafarvogskirkju 11.
maí.
Meira: mbl.is/minningar
Bergþór Kjart-
an Auðunsson
✝ Bergþór KjartanAuðunsson
fæddist í Reykjavík 8.
maí 1923. Hann lést á
lungnadeild Landspít-
alans 13. október
2009 og var útför
hans gerð frá Guðríð-
arkirkju 22. október.
Meira: mbl.is/minningar
Ingigerður
Bjarnadóttir
✝ IngigerðurBjarnadóttir
fæddist á Hlemmi-
skeiði á Skeiðum 6.
nóv. 1912. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurlands 16. októ-
ber 2009 og fór útför
hennar fram í kyrrþey.
Meira: mbl.is/minningar
Hjalti
Gestsson
✝ Hjalti Gestssonfæddist á Hæli í
Gnúpverjhreppi í
Árnessýslu 10. júní
1916. Hann andaðist
á hjúkrunarheimilinu
Ljósheimum á Sel-
fossi 6. október 2009
og var útför hans gerð frá Selfosskirkju
17. október.
Meira: mbl.is/minningar
Sturlaugur
Ólafsson
✝ Sturlaugur Ólafs-son fæddist í
Keflavík 9. september
1948. Hann lést á
heimili sínu 22. októ-
ber sl. og fór útför
hans fram frá Kefla-
víkurkirkju 29. októ-
ber.
Meira: mbl.is/minningar
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda efni
til Morgunblaðsins – þá birtist val-
kosturinn Minningargreinar ásamt
frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minn-
ingargrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út. Greinar, sem berast eftir að út-
för hefur farið fram, eftir tiltekinn
skilafrests eða ef útförin hefur verið
gerð í kyrrþey, eru birtar á vefnum,
www.mbl.is/minningar. Æviágrip
með þeim greinum verður birt í
blaðinu og vísað í greinar á vefnum.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein.
Minningargreinar