Ný saga - 01.01.1999, Síða 19

= Confcssío tui'pissima =
uppskrifuð eftir gamalli pergamentis rollu anno 1773
g aum, sek og syndug í augliti almáttigs guðs,
segi það guði, hans mildustu móður, jungfrú sank-
te Maríe og öllum guðs helgum mönnum, og yður,
minn andlegur faðir, að eg 1 hefi mis-
gert í móti guðs boðorðum í orðum og verkum, í
hugrenningum, í niðurfellingum guðs boðorða og í
vangeymslu hans laga og réttinda, í ástleysi við guð
og leti góðra verka, í ástleysi við guð og óskaplegri
óhlýðni við minn sæta lausnara, föður og móður og
alla þá er yfir mig voru skipaðir mér til sáluhjálpar.
Einkanlega má eg hrædd um vera að eg sé hörmu-
lega vafin í sjö höfuðsyndum, það er að skilja öf-
und og ofmetnað, reiði, leti góðra verka, ágirni, of-
neyslu, saurlífi, þar nteð allar þær rætur og kvíslir
sem af sérhverri þeirra kunna að renna, óttar mig
sárlega hafa snortið. Eg hefi misgert í seinkan játn-
ingarinnar og í gleyming glæpanna og afturhvarfi
syndanna, í heitrofi við sjálfan guð, svo margfald-
lega sern ai'skaplega að eg fyllti það sjaldan eða
aldrei sem eg játaði guði í skírn minni og skrifta-
málum og eigi síður rauf eg sárlega þau heit sem eg
hét fyrir sjálfrar minnar heilsu, hvort sem það var í
peningum, l'östum, vökurn eða bænahaldi eður
pílagrímsferð til heilagra staða. Eg hefi misgert í
alls háttar vanrækt minnar sáluhjálpar því að það
gott sem mér var kennt las eg skjótt og hraparlega,
afsníðandi fyrir fljótleika sakir framburðarins staf-
inn og orðasamstöfurnar, þar með gleymandi orð-
in full, versin hálf, en stundum öll.
Hér með má eg hrædd um vera að oftsinnis hafi
eg hörmulega rangt lesið, bæði sakir vankunnandi
og illvilja að eg vildi eigi eftir leita hvað rétt var, og
það syrgilegra að margan dag felldi eg niður allar
mínar tíðir, gerði þar fyrir enga minning í mínu
hjarta með nokkurri iðran eður þeirri ástundan að
gjalda aftur guði og hans helgurn mönnum það er
eg gleymdi nteð eiginlegri og viljanlegri vanrækt.
Hér með geyrndi eg sjaldan með jafnaði að lesa2
þær venjulegar bænir sem eg sjálf setti mér, svo að
löngurn lét eg framar ganga leik og lausung og
heinrslegan hégórna en þá góða hluti sent ntinni
sálu voru til bata. Eg hefi misgert í bölvan og í
bræði, í illyrðum og óþolinmæði við rnína náunga
því að oftlega sturlaðist eg af litlu ei'ni með ómögu-
legri misþykkt. Þar sent til mín var talað eitt orð
ómjúkt galt eg á mót mörg og hæðileg með brigsl-
an beiskrar samvisku, tyftandi mér undirgefið fólk
framar nteð hótun og harðindum vondra orða,
með grimmleiks yfirgirnd rangrar afvirðingar held-
ur en með mjúkbærri bæn eður skyldulegri sið-
vendi, raskandi hörmulega guðs hátíðir með þeirri
grein, að eg skipaði mínum verkmönnum að vinna
á helga tíma, flekkandi og Ijótlega sjálfa mig í þess-
urn guðræka glæp svo að eg skar og saumaði bæði
mér og öðrum. Pví veit eg mig sárlega seka vera
þessa lagabrots minna vegna og annarra því að eg
ntun svara eiga fyrir ntig og alla þá er syndgast hafa
í fyrrsagðri óhæfu af minni áeggjan. Væri sá og
nokkur er í móti mælti sakir guðhræðslu mínu boði
og skipan hljóp eg frant í reiðinnar æði með ferleg-
um fúlyrðum og ofbeldi og geisilegunt foraðsskap
og ákefðarfullum heitingum ef hann gerði eigi
minn vilja.
Misgert hefi eg, minn sæti faðir, í föstubrigði
háskasamlegu því að aldrei héll eg dyggilega þær
skylduföstur sem mér voru settar og skipaðar af
kirkjunnar formönnum, en eg gerði mér föstur eft-
ir mínum hugþokka. Svo bakferlaði eg þessar og
aðrar guðlegar skipanir að eg framdi jafnlega rninn
vilja í öllum hlutum, en eg varp mér að baki boð-
orð kennimanna og minna yfirboða. Misgert hefi
eg andlegur faðir í raskan heilags hjúskapar því að
eg elskaði sjaldan ntinn eigin bónda eftir guðlegu
lögmáli, verandi oftlega í líkamlegri náveru við
hann, bæði á helgum tíðum og föstutíðum, sam-
þykkjandi honurn í ólofaðri sarnbúð á rnargan hátt
sem mér þótti eftirlátlegast, og þó eg hefði í fyrstu
eigi fulla ástundan eða vilja til að brigða þeirri
samkomu sem mér er einslega sett í lögmálinu þá
dróst það af okkar blíðlæti að síðustu í sameigin-
lega viðureign og holdlega samþægt. Eg hafði oft-
legar girnd og fýst að frernja þennan hlut með
óleyfðum holdsins breyskleika en tilheyrilegri
hugsan með guðhræðslu að geta guði afspringi sent
hann sjálfur hefur boðið í réttlegum hjúskap. Oft-
sinnis samtengdumsl eg mínum bónda frá þeirn
1 Hér er eyöa í aðalhandriti, ælluö fyrir nafn skriflabarns. Fjögrablaðabrotiö hefur: aumasti
kennimann. Fornbréfasafn hefur fylit út eyöuna með: aumur kvenmann.
2 Hér þrýtur fjögrablaðabrolið.
17