Birtingur - 01.01.1965, Side 70

fyrnzku og hvíslandi myrkurs,
engin þögn við sífrjóar rætur
hruninnar borgar, enginn grunur
eða eftirvænting — aðeins mold
ófrjó og köld á vannærðum klettum
og löngu storknuðu lirauni
land mitt: blásin og gleymd eru bein þess.
Skinin eru bein þessa lands
sem varð úti í fyrndinni.
II.
Og saint bera vindar
boð af hljóðum klettum
orð sindra í myrkrinu, bregða ljósi
á daga margvillta og týnda
inn í rökkur moldar og kumla:
skjóllaus stendur eikin
skjóllaus og ber, kallar blóð okkar til vitnis
um brimhljóð síniðandi alda
djúpt úr sverði grafar og þögulla beina,
ekkert dægurskraf undir hvítum súlum
marmarahofanna eða á skóslitnum torgum
sem geyma síðustu andvörp þrælsins, dýrslegt
öskur margseldra málaliða sem enn bergmálar
undir hrædöggvuðum himni okkar eigin
harms
sorgar kvíða, ekkert skvaldur undir sól
scilnandi gróðurs — aðeins slitur orða