Birtingur - 01.01.1965, Page 86

Þá var glatt í kóngsins höll,
drengir drukku vín,
þá báru fuglar eld í borg
með vængjum sín.
Fagrar heyrði eg' raddirnar
við Niflungaheim.
Eg get ekki sofið fyrir söngunum þeim.
Stuttir eru morgnar
í Möðrudal.
Þar eru dagmál, þá dagar.
Blessi drottinn berin á því lyngi.
Hægt og lengi
harpan mín syngi.
Margur prísar sumarið
fyrir fagran fuglasöng.
En eg hæli vetrinum,
því nóttin er löng.
Friðast geð við fagran söng,
fáleik öllum týnir.
Oft mér skemmta skógarþrestir mínir.
Hvað er betra en sólarsýn,
þá sveimar hún yfir stjörnurann?
Hún vermir, hún skín
og hýrt gleður mann.
í megnum þerri þornar upp
þrotinn hóll og brekka,
en sólin færir fjöllunum að drekka.
Væri eg einn sauðurinn í hlíðum,
skyldi eg renna í Áradal,
forða hríðum,
forða mér við hríðum.
Margur harður veturinn var
sem veikti landsins gæði.
Þó hefur verið þessi í mesta æði.
Minnka tekur mjólkin hvít,
mæt nú þykir blanda.
Kort er gefið, könnur tómar standa.
Blaktir segl um báruljón,
birnir hlés þá renna.
Vindar þandir voðir og böndin spenna.
Eg hef róið illan sjó
og ekki fiskað parið.
Landfallið bar mig upp í varið.
Eg get ekki gefið mig
í Geirfuglasker.
Eggið brýtur báran,
því brimið er.