Freyr - 01.05.2000, Blaðsíða 21

að þessu sinni tekist með
sæðingunum að fá fram
neina afgerandi toppein-
staklinga. Féð í Ames-
hreppi er hins vegar, eins
og margir þekkja, ein aðal
gullkista í ræktun kollótta
fjárins í landinu og því
mjög mikilsvert hvemig til
tekst með alla innblöndun í
þetta fé. Hjá Bimi á Mel-
um vom athyglisverðustu
hrútamir albræðumir All
98-059 og Spakur 98-060,
sem em synir Spóns 94-
993, báðir kattlágfættir,
samanreknir og þéttholda
en ekki þroskamiklir. Á
Finnbogastöðum voru
Baugur 98-079, sonur Jök-
uls 94-804 og Ás 98-078,
sonur Sólons 93-877, báðir
þroskamiklir og vel gerðir
hrútar. Blendingshrúturinn
Krókur 98-073 í Bæ, sem
er sonur Bjarts 93-800, var
ákaflega holdþéttur og
með fádæma mikil læra-
hold. Þá er Moli hjá Ingólfi
í Ámesi mjög jafnvaxinn
og prúð kind.
Hrútahópurinn á Stað
var athyglisverður. Þar
skal nefna Snúð 98-391
og Gilja 98-393 frá Hafn-
ardal sem báðir em lág-
vaxnar holdakindur með
ágæt lærahold. Sama má
segja um Snæ 98-397 á
Geirmundarstöðum sem
líka er frá Hafnardal.
Hjá Nönnu Magnús-
dóttur á Hólmavík eru
Kópur 98-409 og Bjartur
98-410 báðir vel gerðir
einstaklingar með góð
lærahold.
Hrútahópurinn í Hafnar-
dal hafði til að bera ótrú-
legan glæsileika. Allir utan
einn, Röðull 98-543, vom
synir sæðingarhrúta en
hann er undan hinum
aldna ættarhöfðingja
Nökkva 91-665 frá Mel-
um. Allir þessir hrútar
voru afburðavænir, sín
hvom megin við 100 kg.
Baukur 98-545, sonur Sól-
ons 93-977, er gersemi,
jafnvaxinn holdahnaus
með lfábæra holdfyllingu
á baki, mölum og í læmm.
Baugur 98-544, sonur
Spóns 94-993, er feikilega
þroskamikil holdakind
með frábærar útlögur og
lærahold og Grímur 98-
549, sonur Fjarka 92-981,
er einnig ffamúrskarandi
holdakind, en gulur á ull.
Að venju var hrútahóp-
urinn í Kirkjubólshreppi,
þar sem eina sameiginlega
sýning í sýslunni var hald-
in, ákaflega glæsilegur
sem heild án þess að þar
væm áberandi mjög af-
gerandi toppar. Bestur var
dæmdur Kulur 98-555 á
Smáhömmm, sem er út-
lögumikill og gróinn af
holdum á baki og mölum
og með ágæt læri. Fast á
eftir honum fylgdi Bú-
mann 98-561 Halldóm á
Heydalsá, en hann er ákaf-
lega fönguleg kind með
mikla og hvíta ull, lág-
fættur og útlögumikill með
ágæta holdfyllingu á möl-
um og frábær lærahold.
Smáhamrahrútamir Kjami
98-554 ogKosi 98-557 em
líka mjög þroskalegar
kindur, grónir af holdum.
í Broddaneshreppi stóð
Glæsir 98-204 Jóns í
Broddanesi efstur. Hann
ber nafn með rentu því að
hann er stórglæsileg kind,
þéttvaxinn með feikilega
holdfyllingu á mölum og í
læmm. Hrútamir á Bræðra-
brekku vom athyglisverðir
og hver öðmm betri. Einnig
var hrútahópurinn hjá Ein-
ari í Broddanesi stórglæsi-
legur. Þar var besti hrútur-
inn Spakur 98-218, gróin
holdakind með ágæta fyll-
ingu í læmm. Þar má líka
nefna Kamb 98-050 frá
Kambi í Reykhólasveit,
feikilega þroskamikinn og
holdgróinn einstakling, en
full grófbyggðan. Aðrir
eftirminnanlegir hrútar em
Jenni 98-060 í Gröf, öflug-
ur hrútur en full háfættur,
og Kimbi 98-157 í Stóra-
Fjarðarhomi frá Jóni í
Broddanesi, samanrekinn
holdahnaus sem ber glöggt
svipmót langfeðga sinna í
Ámeshreppi.
I Bæjarhreppi vom
dæmdir 78 veturgamlir
hrútar. Af þeim var rúm-
lega helmingur aðkeyptur,
aðallega úr Ámeshreppi,
en einnig úr sveitum sunn-
ar í sýslunni, auk nokkurra
hrúta út úr sæðingum.
Hrútahópurinn var því að
þessu sinni nokkuð
óvenjulega til kominn.
Bæhreppingar vildu með
þessu átaki bæta fjárstofn
sinn með skyndiáhlaupi
hvað varðar byggingarlag
og holdafar, en vitað er að
fjárstofninn í Ámeshreppi
er í sérflokki með fíngerða
beinabyggingu og þétt
hold, ekki síst á mölum og
í læmm.
í fljótu bragði má ætla,
miðað við niðurstöður
sýninganna, að þeir hafi
ekki haft í þessum efnum
erindi sem erfiði, því að að
þessu sinni komu ekki
ffam þeir afgerandi topp-
hrútar sem oft hafa sést á
sýningum í Bæjarhreppi.
Margir hrútanna vom þó
ákaflega glæsilegar kindur
og hafa til að bera þá eðl-
iskosti sem eftir var sóst,
fína beinabyggingu og þétt
hold og eiga vafalaust eftir
að hafa áhrif til framtíðar á
fjárstofninn í Bæjarhreppi.
Hitt er sýnilegt að svona
stórinnkaupum á hrútum
fylgja nokkur vandamál.
Eitt er það að fjárstofninn í
Ámeshreppi er ekki það
stór að sanngjamt sé að
ætlast til að fá þar á einu
hausti slíkan fjölda úrvals
lambhrúta sem eftirspum
var eftir haustið 1998 því
að Bæhreppingar vom
síður en svo einir um
hituna. Viðskipti með miðl-
ungs lömb og flutningur á
þeim um langan veg veldur
oftast vonbrigðum og verð-
ur hvorku kaupanda né
seljanda til gagns eða
ánægju þegar til lengri tíma
er litið. Annað er svo það
að hrútlömb, sem flutt em
milli sveita og hjarða,
virðast oft vera ennþá
vandmeðfamari en önnur
hvað aðbúnað og fóðmn
snertir. ,,Fjórðungi bregður
til fósturs", er gamalt
orðtak og víst er að margt
lrfvænlegt hrútsefhið hefur
orðið ræfill vegna mistaka í
fóðmn.
Hrútahóparnir frá
þremur búum, báðum
Bæjarbændum og Skál-
holtsvík I báru af. Þar
vom mjög jafngóðir og
glæsilegir einstaklingar,
sem í engum hremming-
um hafa lent. Af öðmm
einstaklingum er eftir-
minnanlegastur 98-004
Sigurðar á Melum, sem er
úrtöku góður hrútur, sam-
anrekinn holdahnaus og
með mikla lærafyllingu.
Hann er frá Kristjáni á
Melum 11 í Ámeshreppi.
FREYR 4-5/2000 - 21