Bændablaðið - 10.12.2002, Blaðsíða 25

Þriðjudagur 10. desember 2002
BÆNDABLAÐIÐ
25
'WfS
Það mun hafa verið á liðnu ári er Bændablaðið var þar statt erJónatan var að fræða bændur um kornrækt og var myndin tekin við það tækifæri. Áhugi kornbænda á fróðleik um kornrækt er
óumdeildur - og fræðsluferðirnar hafa skilað árangri.
Verkun korns með própíon-
sýru er hagkvæmur kostur
- segir Þðrarinn Leifssnn bnndi í Keldudal.
Þórarinn Leifsson, bóndi í Keldudal í Hegranesi í
Skagaíirði, taiaði um súrverkun korns með
própíonsýru, en hann hefur átt stóran þátt í að
þróa þá aðferð. Þá er kornið sýruborið strax eftir
uppskeru og þolir eftir það geymslu óvarið.
„Þessi aðferð er þekkt erlendis, en hefur verið
tekin upp hérlendis og löguð að íslenskum aðstæðum í
samvinnu bænda og Landbúnaðarháskólans á
Hvanneyri. Bjami Guðmundsson prófessor hefúr
stjómað rannsóknunum frá hendi skólans,“ segir
Þórarinn.
„Aðrar aðferðir við geymslu koms eru annað hvort
þurrkun eða þá súrsun í loftþéttum umbúðum.
Hérlendis þurfa menn oft að skera kom með miklu
rakainnihaldi og því er þurrkun yfirleitt dýr kostur.
Súrsun án íblöndunar í loftþéttum umbúðum er aftur á
móti ótrygg ef geyma á komið lengi, því að eitt gat, til
dæmis eftir mús, getur eyðilagt heilan stórsekk og auk
þess verður orkutap við geymsluna.“
„Súrsun koms með própíonsýru ryður sér nú ört til
rúms. Sú verkun er ódýrari en þurrkun og ömggari en
súrsun í sekkjum. Reynslan sýnir að hér er hitastig
orðið svo lágt strax eftir skurð að við getum komist af
með minna própíonsýrumagn en ráðlagt er erlendis.
Súrverkað kom er ákaflega lystugt fóður og skepnur
sækja í það frekar en annað kjamfóður. Góður árangur
næst samt ekki nema með réttum tækjabúnaði og
vönduðum vinnubrögðum,“ segir Þórarinn að lokum.
F.v. Þorsteinn Tómasson, Jónatan Hermannsson, Björn Örvar, Júlíus B. Kristinsson og Einar Einar Mántylá. Þeir
félagar halda á fyrsta erfðabætta bygginu sem framleitt er hér á landi.
Framtfð
jarðræktar er
bjðrt lí íslandi
- segir Úlatur Eggertsson bóndi á Mdseyri og fopmaOup
MssambandsMænda
Rúmlega 300 bændur rækta
nú kom hér á landi og fer þeim
fjölgandi ár frá ári. Kombændur
hafa með sér félög í hverju
héraði og samtök þeirra félaga er
Landssamband kombænda.
Formaður landssambandsins
er Olafur Eggertsson bóndi á
Þorvaldseyri undir Eyjafjöllum.
Hann hefúr ræktað kom alian
sinn búskap. Faðir hans; Eggert
Olafsson, hóf komrækt á
Þorvaldseyri 1961 og þar á bæ
hefúr kom verið ræktað á ósiitið
síðan. Olafúr er því atinn upp
við það að komrækt sé eðlilegur
hluti af fóðuröflun fyrir búfé,
hvort sem er svín, kýr eða
sauðfé.
„Komræktin gjörbreytir allri
fóðuröflun í landbúnaöi," segir
Olafúr. „Það er ekki bara það, að
bændur rækti sitt kjamfóður
sjálfir, heldur fylgir það með að
tún verða endurunnin og
heyfóður batnar. Vöxtur
komræktar hefúr verið hraður
undanfarið og nú em kom-
ræktarbændur liðlega 300
talsins. Langflestir em þeir
kúabændur jafnframt og nota
komið á búum sínum. Fáeinir
rækta kom til sölu og að minnsta
kosti einn stór svínabóndi ræktar
allt kom fyrir svínin sjálfúr.
Mjólkurftamleiðendur eru nú
ekki nema tæplega 1000 og
samkvæmt þessu ræktar þriðji
hver kúabóndi kom handa kúm
sínum eins og er.“
„Stór þáttur í þessum
framförum byggist á ágætu
samstarfi Rannsóknastofnunar
landbúnaðarins og bænda," segir
Ólafúr ennfremur. „Þar hefur
verið kynbætt bygg, sem hentar
íslenskum aðstæðum og hafa
margir bændur notið góðs af því.
RALA hefúr líka fylgst með
komræktinni frá upphafi og lagt
sig ffarn við að leysa þau
vandamál, sem upp hafa komið.“
Talið berst að ffamtíðar-
áætlunum þeim, sem líftækni-
fyrirtækið ORF kynnti á
flindinum. Ólafúr lítur björtum
augum á þá ffamtíð, sem jarð-
ræktar bíður í þessu sambandi.
„Bændum er ekkert að
vanbúnaði að fást við þetta
verkefni. Nóg er ræktunarlandið.
Bæði er mikið um ónotað
ræktunarland, því að heyfóðurs
handa búpeningi er nú aflað af
minna landi en áður var. Eins
eigum við mikið af afbragðs
landi, sem aldrei hefúr komist í
kynni við plóg. Við sjáum þama
hilla undir það að bændur geti
ræktað kom til sölu í stómm stíl
og þannig aukið ffamleiðslu
sína. Þetta er mikils virði nú
þegar aðrir framleiðslu-
möguleikar í landbúnaði em
fúllnýttir.“