Morgunblaðið - 29.06.2012, Side 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. JÚNÍ 2012
✝ Elís PhilipWilliam Scobie
fæddist í Reykja-
vík 29. apríl 1990.
Hann lést á Akra-
nesi 20. júní 2012.
Foreldrar hans
eru William James
Scobie mat-
reiðslumaður, f.
1962 og Filippía
Ingibjörg Elísdótt-
ir, sviðsmynda- og
búningahönnuður, f. 1969. Eft-
ir að Elís lauk námi í Landa-
kotsskóla vann hann við versl-
unarstörf og
barnagæslu. Hann
hafði alla tíð
mikla ást á leiklist
og lék í auglýs-
ingum, leikhúsi og
kvikmyndinni
Kaldaljósi. Elís
var ógiftur og
barnlaus þegar
hann lést.
Elís verður
jarðsunginn frá
Dómkirkju Krists konungs,
Landakoti í dag, 29. júní 2012
kl. 13.
Elsku fallegi Elli minn. Það er
sárt að þurfa að kveðja þig svona
snemma. Fyrsta minning mín
um þig var þegar þú varst ný-
fæddur þegar þú lyftir höfðinu,
horfðir á mig og fangaðir hjarta
mitt. Ástin og umhyggjan sem
þú gafst okkur á hverjum degi
eftir það lýsir hjarta þínu. Ég
man eftir dansandi drengnum í
kúrekavestinu og svo þegar þú
varst þreyttur þá lagðist þú í
fangið á afa þínum og hlustaðir á
sögur.
Þú varst fyrsta barnabarnið í
fjölskyldunni okkar og afi þinn
og amma sýndu þér ómælda um-
hyggju. Þú varst í miklu uppá-
haldi hjá Elís afa þínum og man
ég ennþá þegar hann fór með
okkur í kvikmyndahús að sjá
Fríðu og dýrið. Þú varst svo
spenntur en svo sofnaðir þú í
fanginu á okkur þegar myndin
var hálfnuð.
Þú elskaðir ömmu þína heitt
og gafst henni mikinn styrk í
veikindum hennar. Hún var svo
svekkt að vera á spítala þegar þú
áttir afmæli þar sem hún hafði
keypt handa þér fullt af gjöfum.
Hún bað mig að pakka öllu inn
og setti allar gjafirnar í skápinn
sinn og þegar þú komst í heim-
sókn bað hún þig að ná í veskið
sitt. Þú opnaðir skápinn og allar
gjafirnar hrundu út. Hún elskaði
þig svo mikið, þú varst litli prins-
inn hennar með englalokkana.
Mér er einnig minnisstætt
hversu vel þú hugsaðir um
frændsystkinin þín, Heimi Elís
og Lillian. Þú elskaðir þau eins
og bróðir og þau litu upp til þín
og hlökkuðu til í hvert skipti sem
þú komst heimsókn. Heimilið
okkar stóð þér ávallt opið og þú
varst velkominn gestur hvenær
sem var.
Elsku fallegi strákurinn minn
sem átti bara það besta skilið í
þessu lífi. Ég get ekki hugsað til
þess að geta ekki lengur hringt í
þig, talað við þig og hlegið með
þér. Ég elska þig svo mikið, Elli
minn, og veit að þú tekur á móti
mér með mömmu og pabba þeg-
ar minn tími kemur.
Elsku Filippía og Willi. Megi
algóður Guð gefa ykkur styrk á
þessum erfiðu tímum.
Elísa Kristjana T. Elísdóttir.
Samræður við 9 ára stúlku 21.
júní 2012.
Mamma, það er gott að ég er
ekki búin að missa tárakirtlana.
Já, því þegar maður grætur
fer sorgin sem hefur safnast
saman út úr líkamanum.
Eru tárin þá gerð úr sorg? Já,
tárin eru gerð úr sorg.
En stundum líka gleði því
stundum þegar maður er mjög
glaður grætur maður.
Mamma, maður í teiknimynd
sagði einu sinni að hann hefði
misst tárakirtlana í stríðinu.
Elsku Elli, minningin um hlýj-
an, fallegan og bjartan dreng
mun alltaf lifa með okkur.
Steinunn Kristín og Alda.
Elli-elli-elli, elsku vinur, ég
þakka þér fyrir allar stundirnar.
Við höfum búið á ská hvor á móti
öðrum nær allt okkar líf. Ég man
þegar við hittumst fyrst, þú
mættir í búningi heim til mín og
spurðir hvort þar væri strákur
sem vildi koma út að leika. Ég
man þetta núna eins og það hafi
gerst í gær. Nágrannarnir máttu
fara að passa sig, þarna voru
komnir tveir ofvirkir orkuboltar
sem létu ekki lítið fyrir sér fara.
Raunveruleikinn og fantasían
runnu oft saman í eitt. Stundum
varstu skammaður, þú varst
eldri og áttir að hafa vit fyrir
okkur.
Ég man eftir okkur í öllum
keppnunum á Drulló, leynifélög-
unum, leynibyggingum sem við
gerðum í Hallargarðinum. Í klif-
urkeppnunum öskrandi Queen,
Sting og Wham, heima hjá þér
og mér, Buffy maaan. Við tókum
atriði úr bíómyndum og lékum
þau. Manstu þegar við og Urður
systir vorum jólasveinar með
Katli á Austurvelli, þá vorum við
stoltir og ánægðir. Ég man þeg-
ar við fórum og hittum stelpur
ofan á Olís-byggingunni og
kysstum stelpur í fyrsta skipti.
Ég man þegar við „tsjilluðum“ á
trúnó í Listasafnsportinu í hlýj-
unni undir loftræstistokkunum
haha. Og þegar við nöppuðum
pening og héldum að það væri
bara lítill peningur og keyptum
stærstu bland í poka í heimi. Þú
vildir að allt væri skemmtilegt
og jákvætt. Lifðir oft í draum-
heimi, fjarri köldum hversdags-
leikanum, það er svo erfitt að
vera manneskja. Þú vissir lík-
lega aldrei hvað ég leit mikið
upp til þín, Ég elska þig, maður.
Loki Björnsson.
Elsku fallegi drengurinn Elís,
fyrrverandi nemandi og síðar
samstarfsmaður minn, er fallinn
frá langt um aldur fram.
Elís var alltaf brosmildur og
jákvæður og vildi öllum gott
gera. Hann var nemandi minn í
Landakotsskóla frá 12 ára aldri
þar til hann lauk grunnskóla-
námi. Hann var í góðum og táp-
miklum bekk og vinmargur. Ég
veit að gömlu bekkjarsystkinin
hafa tekið þetta afar nærri sér.
Síðar varð hann starfsmaður í
gamla skólanum sínum, vegna
jákvæðni og léttrar lundar
hændust börnin að honum.
Hann átti sér stóran draum
um að verða leikari í framtíðinni,
hann hafði bæði komið fram í
sjónvarpsauglýsingum og á
sviði.
En því miður fara ekki alltaf
saman gæfa og gjörvileiki.
Ég votta aðstandendum mín-
ar dýpstu samúðarkveðjur.
Sigríður Hjálmarsdóttir.
Elís Philip
William Scobie
✝ Jannick Kjel-dal fæddist í
Hilleröd í Dan-
mörku 30. mars
1987. Hann lést í
heimahúsi 21. júní
2012.
Foreldrar hans
voru Jan Kjeldal
sjómaður, f. 31.
júlí 1958 og Mar-
grét Halldóra
Bjarnadóttir hús-
freyja, f. 19. júní 1947, d. 26.
júní 2006. Systkini Jannicks
eru Daniel Kjeldal, f. 8. des-
ember 1984 og Henriette
Kjeldal, f. 30.mars 1987.
Jannick var mikill áhuga-
maður um fornbíla, flugvélar
og ýmsa aðra
hluti, og átti hann
afar stórt safn af
módelbílum. Hann
hafði stundað
nám í Borg-
arholtsskóla um
skeið, og einnig í
Myndlistaskól-
anum í Reykjavík
og var hann afar
klár að teikna.
Hann var dáður
af öllum og þekktur fyrir
skemmtilegar samræður,
vinamargur og mikill húm-
oristi.
Útför Jannick fer fram frá
Hallgrímskirkju í dag, 29.
júní 2012, kl. 11.
Elsku Jannick, megi sál þin
hvíla í friði. Amen.
Ég veit að mamma þín tók vel á
móti þér og hlúir að þér í engla
vængjunum sínum.
Þú varst svo skemmtilegur,
fyndinn, einstakur listamaður og
snillingur.
Við söknum þín, elsku fallegi
frændi og ömmudrengur.
Minning þín lifir að eilífu.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Úr vísum Vatnsenda-Rósu)
Elsku Daníel og Henríetta, guð
gefi ykkur styrk.
Marlín og Guðrún amma.
Svo margt sem við hefðum átt
að gera, elsku bróðir minn, Svo
margt sem ekki var náð, svo mörg
glötuð tækifæri. En aftur á móti
svo mörg góð tímabil, svo margt
skemmtilegt sem við gerðum, og
margt heimskt. Ég á eftir að
sakna þín ógurlega, ég er enn að
sjá þig á götunni, ég er ennþá al-
veg við það að hringja í þig og
bjóða þér í heimsókn.
Hvíldu vel elsku vinur minn og
bróðir, nú er hjá þér friður.
Daniel Kjeldal.
Elsku bróðir minn.
Mikið á ég eftir að sakna þín.
Þú og ég, við vorum eitt frá byrj-
un, okkar tengsl voru einstök. Ég
sakna þess að fá þig ekki í heim-
sókn lengur og spjalla um allt og
ekkert. Hlusta á brandarana þína
og hlæja með þér. Þú varst svo
einstakur og dáður af öllum. Lífið
er litlaust án þín, en ég veit að þú
ert í góðum höndum hjá mömmu
og líður vel.
Takk fyrir allar þær góðu
stundir sem við höfum átt saman,
þessum minningum verður aldrei
gleymt.
Ég elska þig svo mikið, elsku
bróðir minn.
Þín systir,
Henriette.
Sagt er að „þeir deyja ungir
sem guðirnir elska“, samt er það
sárt að horfa á ungan mann í
blóma lífsins falla frá. Jannick
var greinilega ætlað eitthvert
annað hlutverk á öðrum stað.
Þegar hann kom til búsetu í
Rangárseli sumarið 2009 þá viss-
um við starfsfólkið lítið um hvaða
mann hann hafði að geyma og
hann vissi jafn lítið um okkur. En
það átti eftir að breytast og með
tímanum fór hann að deila með
okkur af sjálfum sér eins og hon-
um var einum lagið. Hann deildi
m.a. með sumum okkar ánægju-
legum minningum frá æsku sinni
og bætti gjarnan við: „Ég vildi að
ég ætti tímavél því þá gæti ég
ferðast til baka.“ Við sem kynnt-
umst honum vel, komumst fljótt
að því hversu minnugur hann var
um tónlist alveg frá árunum
kringum 1950, það var í raun nóg
að raula lagstúf og þá vissi Jan-
nick nafn lagsins og flytjanda.
Einnig var hann alger snillingur
varðandi flugvélar en ekki bara á
myndum, því hann gat staðið
undir berum himni og greint
flugvélartegund sem sveif yfir út
frá hljóðinu einu saman. Hann
var félagi í Þristavinafélaginu og
var Þristurinn hans uppáhalds-
flugvél. Fornbílar voru honum
líka sérstakt áhugamál og safnaði
hann myndum af þeim í möppur
sem ósjaldan voru skoðaðar og
sýndar. Jannick hafði mjög gam-
an af að teikna og var í myndlist-
arnámi í Fjölmennt vorið 2010 og
sýndi myndir sínar á sýningunni
List án landamæra. Teikningar
sem hann gerði af Hallgríms-
kirkju voru uppi á vegg í íbúðinni
hans ásamt öðrum myndefnum
sem honum voru hugleikin. Hall-
grímskirkja var frá æsku hans
kirkja og er það því engin tilvilj-
un að systkini hans völdu hana
fyrir kveðjustund hans.
Þau okkar sem kynntumst
honum vel, fundu í honum mikinn
húmorista sem hló dátt og grín-
aðist, það var oft mikið sprellað
og hlegið, sérstaklega á kvöldin.
Síðustu mánuðina færðist aukið
jafnaðargeð yfir hann, honum
leið betur sagði hann sjálfur og
vináttubönd styrktust og var
hann jafnvel farinn að tala um
framtíðardrauma sína og þrár.
Við getum ei breytt því
sem frelsarinn hefur að segja.
Um hver fær að lifa,
og hver á svo næstur að deyja.
Þau örlög sem við höfum hlotið,
það verður að skilja.
Svo auðmjúk og hljóð,
við lútum að frelsarans vilja.
Þó sorgin sé sár,
og erfitt við hana að una,
við verðum að skilja,
og alltaf við verðum að muna,
að Guð hann er góður,
og veit hvað er best fyrir sína.
Því treysti ég nú,
að hann geymi vel sálina þína.
Þótt farin þú sért,
og horfin ert burt þessum heimi.
Ég minningu þína,
þá ávallt í hjarta mér geymi.
Ástvini þína, ég bið síðan
Guð minn að styðja,
og þerra burt tárin,
ég ætíð skal fyrir þeim biðja.
(Bryndís Halldóra Jónsdóttir)
Hann hvílir nú í faðmi móður
sinnar og annarra ástvina sem
fallnir voru frá.
Við munum minnast hans í
blóma lífs síns og berum það með
hlýju í hjarta til framtíðar.
Henríettu, Daníel og öðrum að-
standendum Jannicks vottum við
okkar innilegustu samúð í sorg
og miklum missi.
Megi minning hans vera ljós í
lífi okkar allra.
Elsa, Emelíta, Lárus, Hanna,
Haukur, Hulda, Sunna,
Brenda og Guðbjörg.
Jannick Kjeldal
miðlaði ýmsum fróðleik til okkar
eins og góðum kennara sæmir og
höfðum við gaman af því að
spjalla við hann. Fróðleikur hans
um stjórnmál og menningu skil-
aði sér til okkar og voru um-
ræðuefnin fjölmörg frá bók-
menntum til Bítlanna og
Breiðabliks. Hann var skarpur
og rökfastur í umræðum en líka
kankvís og hnyttinn og oft orð-
heppinn. Við lærðum margt af
Sveini og erum þakklátir fyrir að
hafa fengið að kynnast honum.
Við minnumst Sveins af hlýhug
og vottum Guðrúnu Höllu, Maríu
og fjölskyldunni allri okkar
dýpstu samúð.
Hrafnkell Tjörvi og
Magnús Gunnlaugur.
Vinur minn og samstarfsmað-
ur, Sveinn M. Árnason, er dáinn.
Menntaskólinn við Sund var
vinnustaðurinn hans. Sveinn var
frábær kennari. Hann hafði
ástríðu fyrir starfinu og honum
þótti vænt um nemendur sem og
samstarfsmenn. Hann var ein-
staklega góður maður sem var
gott að vera nálægt og það voru
forréttindi að fá að vinna með
honum.
Sveinn kom eins fram við alla.
Kurteis, hógvær, hlýr, áhuga-
samur og hvetjandi og lagði sig
fram við að skapa jákvæðan anda
á vinnustaðnum. Sveinn var ekki
einn þeirra sem var að trana sér
fram en það var hlustað á hann
og hann naut mikillar virðingar
nemenda sem og samstarfs-
manna. Hann var margfróður og
hafði víðtæka þekkingu á sögu
landsins og menningu. Það var
gaman að vera nálægt honum og
gefandi. Nemendur nutu þekk-
ingar hans og einstakra hæfi-
leika hans til að miðla efni á
skipulegan, skýran og skemmti-
legan hátt. Sveinn bar umhyggju
fyrir samferðafólki sínu, var orð-
var maður, og maður sátta. Frá
2001 að ég kom til starfa við
Menntaskólann við Sund fékk ég
að kynnast þessum kostum hans.
Stundum kom hann inn á skrif-
stofu til mín til að ræða málefni
sem tengdust starfinu eða sam-
starfsfólki okkar. Þá var tilgang-
ur Sveins alltaf sá sami, að benda
á leiðir til að gera gott úr hlut-
unum og koma að athugasemd-
um um það sem betur mætti
fara. Þetta gerði hann alltaf vel
og ég er honum óendanlega
þakklátur fyrir þessar stundir.
Það sem Sveinn gerði, gerði
hann vel.
Sveinn var vel ritfær maður
en hann og Ágúst H. Bjarnason
létu sig ekki muna um það í mörg
ár að gefa út Króga, blað með
margvíslegum og skemmtilegum
fróðleik, kveðskap og sögum um
lífið í skólanum. Það er óhætt að
segja að beðið var með eftir-
væntingu þegar það kvisaðist út
að nýtt hefti af Króga væri á leið-
inni enda var þar eingöngu
fjallað um það spaugilega og já-
kvæða í skólalífinu.
Ég hef fáum kynnst sem búið
hafa yfir jafn miklu æðruleysi og
Sveinn. Hann var raunsær en
einnig svo jákvæður á lífið að
leitun var að öðru eins. Jafnvel í
alvarlegum veikindum sínum
lýsti hann upp tilveruna á sinn
einstaka hátt. Þó svo að Sveinn
legði sig alltaf fram í vinnunni þá
vissi hann vel hvað skiptir mestu
máli í lífinu því hann var fjöl-
skyldumaður og við höfðum ekki
unnið lengi saman þegar mér var
ljóst að honum þótti undurvænt
um sína nánustu. Ég hafði þá til-
finningu að í lífi Sveins ríkti jafn-
vægi og hamingja þar sem þau
María stóðu þétt saman og
studdu hvort annað.
Ég færi Maríu og fjölskyld-
unni mínar innilegustu samúðar-
kveðjur. Sveins er sárt saknað úr
Menntaskólanum við Sund.
Már Vilhjálmsson, rektor.
 Fleiri minningargreinar
um Svein Mikael Árna-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, jafnvel þótt grein
hafi borist innan skilafrests.
Minningargreinar
Sendum
frítt
hvert á land sem
er
Helluhrauni 12 • Hafnarfjörður • 544 5100 • www.granithusid.is
✝
Elskuleg eiginkona, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
KRISTJANA GUÐRÚN EINARSDÓTTIR,
Dvalarheimili aldraðra, Hraunbúðum,
Vestmannaeyjum,
lést í faðmi fjölskyldunnar á Heilbrigðis-
stofnun Vestmannaeyja mánudaginn 25. júní.
Útförin fer fram miðvikudaginn 4. júlí kl. 15.00
frá Landakirkju.
Lárus Kristjánsson,
Ólafur Einar Lárusson, Emma Hinrika Sigurgeirsdóttir,
Kristín Auður Lárusdóttir, Jónas Kristinn Eggertsson,
Hrönn Lárusdóttir, Bergur Elíasson,
Elín Lárusdóttir, Ómar Jóhannsson,
Iðunn Lárusdóttir, Óðinn Guðmundsson,
Lára Kristjana Lárusdóttir, Bjarki Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.