Skólavarðan - 01.02.2002, Blaðsíða 9

vanir fjölbreytni, skapandi starfi og vissum
sveigjanleika. Þessi orð hafa verið mér
nokkurs konar leiðarljós síðan. Á hverjum
degi er ég að vinna með hópi af ólíkum
einstaklingum sem mynda líklega einhvers
konar þversnið af samfélaginu. Aðal-
námskráin setur mér vissan ramma en síð-
an hef ég nokkurt sjálfstæði við að nálgast
markmiðin. Líklega er það rétt hjá ráðgjaf-
anum að fá störf búa yfir eins mikilli fjöl-
breytni, en þetta er ekki alltaf dans á rós-
um. Kennslan er krefjandi og í rauninni
finnst mér ég aldrei komast út úr hlutverki
kennarans, uppfræðarans. Ég er sífellt að
leita að nýjum hugmyndum sem ég get nýtt
mér í kennslunni.
Ég er ekki frá því að erfitt sé að eldast
sem kennari því að starfið er lýjandi.
Uppeldishlutverk kennarans hefur
vaxið, félagslegum vandamálum hef-
ur fjölgað og starfið er á vissan hátt
orðið erfiðara. Það vantar meiri
stuðning við kennara til að takast á
við þessi verkefni og ég ímynda mér
að kennarar upplifi það oft að þeim
finnist þeir ekki valda starfinu ef
þeir geti ekki leyst þau mál sem upp
koma.
En fleira þarf að koma til svo að
kennsla geti talist aðlaðandi starf. Launin
þurfa að vera sambærileg við aðrar at-
vinnugreinar. Nýju kjarasamningarnir eru
skref í þá átt. Það sem heillar mig ef til vill
mest eru hugsjónirnar sem eru órjúfanleg-
ur hluti af kennarastarfinu. Þetta sannast
best á því að fólk hefur haldist í þessu starfi
undanfarna áratugi þrátt fyrir slök launa-
kjör.
Guðný Steina Erlendsdóttir aðstoð-
arleikskólastjóri á Arnarbergi í
Hafnarfirði. Kennari frá 1983.
Mér líður mjög vel í leikskólakennara-
starfinu. Börnin eru gefandi og opinská.
Starfið er því gefandi, skemmtilegt og fjöl-
breytt. Það er gaman að koma í vinnuna,
börnin fagna manni og maður finnur vænt-
umþykjuna og hlýjuna streyma á móti sér.
Börn og foreldrar eru bestu dómarar á
starfið sem unnið er á leikskólanum því að
þau láta vita ef þeim finnst starfið gott og
einnig ef svo er ekki. Gott samstarf byggist
á gagnkvæmu trausti foreldra og starfs-
fólks. Ábyrgðin í starfinu er mikil og launin
ekki í samræmi við það en samt get ég ekki
hugsað mér annað starf.
Hafdís Hafsteinsdóttir leikskóla-
stjóri á Efstahjalla í Kópavogi. Kenn-
ari frá 1976.
Þegar ég var beðin að svara þessari
spurningu leitaði margt á hugann og það
sem meira var, flest af því var jákvætt. Ég
hef verið svo heppin á starfsferli mínum að
hafa gaman af starfinu og hef notið þess
alla tíð að starfa sem leikskólakennari.
Að vera leikskólakennari er ábyrgðar-
mikið starf. Þar reynir mikið á færni í sam-
skiptum og næmni á líðan þeirra sem mað-
ur umgengst, svo sem börn, samstarfsfólk
og foreldra. Í leikskóla verður maður fljótt
var við árangur af starfi sínu, þroski barn-
anna er svo hraður og sýnilegur.
Börn á leikskólaaldri drekka í sig
fróðleik úr umhverfi sínu gegnum
leik og samskipti við hvert annað.
Við þessi fullorðnu njótum þess að
vera með þeim á þessum mikilvæga
tíma í lífi þeirra.
Starfsaðstæður í leikskól-
um á Íslandi eru yfirleitt
góðar og margir nýir leik-
skólar til fyrirmyndar. Það
sem gerir leikskólakennara-
starfið erfitt er þó hve mikill skortur
er á fagfólki og töluvert vantar upp
á að launakjörin séu nægilega góð.
Það sést best á því hvað lítil aðsókn
er í leikskólakennararnám og er það
miður.
Við sem störfum í leikskólum
höfum þann heiður að fá að vera þátttak-
endur í að undirbúa börnin fyrir áfram-
haldandi skólagöngu og byggja þannig
grunn til framtíðar. Að lokum vil ég leggja
áherslu á að börn á leikskólaaldri fái áfram
að læra og þroskast í gegnum leikinn í leik-
skólaumhverfinu.
Einar Bragi Bragason skólastjóri
Tónlistarskóla Seyðisfjarðar frá
1994. Kennari frá 1985.
Upphaflega fannst mér það fín hugmynd
að kenna og geta verið að vinna við tónlist
alla daga. Að vísu ætlaði ég mér aldrei að
verða tónlistarkennari, það bara gerðist,
það lá beint við að fara í kennaradeild þeg-
ar maður var kominn svona langt. Með
kennaradeildinni vann ég á leikskólum og
fannst það rosa gaman, þrátt fyrir að öllum
vinum mínum fyndist það frekar skrítið.
En það skemmtilegasta við að kenna er að
engir nemendur eru eins og kennarinn þarf
stöðugt að vera að finna leiðir til þess að
koma námsefninu til skila á sem bestan
hátt, til dæmis er hægt að nota allt frá Viltu
vinna milljón þáttunum, GSM hringingum
og svo hefðbundnari aðferðum.
Ímynd tónlistarkennara er svolítið „döll“
ef ég má nota slettu. Að vísu eru störfin mjög
ólík í Reykjavík og á landsbyggðinni, tónlist-
arkennari á landsbyggðinni þarf að vera mun
fjölhæfari og tilbúinn að gera ýmislegt sem
kollega hans í Reykjavík dytti ekki í hug.
Laun tónlistarkennara hafa ekki verið
beysin en eru þó að lagast eftir síðustu
samninga, þau mættu samt vera betri þar
sem þau þurfa að vera hvetjandi til þess að
menn fylgist með þróun kennslu og fleira í
þeim dúr.
Mér finnst gaman að kenna - oftast - að
geta unnið að áhugamáli sínu eru forrétt-
indi og að kenna á landsbyggðinni er mun
meira gefandi þar sem tónlistarkennarar
eru allt í öllu sem viðkemur tónlist í bæjar-
félaginu.
Oft eru vinnuaðstæður ekki sem bestar
en sem betur fer eru þær í lagi hjá okkur,
framavonir eru kannski ekki miklar pen-
ingalega en góður kennari aflar sér mann-
orðs sem er honum til sóma.
Kristinn Guðlaugsson grunnskóla-
kennari - kennir upplýsingamennt
við Álftanesskóla. Kennari frá 1990.
Það sem er líklega mest aðlaðandi við
kennarastarfið er að hafa þau forréttindi að
vinna með börnum og unglingum, ungu
Viðtö l
11
Guðný Steina: Það er gaman að koma í
vinnuna.
Hafdís: Í leikskóla verður maður fljótt var við ár-
angur af starfi sínu.
Einar Bragi: Að vísu ætlaði ég mér aldrei að
verða tónlistarkennari.