Skólavarðan - 01.02.2002, Blaðsíða 19

Þegar ég og fjölskylda mín komum hing-
að í lok júlí sl. mætti okkur allt annað en
við höfðum búist við. Veðrið yndislegt,
hitinn 25-30 stig og sumarið entist fram í
miðjan október, fyrsti snjórinn kom um
jólaleytið og það var fyrst í lok janúar að
hægt var að tala um vetur hér. Landið er
afskaplega fallegt og fólkið ótrúlega gott.
Íslendingar vita reyndar ekki mjög margt
um Nýfundnaland annað en að það sé eyja
við strendur Kanada, þar búi afskaplega
fáir og aðallega í snjó og ís. Staðreyndin er
hins vegar sú að eyjan er um það bil jafn-
stór og Ísland, 110 000 km2. Landið er á
svipaðri breiddargráðu og Frakkland og
hér búa 530 000 manns. Á höfuðborgar-
svæðinu St. John´s búa um 175 000 manns.
Fólkið hér er afskaplega viðfelldið og ein-
staklega gestrisið. Frægt er um alla Norður
Ameríku hvernig það tók á móti stranda-
glópum úr þeim rúmlega 100 flugvélum
sem lentu hér 11. september sl. Þá opnuðu
heimamenn í St. John´s, Gander og víðar
um land hús sín fyrir þessu óheppna fólki
og sinntu því á sinn einstaka hátt.
Dr. Ken kynntur til sögunnar
Hér er stór háskóli með um 16 þúsund
nemendur, sá stærsti í Atlantshafsfylkjum
Kanada. Þegar ég kom fyrst í skólann var
tekið á móti mér með kostum og kynjum
enda er hér mjög mikill áhugi á Íslandi og
öllu því sem íslenskt er. Mér var fengin
prívat skrifstofa með síma og tölvu á
svokölluðu Centre for TeleLearning and
Rural Education við kennaradeildina. For-
stjóri þessa „centers“ er merkilegur maður
sem heitir dr. Ken Stevens og er frá Nýja
Sjálandi. Hann býr þar fjóra til fimm mán-
uði á ári og afganginn af árinu hér.
Þegar ég kom í fyrsta skipti inn á skrif-
stofuna til Ken var borðfáni Háskólans á
Akureyri það fyrsta sem ég sá. „Já, ég kom
þar við á leiðinni hingað 1997,“ sagði Ken.
Þetta var í byrjun september og hann var
þá nýkominn að heiman. Prófessor nokkur
kom inn á skrifstofuna þegar ég var þar
staddur og spurði hvernig hann hefði núna
komið hingað? „Ó, ég kom um Sydney,
Hong Kong, Hawai, Vancouver, Toronto
og hingað,“ svaraði Ken og þótti lítið til
koma. Hann skrapp heim í jólafríinu núna
og kom þá við í Aberdeen þar sem hann er
gestaprófessor, vann þar í tvo eða þrjá daga
og kom svo við í Tókíó á bakaleiðinni og
flutti þar einn fyrirlestur. Hann er að
ýmsu leyti merkilegur og við höfum alltaf
um nóg að spjalla þegar við hittumst. Hann
er með ólæknandi bíladellu, þekkir allar
bílategundir hvar sem er en hefur ekki enn
tekist að ná verklega bílprófinu hér svo að
hann fer allra sinna ferða fótgangandi. Það
gekk reyndar heldur illa í upphafi eins og
nokkrir vinir hans bera vitni um. Þeir fóru
eitt sinn með hann í göngutúr. Það hafði
snjóað um nóttina. Skyndilega tóku þau
eftir því að dr. Ken var ekki lengur meðal
þeirra. Við nánari aðgát sást að hann lá
flatur á gangstígnum og komst naumast á
fætur aftur enda kom í ljós að hann hafði
aldrei áður gengið í snjó.
Snemma fórum við að tala um að
kannski þætti einhverjum á Íslandi forvitni-
legt að heyra um það hvernig Ken kynntist
Íslandi og Ísmennt sem varð síðar til þess
að hann kom til Íslands og kynntist þar
mörgu góðu fólki. Þetta tal varð til þess að
hann skrifaði eftirfar-
andi grein og ég snar-
aði yfir á íslensku.
Fámennir skólar - f jarkennsla
22
Ég er einn af þeim heppnu skólastjór-
um og kennurum sem hafa átt þess
kost að fara í námsleyfi. Ég ákvað að
eyða mínu námsleyfi við Memorial
University of Newfoundland í St.
John´s á Nýfundnalandi. Mörgum
heima þótti þetta undarleg ákvörðun
og illskiljanlegt að verja námsleyfinu
á svo afskekktum og kuldalegum
stað. Ég lét þessa gagnrýni sem vind
um eyru þjóta enda alltaf haft áhuga
á jaðarbyggðum og stórhríðum.
Minnkandi heimur
- rafrænt net smárra skóla - óvænt tengsl Íslenska menntanetsins við Nýja Sjáland og Kanada
Karl Erlendsson skóla-
stjóri kynntist dr. Ken
Stevens í framhalds-
námi sem hann stundar
nú á Nýfundnalandi.
Þeir félagar tóku sig
saman um greinaskrif
fyrir Skólavörðuna og
afraksturinn er ekki
bara fróðlegur heldur
stórskemmtilegur.
Karl Erlendsson ver námsleyfi sínu á Nýfundna-
landi: „Mörgum heima þótti þetta undarleg
ákvörðun og illskiljanlegt að verja námsleyfinu
á svo afskekktum og kuldalegum stað. Ég lét
þessa gagnrýni sem vind um eyru þjóta enda
alltaf haft áhuga á jaðarbyggðum og stórhríð-
um,“ segir Karl.
Landslagsmyndir eru frá Nýfundnalandi.