Skólavarðan - 01.02.2002, Blaðsíða 11

„Ég held það verði að horfa á þetta
fyrsta kjörtímabil sem reynslutímabil,“ seg-
ir Eiríkur Jónsson. „Það hefur tekist vel til
að markaðssetja Kennarasambandið sem
heildarsamtök í hópi annarra heildarsam-
taka á Íslandi, við höfum verið inni í þeirri
umræðu nokkurn veginn til jafns við aðra.
Þetta er stöðugt að breytast og menn að
læra en það verður líka að hafa í huga að
þetta var róstusamt tímabil í kjaramálum.
Öll félögin voru undirlögð af kjarasamn-
ingagerð og þrjú þeirra lentu í löngu og
erfiðu verkfalli. Hin áttu í löngum samn-
ingaviðræðum líka þótt þau hafi sloppið
við verkfall. Vinnan sem lögð var í kjara-
samningagerð skilaði góðum árangri en tók
auðvitað verulegan tíma. Ef við hefð-
um verið inni á kjörtímabili sem væri
að byrja núna og engin samningavinna
í gangi þá væri betri tími til að ræða
ýmislegt í innra starfi. Við hefðum
þurft meiri tíma í innri stefnumörkun.
Hins vegar eru horfur á að nú fari
nokkuð friðsæll tími í hönd, til ársins
2004, og um leið gefst meira svigrúm
til að sinna innra starfi.“
Guðrún Ebba: „Svo má nefna að
einmitt af því að tímabilið var undir-
lagt af kjarasamningagerð kom upp-
bygging Kennarasambandsins betur í
ljós. Félögin eru mjög sjálfstæð og
hvert með sína samninganefnd. En
þetta er ennþá í mótun og líkur á að
við finnum enn betur á næstu árum
kostina við að vera saman í stórum
kennarasamtökum.“
Hefur þú fundið þá kosti?
„Já, en þegar við byrjuðum að ræða sam-
einingu við HÍK af fullri alvöru á sínum
tíma þá hugsuðum við kennarasambandið
allt öðruvísi og ekki félagaskipt. Á seinni
stigum undirbúnings eða frá 1997 fóru lín-
ur að skýrast og þá sáum við kostina við
félagaskiptingu með tilliti til viðsemjenda
okkar í kjarasamningum. Ég held að við
höfum samt ekki áttað okkur á því enn
hvað það þýddi að búa til félagaskipt sam-
band. Við erum enn að velta fyrir okkur
ýmsu um hvað félögunum beri að að gera
og hvað sé sambandsins að sjá um.“
Hanna: „Þetta eru ung samtök. Ég er
náttúrlega svo til nýkjörinn formaður í
mínu félagi og hef ekki fylgst með þessu frá
upphafi en ég trúi ekki öðru en að þetta
hafi verið mikið gæfuspor. Ég heyri það
þegar ég funda með öðrum á Norðurlönd-
unum, skólastjórar þar öfunda okkur af
samstöðunni.“
Sigrún: „Stofnun Kennarasambands
Íslands fyrir rúmum tveimur árum hefur í
mínum huga orðið til þess að styrkja stéttir
kennara, bæði í faglegu og kjaralegu tilliti,
sem og stöðu þeirra almennt í samfélaginu
og ef við höldum rétt á spöðunum eigum
við eftir að sjá þennan ávinning vaxa. Ég tel
að okkur hafi tekist ágætlega að vinna okk-
ur í gegnum þetta fyrsta kjörtímabil þrátt
fyrir veðraham á sviði kjaramála og miklar
breytingar hér innan dyra.
Lögð hefur verið rík áhersla á sjálfstæði
félaga og ég held að málefni þeirra séu í
nokkuð góðu horfi. Það sem mér finnst að
við gætum hugað betur að, þetta kemur
kannski upp hjá mér eftir reynslu mína af
harðri kjarabaráttu, er það hvernig aðildar-
félögin geta styrkt hvert annað sem best og
nýtt sér þann mátt að vera í Kennarasam-
bandi Íslands. Annars vil ég taka fram að í
öllu samningaferlinu var gríðarlegur styrk-
ur að vera hluti af KÍ og geta sótt og notið
góðs af þeirri þekkingu og reynslu sem allt
það góða fólk sem þar starfar býr yfir.“
Eiríkur: „Það er ein spurning sem kem-
ur oft: Hvernig gat það gerst að tónlistar-
skólakennarar lentu svona fyrir aftan alla
aðra? Er hægt að læra eitthvað af þeirri
reynslu og koma í veg fyrir að sagan endur-
taki sig og einn hópur verði eftir? Þetta
viðhorf var einhvern veginn uppi, að þetta
væri öðruvísi skólastig, öðruvísi kennsla.
Við höfum rætt í stjórn af hverju svona
gerist og þetta þarf nauðsynlega að hafa í
huga.“
Elna Katrín: „Af því að spurt var í
upphafi hvernig hefði tekist til þá held ég
að kennarastéttin á Íslandi hafi vaxið af
þessum samruna. Eftir að leikskólakennar-
ar bættust í hópinn nálgumst við enn frekar
markmið sem við höfum haft í lögum okk-
ar félaga í fjölda ára um að sameina kenn-
arastéttina.
En það fer samt ekki hjá því að áherslan
á að virða óskir allra hópanna um sérstöðu
Hringborð
Nýverið komu formenn aðildarfélaga
Kennarasambands Íslands saman til
hringborðsumræðna að beiðni Skóla-
vörðunnar. Þrátt fyrir að formennirnir
séu önnum kafið fólk tókst stórvand-
ræðalaust að finna tíma þar sem
flestir gátu mætt, á bolludaginn þann
13. febrúar. Og að sjálfsögðu var
boðið upp á bollur með bolludags-
umræðunum. En hvernig hefur tekist
til með Kennarasambandið frá stofn-
un þess?
Fyrsta starfstímabili í Kennarasambandi Íslands að ljúka
Hvernig hefur tekist til?
13
Þátttakendur í hringborðsumræð-
um: Eiríkur Jónsson formaður
Kennarasambands Íslands, Elna
Katrín Jónsdóttir varaformaður
Kennarasambands Íslands og for-
maður Félags framhaldsskóla-
kennara, Guðrún Ebba Ólafsdóttir
formaður Félags grunnskólakenn-
ara, Björg Bjarnadóttir formaður
Félags leikskólakennara, Sigrún
Grendal formaður Félags tónlist-
arskólakennara og Hanna Hjartar-
dóttir formaður Skólastjórafélags
Íslands.
Stjórnarskipti urðu í Félagi stjórnenda
í framhaldsskólum nýverið og því miður
vannst ekki tími til að taka viðtal við ný-
kjörinn formann þess félags, Oddnýju
Harðardóttur, fyrir útgáfu þessa blaðs.
Elna Katrín: Við viljum hafa áhrif á ákvarðanatöku í menntakerfinu. Við getum það mun betur ef við
þekkjum viðhorf hvert annars.
Guðrún Ebba: Ég held að ekki sé fráleitt að ímynda sér að í næstu lotu eigi skólastjórar frekar fulltrúa
í samninganefnd viðsemjenda því að það eru þeir sem eiga eftir að þurfa að vinna með
kjarasamninginn og framfylgja honum.