Þjóðmál - 01.06.2014, Qupperneq 67

66 Þjóðmál SUmAR 2014
Nei, hann var ungur maður þegar hann
talaði við þig .
Ja, ég var líka ungur þegar ég talaði við
hann! segir Miller og hlær .
Það eru samt engin ellimörk á þessu leik-
skáldi . Þó Miller verði 68 ára í næsta mán-
uði er hann kvikur eins og strákur og vel
farinn í andliti . Hann er einstaklega geðugur
maður, Miller . Stilltur en ákveðinn í tali:
hann er alvörugefinn og þó spaugsamur
og þegar honum er skemmt brosa augun .
Mest finnur maður þó fyrir einlægninni í
fari þessa skarpleita manns og það er ekki til
í honum sperrirófa . Hann er afar hávaxinn
og grannholda, en karlmannlegur og skín af
honum hreystin .
Íbúðin er lítil og tómleg . Það má kalla
hún sé mitt á milli Brooklyn, þar sem Miller
ólst upp, og Broadway, þar sem leikrit hans
lifa . Og hún er ekki heldur langt frá glæsi-
íbúðinni sem hann flutti eitt sinn í með
brúði sína, Marilyn Monroe .
Það var aðeins nýlega sem ég keypti mér
þessa íbúð, segir Miller . Ég hef ekki átt hús
í New York í langan tíma og hafði engan
hug á því að kaupa mér þessa íbúð, en ég
neyddist til þess . Það var orðið ómögulegt
að fá inni á almennilegu hóteli í New York:
það er alltaf allt yfirfullt af túristum hér og
maður þarf helst að panta sér herbergi langt
fram í tímann . Hér í eina tíð gat maður
komið eins og ekkert væri og fengið gott
herbergi samdægurs . En því er sumsé ekki
að heilsa lengur — og ég keypti mér þessa
litlu íbúð til að eiga hér vísan samastað . Ég
get ekki sagt fyrir hvenær það dettur í mig
að gista New York . Ég kem þegar mér sýnist
og fer þegar mér sýnist .
Í íbúðinni er stofuborð ágætt sem Miller
hefur smíðað sjálfur . Hann er völundur og
eyðir margri stundinni á búgarði sínum
í glímu við smíðisgripi . Engar bækur eru
sjáanlegar, en á veggjum hanga nokkur
snotur málverk .
Það er dóttir mín sem hefur málað þessar
myndir, segir Miller . Hún er býsna góður
málari, finnst þér ekki?
Ég spyr hvort börnin hans hafi sloppið
blessunarlega við sviðsljósið — en í því
hringir síminn og MiIIer bregður sér í
hitt herbergið . Hann talar góða stund í
símann .
Þetta var útgefandi minn, segir Miller,
þegar hann hefur lagt á . Við ætlum að
hittast með kvöldinu; ég er með handrit að
nýrri bók handa honum .
Nú?
Já, hún verður gefin út í janúar, trúi ég .
Ég skrifaði hana í Kínaförinni . Sölumaður
í Peking, heitir hún . Ég fjalla þar um vinnu
mína með þeim kínversku mönnum sem
ég hjálpaði að setja Sölumaður deyr á svið
í vetur .
Og hvað fannst kínverskum um Sölu­
mann inn?
Þeim fannst allt gott um Sölumanninn,
held ég . Ég dvaldi eina tvo mánuði í Kína
að vinna að uppfærslunni og eiginlega strax
eftir frumsýninguna í Peking var leikritið
sett á svið í fjórum öðrum stærstu borgum
landsins . Leikritið fjallar um ýmis grund-
vallarsjónarmið í fjölskyldulífinu, sjáðu, og
það hefur átt við Kínverjana, því að þeir
fundu upp fjölskylduna!
Varstu ekkert smeykur um að Kínverj arn-
ir væru að nota leikritið til að bregða upp
vondri mynd af Bandaríkjunum?
Nei, það hvarflaði ekki að mér . Það er,
held ég, ekkert leyndarmál að Vesturlönd
(og raunar allur heimurinn) glíma við þann
vanda, hvernig þjóðfélagið geti best þjónað
manninum .
Miller þagnar .
Þetta leikrit mitt, segir hann, fjallar líka
um samtímamanninn og erfiðleika hans við
að finna ástæðu og tilgang fyrir tilvist sinni .
Og það á við um Svíþjóð, Ítalíu, England og
Bandaríkin og það á líka við um Kína, held