RM: Ritlist og myndlist - 01.03.1948, Blaðsíða 16

RM
HREIÐARS ÞÁTTUR HEIMSKA
kallar, að hann vill á brott.
Þegi þú, segir Eyvindur, Har-
aldur konungur er hér kominn og
vill drepa þig.
Hreiðar brýzt þá eigi að síður
og lézt hitta vilja konung. Ey-
vindur eér þá, að hann mun brjóta
upp liurðina, gengur til og lýkiu:
upp og mælti:
Gramir munu taka þig, eegir
hann, er þú gengur til banans.
Hreiðar gengur inn í stofuna og
fyrir konung og kveður hann og
mælti:
Herra, tak af mér reiðina, því
að ég er þér vel felldur fyrir margs
sakir að gera það, er þú villt láta
gera, þó að eigi sé allríflegt í
mannraunum eða því, er við ber,
og mun ég þess ólatur, er þú villt
mig til liafa sendan. Hér er nú
gripur, er ég vil gefa þér; setur
á borðið fyrir hann. En það var
svín gert af silfri og gyllt. Þá
mælti konungur, er hann leit á
svínið: Þú ert hagur, svo að trautt
hef ég séð jafnvel smíðað, með
því móti sem er.
Nú fer það með manna höndum.
Segir konungur, að hann mun taka
sættir af honum, og er gott að
senda þig til stórvirkja. Þú ert
maður sterkur og ófælinn, að því
er ég hygg.
Nú kemur svínið aftur fyrir kon-
ung. Tekur hann þá upp og hvgg-
ur að smíðinni enn vandlegar og
sér þá, að spenar eru á, og það
var gylta, fleygir þegar í brott og
sér að til háðs var gert, og mælti:
Hafi þig allan tröll. Standi
menn upp og drepi hann.
En Hreiðar tekur svínið og
gengur út og fer þegar á brott
þaðan og kom á fund Magnúss
konungs og segir honum, hvað í
hefir gerzt.
En í öðru lagi standa menn
upp og út eftir honum og ætla að
drepa hann. Og er þeir koma út,
þá er Eyvindur þar fyrir og hefur
fjöhnenni mikið, svo að ekki
máttu þeir eftir Hreiðari halda,
og skilja þeir Eyvindur nú við
svo búið, og líkar konungi illa.
Og er þeir liittast, Magnús kon-
imgur og Hreiðar, fréttir konung-
ur eftir, hvernig farið hefur. En
Hreiðar segir frá og sýnir konungi
svínið. Magnús konungur mælti
þá, er hann hugði að svíninu:
Geysi haglega er þetta smíðað,
en hefnt hefur Haraldur konungur
frændi vor mjög minni háðungar
en í þessu er, og eigi ertu alláræð-
islítill, og þó með öllu hugkvæm-
ur.
Hreiðar var nú þar nokkra stund
með Magnúsi. Og eitthvert sinn
kemur hann að máli við konung
og mælti:
Það vildi ég, konungur, að þú
veittir mér það, er ég mun biðja
Þig-
Hvað er það? segir konungur.
Það, herra, segir Hreiðar, að
þér hlýdduð kvæði, er ég hef ort
um yður.
14