RM: Ritlist og myndlist - 01.03.1948, Blaðsíða 29
HANINN GALAR TVISVAR
RM
Hár hennar var þykkt og vaxtar-
niikið, og brjóst eins og hvít, freyð-
andi alda, sem er að liníga. Hún
hafði gleymt stöllum sínum, og
samleikur þeirra var liafinn. Hann
fann að hvert orð sem hann sagði,
hafði áhrif um úrslit leiksins.
Klaufaleg orð, leiðinlegar setning-
ar, gátu snúið öllu spilinu við.
Eyðilagt allt.
— Hvert erum við eiginlega að
fara? spurði hún.
— Suður á bóginn.
— Suður hvaða bóg? spurði hún
hlæjandi.
Að baki þeim lágu margar götur
í myrkrinu og þau voru komin að
lystigarði; hann opnaði hliðið og
hún hikaði augnablik, en aðeins
augnablik, og svo var hún komin
í gegnum hliðið.
Girðingin laukst eftir þeim í
lás.
— Nei, sjáðu, hvíslaði hann og
benti út á vatnið í garðinum. Þau
námu staðar og hann hallaði höfð-
inu niður að henni, til þess að
sýna henni betur hvert hann benti.
— Hvað er það? spurði hún.
— Það eru fuglar, hvíslaði hann.
Þau stóðu kyrr og horfðu út á
skolugt vatnið, sem speglaði dimm-
an himininn. Aðeins í vestri rof-
aði í dauf ljósblik.
— Ó, ég er lirædd við fugla í
myrkri, sagði liún og kom þétt
27