RM: Ritlist og myndlist - 01.03.1948, Blaðsíða 91

LAUSNARGJALDIÐ
RM
um a3 fara að gera einhverjar
ráðstafanir varðandi lausnargjald-
ið. Það er ekki að sjá, að hvarf
hans liafi valdið mikilli æsingu
í Summit; en það hefur kannski
ekki verið tekið eftir því enn. Fað-
ir hans heldur ef til vill, að hann
hafi verið hjá Jane frænku sinni
eða einliverjum nágrannanum í
nótt. En hans verður áreiðanlega
saknað í dag. Við verðum að koma
skilaboðum til föður lians í kvöld
og krefjast tvö þúsund dollara
lausnargjalds“.
1 sama bili heyrðum við heróp
mikið, líkt því, sem Davíð hlýtur
að liafa rekið upp, þegar hann
lagði Golíat að velli. Það var
slöng\ra, sem rauðskinnahöfðing-
inn liafði dregið upp úr vasa sín-
um, og nú sveiflaði hann henni
yfir höfði sér. Ég heygði mig nið-
ur. Ég heyrði þungan dynk og
jafnframt einskonar stunu frá Bill,
líkt og lieyrist í hestum, þegar
sprett er af þeim. Bill hafði verið
hæfður steini á stærð við egg, bak
við vinstra eyrað. Hann lyppaðist
niður og slengdist endilangur yfir
eldinn og á pottinn með sjóðlieitu
uppþvottavatninu. Ég dró hann
til hliðar og hellti í hálftíma köldu
vatni yfir höfuð hans.
Loks sezt Bill upp, þuklar sig
á bak við eyrað og segir: „Veiztu
á hvaða persónu í Biblíunni ég
hef mestar mætur?“
„Bara rólegur“, segi ég. „Þetta
lagast fljótlega“.
„Heródesi bamamorðingja“, seg-
ir liann. „Þú ætlar ekki að skilja
mig hér eftir einan, Sam?“
Ég fór út og tók duglega í lurg-
inn á drengnum.
„Ef þú hegðar þér ekki eins og
maður“, segi ég, „fer ég með þig
beina leið heim. Ætlar þú að vera
góður drengur eða ekki?“
,JÉg var bara að gera að gamni
mínu“, segir hann fýlulega. .,Ég
ætlaði mér ekki að meiða hann
Hank gamla. En af hverju var
hann að berja mig? Ég skal hegða
mér vel, Snákanga, ef þú sendir
mig ekki heim, og ef ég má íara
í njósnaraleik í dag“.
„Ég kann ekki þann leik“, segi
ég. „Þú verður að eiga um það við
Bill; hann verður leikbróðir þinn
í dag. Ég þarf að bregða mér frá
í verzlunarerindum. Farðu nú inn
og hiddu hann fyrirgefningar, ann-
ars fer ég strax með þig lieim til
þín“.
Ég lét þá Bill takast í hendur.
Svo kallaði ég Bill afsíðis og sagði
honum, að ég ætlaði að skreppa
til Popler Cove, sem var þorp um
þrjár mílur í burtu. Ég ætlaði að
hlera, livaða álirif barnsránið liefði
haft í Summit. Ég taldi líka rétt-
ast, að senda Dorset gamla bréf
um leið, þar 6em lausnargjaldsins
væri krafizt, og ákveðið á hvern
hátt það skyldi greitt.
„Þú veizt, Sam“, segir Bill, „að
ég hef staðið ótrauður við hlið
þína í landskjálftum, eldsvoðum
85