RM: Ritlist og myndlist - 01.03.1948, Blaðsíða 96

RM
O. HENRY
þegar vi3 höfðum eagt honum, að
faðir hans hefði keypt handa hon-
um eilfurbúinn riffil og enjóskó,
og að við ætluðum að fara á bjarn-
dýraveiðar daginn eftir.
Klukkan var tólf á miðnætti,
þegar við börðum að dyrum hjá
Ebenezer. Á því augnabliki, þegar
ég átti að vera að taka fimmtán
hundruð dollara upp úr pappa-
öskju hjá tré, samkvæmt hinni
upphaflega áætlun, var Bill að
telja tvö hundruð og fimmtíu doll-
ara í lófa Dorsets.
Þegar drengurinn komst að raun
um, að við ætluðum að skilja
hann eftir heima, rak hann upp
öskur mikið, þreif um fót Bills
og læsti sig um hann eins og blóð-
MAURICE MAETERLINCK.
Maurice Maeterlinck hefur sjald-
an heyrzt nefndur síðustu árin, enda
munu flestir telja hann til horfinnar
kynslóðar, þeirrar kynslóðar, sem
lifði og starfaði um og eftir alda-
mótin síðustu. Maeterlinck er þó
ennþá á lífi, 84 ára gamall. Hann
hefur dvalizt í Ameríku um nokk-
urt skeið, og er búsettur í Florida.
Það eru nú 55 ár siðan Maeterlinck
varð viðfrægur maður fyrir leitrit
sitt „Pellés et Mélisande“. Debussy
samdi við það tónlist, sem jók mjög
frægð þess og vinsældir. Næstu tvo
áratugi samdi Maeterlinck allmörg
euga. Faðirinn reyndi að losa hann,
en gekk erfiðlega.
„Hve lengi getið þér haldið
honum?“ spyr Bill.
„Ég er ekki eins hraustur og
ég var í gamla daga“, segir Dorset,
„en ég býst við, að ég geti haldið
honum í tíu mínútur“.
„Það nægir“, segir Bill. „Eftir
tíu mínútur skal ég vera kominn
yfir Mið-, Suður- og Vesturríkin,
og vera að nálgast landamæri Kali-
fomíu hröðum skrefum“.
Og þótt dimmt væri að nóttu og
Bill holdugur, og þótt ég sé eins
góður hlaupari og raun er á, þá
var hann kominn meira en hálfa
aðra mílu frá Summit, þegar ég
náði honum.
Óskar Bergsson íslenzkaði.
Mynd: Kjartan GuSjónsson.
leikrit, sem leikin voru í mörgum
helztu leikhúsum Evrópu. Þeirra
ágætast er talið „L’oiseau bleu“,
sem út kom árið 1909. Tveim árum
síðar fékk Maeterlinck bókmennta-
verðlaun Nobels.
Blaðið „Le Monde" í París skýrir
svo frá nýlega, að Maeterlinck hafi
flúið frá Frakklandi sumarið 1940,
og komizt um haustið til Bandaríkj-
anna eftir ævintýralegt ferðalag og
allmikla hrakninga. í bréfi, sem hið
aldraða skáld skrifaði nýlega frönsk-
um vini sínum, lýsir það þessum
hrakningum. Maeterlinck lýkur bréf-
inu með þessum orðum: „Nú bíð ég
þess eins að hverfa úr þessari hræði-
legu, brjáluðu veröld“.
90