Ljóðormur - 01.06.1990, Blaðsíða 52

50 Eysteinn Þorvaldsson
alltaf þannig
þangað til
dögun draumsins smýgur
inn fyrir holdið
þegar við njótumst
Gísli Gíslason yrkir nokkur ljóð um ástina og Finnur Torfi ellefu-
ljóða bálk, Saknaöarljóð, þar sem horfin ást er treguð. Öldungur-
inn i hópnum, Ingvar Agnarsson, lætur sin ekld heldur eftir liggja.
Hann yrkir m.a. óbundið ljóð sem heitir Ástin og byrjar svona:
Ekkert er ástinni æðra.
En farðu vel með hana,
svo hún hverfi þér ekki.
Þar sem meginhluti umræddra skálda er ungt fólk, væri ekki óeðli-
legt að skemmtanalífiö eða afþreyingarvandamál ættu nokkur Itök í
skáldskap þess. Ekki er það nú samt almennt, en sé um þetta ort er
aiþreyingin oftast dapurleg og gleðisnauð, eins og reyndar oftast
endranær í nútímakveöskap. Ólafur Páll er drýgstur á þessu sviði,
t.d. í býsna hráu ljóði sem heitir Grádýnusút (brot) og teygist þó
yfir 22 sfður. Þar segir fyrst Crá innbroti í Amamesi og síðan hvemig
fengnum er varið í áfengi, föt í Kamabæ, keyptan félagsskap og von
um að kalli-killer, dyravörður í klúbbnum, hleypi hópnum inn. Það
tekst líklega ekld því að í næsta Ijóði, Rœöi ekki málið, er mæland-
inn í höndum lögreglunnar vegna fQcniefna og líklega ekki í fyrsta
sinn:
handjámiö mig
og mölvið í mér beinin
takiði dópiö
já tæmiði vasana
rúið mig skónum og beltinu
en sleppiði röflinu
því ég kann ykkur utanað
og ég ræði ekki máliö
Fíknicfnaneysla hefur ekki mikið verið til umfjöllunar f ljóðum skál-
da, en Ólafúr Páll gerir henni enn frekari skil í ljóðinu Baráttubrag-
ur sem hefur einhver hermiljóðs-tengsl við gamalt kvæöi Jóhannes-
ar úr Kötlum um verkalýðsstúlku á hjóli á leið heim úr vinnu.9 Sú
stúlka biöur mælandann f Ijóöinu um eld í sfgarettu en þessi spyr
sinn viðmælanda: „Ffæ, áttí pípu?“ Hann selur henni þrjú grömm:
„Svo blandaðirðu, /og fyraðir —//... og stundir/ ... W, hvað þetta
er gott stuð.“
Heiðar Ingi Svansson, 21 árs og meðlimur í hljómsveitinni Tolstoy,
á nokkur ljóð í Rijbeinum Akureyringa. Ekki geisla þau af lífsgleði,
meira að segja sunnanvindurinn blæs andfúll og margt dapurlcgt
mega ungir menn reyna á brautum lystisemdanna. Það sést m.a. í
ljóðunum Bauðst mér heim og Morguninn eftir, en þar vaknar
ljóðveran í fatahrúgu á gólfinu: „Þú klýfúr þér leið / gcgnum Ioft-
mengað / herbergi / kynfærafnykur / svita og sæðisstybba / svíða af
þér nefhárin / kastar kveðju á / lfflaust leikfangiö / ...“
Kannski er það „kvöldiö áður“ sem Kristján Þórður yrkir um í
mcrgjuðu ljóði sem heitir Þula og endar svona: „Við skulum grafa