Ljóðormur - 01.06.1990, Blaðsíða 57

Eysteian Þorvaldsson 55
Milli þessa veruleika og hins næsta
sveiflast kólíurinn í klukku
sem langamma áni og aldrei bilaði
en seinkaði sér stöðugt
eins og hún væri að leita upphafsins,
uppsprettunnar við hraunjaöar uppi í öræfum
sem allar klukkur og tíminn renna úr
í endalausum straumi augnablika og ólíkra tikk-takka,
undir brúna sem ég stend á og lengra,
út úr augsýn og miklu lengra
1. Jónas Þorbjamarson, úr ijóðinu Ég styðst við merkingu, í jaðri
bæjarins, bis. 29.
2. Úr ijóðinu Stundin, Upphafið, bls. 18.
3. Úr ljóðinu Mannakom, Næturvörðurinn, bls. 45.
4. Úr ljóðinu Upprisa, Biandið hans Begga, bls. 39.
5. Úr ljóði 14, Haustregnið magnast, bls. 20.
6. „Það sem liggur að baki orða okkar og gerða,“ viðtal Margrétar
Elísabetar Ólafedóttur við Þorstein frá Hamri, Morgunbl., 16.
des. 1989.
7. Úr ljóðinu Snjókoman þéttist, f jaðri bæjarins, bls. 27.
8. Úr ljóðinu Maður á göngu, í jaðri bæjarins, bls. 31.
9. Jóhannes úr Kötlum: Ung stúlka, Samt mun ég vaka, 1935.
10. Úr ljóðinu Sársauki sannleikans, Kver sem er, bls. 13.
11. Úr ljóðinu Dagur án þin, Kver sem er, bls. 17.