Tíminn - 24.12.1947, Blaðsíða 16

16
JÓLABLAÐ TÍMANS 194 7
urnar að lifa, ef við ekki náum inn þess-
ari tuggu, sem búið er að losa? Eru krakk-
arnir komnir út á tún? Mér heyrðist ég
heyra í þeim.
Jón Ásmundsson klóraði sér í skegginu
með vinstri hendi, en reyndi með þeirri
hægri að teygja Kristbjörgu með sér 1 átt-
ina að húsdyrunum. —
Þetta var nú verra að eiga við.
— Hver mjólkaði núna? spurði hún. Er
Guörún komin af kvíunum?
— Vertu ekki að hugsa um þetta, Bagga.
— Þú ert veik, sagði hann hærra en áður.
— Æ, vertu ekki alltaf að þessu veikinda-
tali. Eins og ég hafi ekki oft fundið til yfir
höfði, þótt ég væri ekki að gera veður út
af því, sagði hún. Þú sérð nú, a-ð þa-ð fer
allt í handaskolum hjá þér, ef ég fylgist
ekki með þér. Ekki farinn að breiða ennþá.
— Við búum ekki lengur, Bagga. Nú er-
um við hætt og þú ert veik.
— Búum við ekki lengur? Hver býr þá?
spurði hún og hló hæðnislega.
m
Nú skal ég segja þér sögu,
segja þér hana í kvöld,
þótt hún sé löngu liðin,
langt upp að hdlfri öld.
Ég œtla að hvísla henni í kvæði,
— hvísla henni blítt og hljóttt,
það var um hávetur heima
á heilagri jólanótt.
Ég horfði sem barn yfir hjarnið,
sem helkalt á jörðunni lá,
þá vöknuðu viðkvœmir draumar,
vonir og barnsleg þrá!
Og skuggarnir urðu svo skrítnir,
sem skiptust af tunglsins glóð,
þeir breyttust í mannlegar myndir.
Ég mœndi á þœr undrandi og hljóð.

— Nú búa aðrir. En þú ert lasin og þarft
að hvíla þig.
— Ég hefi aldrei þurft þess fremur en
aðrar og kannske ekki eins .... Hann er
austan núna og það á að nást allt af Hól-
unum og Bæjarflötinni, ef eitthvað verður
um það hugsað.
Hann var ráðalaus gegn þessu afturhvarfi
konu sinnar til manndómsáranna og það
var eins og hrykkju tvö högl niður í skegg
hans. Hann tók utan um hana og hálf bar
hana að dyrunum, en hún reyndi að
streitast á móti.
— Þú ert veik, Bagga — þú ert veik núna.
Við skulum bíða þangað til þér batnar —
þá breiðum við og þá hirðum við líka, en
þangað til verðum við að láta hitt fólkið
um að breiða.
— Og það verður aldrei lag á því, ef
krakkarnir eiga að vera við það einir, sagði
hún og reyndi að bera sig á móti.
Hann var kominn með hana fast að
tröppunum og þá var eins og hún gerði sér
fyrst fulla grein fyrir, hvert hann ætlaði.
Hún reyndi að þyngja sig meira í fangi
hans og sagði:
— Láttu ekki svona Jón — vertu ekki að
þessari stríðni — þaö er ekki tími til þess
núna í þurrkinum. — Og hún hló unggæð-
islega. Þú ert ekki kaupamaður á Hóli núna,
hélt, hún áfram — og striðir mér, eins og
þegar þú varst að fela fyrir mér hrífuna.
í þessum svifum kom Hj ördís dóttir þeirra
hjóna hlaupandi niður tröppurnar og veitti
föður sínum lið. Mótmæli Kristbjargar og
skilningsleysi á framferði þeirra máttu sín
einskis. Hún var háttuð aftur og lögð í rúm
sitt, máttvana gegn þeim fjandskap, sem
henni var sýndur.
— Farið þið þá sjálf út og gerið eitthvað,
úr því ég má ekki vera úti í sólskininu, sagði
hún, þegar hún var aftur lögst á koddann.
Og í fyrsta skipti heyrði Jón Ásmundsson
konu sína snökta sárt í áheyrn annarra.
\Lui éi
ec^ óegjct
Myndirnar liðu um loftið
eins og lauf í hlýjum blœ,
þœr fóru um fjöll og dali,
þær fóru aö hverjum bœ.
Þœr breyttust í dansandi dísir,
ein dísin kom til min og hló.
Það risu upp háreistar hallir
af hvítum og glitrandi snjó.
Ég man þína litlu lófa,
er lagðirðu á mína kinn.
Ég gleymi ei góðu barni
er grét upp við vanga\minn.
Ég heyri ennþá óminn
af þinum barnasöng.
Þú veittir mér yndi og unað
einverukvöldin löng.
Og árin þau liðu áfram,
og ennþá komu jól
Þá sat ég og var að sauma
svolítinn barnakjól.
Við bjarmann frá birtunni inni
mér birtist hin forna sýn.
Svo fæddist hún litla, Ijúfa,
Ijóshœrða Sanna mín.
Og árin þau liða og líða,
þau loga enn, kertin mín,
sé ég nú sungið til tíða
sextándu jólin þín.
Þú hefir lýst gegnum lífið
og létt af mér mœðu og sorg.
Þú ert disin mín dýra
úr hinni dulrænu tunglskinsborg.
Nú fer þú bráðum að fara
og finna þér nýja braut,
guð leiði þig gegnum lifið
og létti þér sérhverja þraut,
en hvort sem þú kemur aftur
þá kveður þig hugur minn
með bœn um að kœrleikans kraftur
krossi á veginn þinn.
Sumarlína Jónsdóttir.
.%• w •• .