Alþýðublaðið - 24.12.1947, Blaðsíða 9

Jáldblað 'AlþyðuMaðsins
9
nærri alveg hjá
því að greiða
skuldina. .
Áður en Mar-
cellus, lagði af stað
til Norðurlanda,
fékk hann með sér
bréf til Græn-
lands, en þar
höfðu ekki verið
prestar eða bisk-
upar í þrjátíu ár.
í Köln skuldaði
hann svo mikið fé.
að hann var kyrr-
settur þar, og varð
hann að láta af
hendi skipunar-
bréf sitt þar til
skuldin væri að
íullu greidd En
Marcellus komst
undan til Svíþjóð-
ar og á leiðinni
þangað bjó hann
sér út annað páfabréf ásamt
yeitingu fyrir embættinu. Iðinn
var hann að nota vald sitt til að
gefa undanþágur, jafnvel enn þá
iðnari en til var ætlazt. Þótt hann
einungis væri nuntius páfa, lét
hann sem hann væri legatuis eða
sendimaður páfa með víðtækasta
umboðii. Frá Svíþjóð fór hann til
Danmerkur og gekk þar á fund
Kristjáns konungs fyrsta> en kon-
ungur vissi ekki til þess að neinn
biskup hefði verið skipaður að
Skálholti. Mjög þótti konungi til
Marcellusar koma, og vann Mar-
cellus fyllstu hylli hans og endur-
galt hann hana það sem hann áftti
ólifað með því að skara eld að eig-
in köku.
Eftir dauða. Kristófers af Bay-
ern árið 1448 lét Áslákur Bolt,
erkibiskup í Niðárósi, kjósa Karl
Knútsson ríkisstjóra í Svíþjóð til
konungs x Noregi, en a fundi £
Halmstad í Noregi árið 1450 af-
henti sænska ríkisráðið Kristjáni
konungi fyrsta Noreg. Lézt erki-
biskupinn skömmu síðar, og reið
þá á fyrir konung að fá mann,.sem
treysta mátti á, í þetta mikilvæga
embætti, erkibiskupsstólinn. Mar-
cellus bauðst góðfúslega til starf-.
ans. Sumarið 1450 sigldi Kristján
fyrsti til Noregs með her og flota,
og var Marcellus leiðsögumaður
hans. Frá því árið 1247 höfðu
Norðmenn ekki orðið þess heiðurs
aðnjótandi, að legatus páfa heim-
sækti þá, og enginn renndi grun í
að titill Marcellusar væri heima-
• tilbúinn. Á Ólafs messu helga
krýndi Marcellus Kristján fyrsta
til konungs yfir Noregi, og varð
Maroellus sjálfur meðlimur í rík-
isráði Noregs. Kórsbræðrasam-
kundan í Niðárósi hafði nú samt
þá gömlu reglu, að kjósa erkibisk-
upinn, og kaus hún annan til
starfsins, og sá var þar að auki
máður, sem konungur gat ekki
treýst. Dómstóll var skipaður í
málinu, og var Marcellus forseti
hans. Dómstóllinn ógilti kosning-
una og ákvað að kjósa skyldi í
annað sinn. Og Marcellus hlaut
kosningu eftjr heilmikla áróðurs-
starfsemi. Var. hann þá postúler-
aður erkibiskup, þ. e. a. s.. skipað-
ur af páfa án þess að skilyrði
kirkjuréttarins væru uppfyllt.
Eftir þetta var Marcellusi ekki
nóg að kalla sig Skálholtsbiskup.
Hann var ,,erkipostulatus“, útval-
inn erkibiskup í Niðarósi.
*
Marcellus fylgdist með konungi
heim til Danmerkur og sem colí-
ector páfans heimti hann inn mikl
ar fjárupphæðir, þótt honum
væri vikið úr embætti þegar um
sumarið og boðaður til Rómar til
þess að leggja fram reikning yfir
innheimt fé, en því hélt hann
sjálfur. Enn fremur kom nú í ljós,
að hann var aðalborinn, og það
gat hann „sannað“ með fölsku
skjali. í voldugu innsigli hans var
meira en venjulegt biskupsmerki,
einnig skjöldur með ljóni og tveir
aðrir skildír með lyklum yfir í
kross. Var það greinileg eftirlíking