Alþýðublaðið - 24.12.1947, Blaðsíða 14

erar og Mambar eiga heima, en
Kumanitar munu vera þjóðflokkur
við Svartahaf. En því fór betur,
að stríðsgæfan hafði verið kon-
ungi hliðholl í baráttu hans við
óvinina, hann hafði drspið nokk-
ur hundruð þúsund af þeim, en
gert hina skaittskylda sér. Langt-
um betri maður en Kalteisen
þurfti að vera erkibiskup á slík-
um stað. Vofði nú yfir Noregi mik-
il hætta og ógæfa fyrir hans sak-
ir. Kaþólsk trú var í voða vegna
árása Tyrkja, og mikil hætta á að
hin geysistóra norska þjóð smerist
öil í einu til rússneskrar heiðni.
Eng'ir kirkjuhöfðingjar væru til í
Noregi, því að biskupar væru
dauðir og óvinir kirkjunnar væðu
uppi eins og óarga dýr. Þet.ta var
afleiðingin af skipun Kalteisens.
Þess vegna yrði páfi að draga
hann til baka og staðfesta kjör
Marcellusar.
Hugmyndaflug hragðarefsins
virðist þarna hafa farið með hann
í gönur,- en hernaðarlega er það
verjandi. Páfinin lét ekki sannfær-
ast og var ósveigjanlegur. En hylli
konungs hafði Marcellus þó alltaf.
Þegar Kristján fyrsti varð kon-
ungur í Svíþjóð árið 1457, varð
hann enn mieir derrinn við Róm-
arvaldið, og Marcellus sendi hin-
um gamla kunndngja sínum, Enea
Silvio Piccolomini boð um sakleysi
sitt og ranglátar ofsóknir, er einn-
ig hefðu unnið konungi stórtjón;
og í hverju bréfinu eftir annað til
erlendra merkismanna skírskotar
hann rtil mildj og réttlætis. Vissu-
lega varð árangurinn sá, að Kal-
teisen var leystur frá embætti, en
Marcellus varð ekki eftirmaður
hans. Hann var nú farinn að haida
að stríðið væri tapað, en þá
hermdu friagnir, að Enea Silvio
Piecolomini hefði verið kosinn
páfi sem Pius annar. Til þess að
eiga vingott við báða aðila sendi
Marcellus hinum nýja páfa beilla-
óskaskeyti í tilefni af kjöri hans
JÓLA
Þegar faðmar foldarból
friðarandans milda sól,
þá eru haldin heilög'jól.
FESTIMG himins fagurblá,
fjölda norðurljósa að sjá,
gullnar síjörnur glampar á
guðdóms máttarvöldum frá.
Jörðin klæðist hvííiun snjá,
kirtli hátíðanna;
á himni og jörð sig helgidómar
sanna.
Horfi ég til himnaranns,
hugsa um gjafir skaparans;
voldug eru verkin hans,
yíst má færa það til sanns;
sjálfur hann til sérhvers manns
á sigurhátíð frelsarans
kom með boðskap kærleikans,
Krist íil brjáðra manna;
því eru jólin hátíð hátíðanna.
Ljómar enn frá lambsins stól
lífsins mikla náðarsól,
frá hennar mætti heims um ból
hrelldur finnur líkn og skjól.
Mörgum lífið frelsi fól,
förumanninn næddi og kól;
oft er raunamæddra ról
að reyna sorg að flýja;
ef vindur blæs af veðrahói
verður í augum glýja,
hugsi þeir um heilög jól
himna sjá þeir nýja,
og veröldina verða bjarta og hlýja.
Bernskujólin birtast þá
þjört og fögur til að sjá,
brosleit eru börnin smá,
blíða úr augum skín og þrá,
er þau góðar gjafir fá
gleðin fyllri ei verða má,
Biblían á borði lá,
bráðum skyldi í hana gá,
lesturinn að lesa og tjá
Lúkasar guðspjalli frá.
Heimaklukkan heyrist slá,
hún er víst að minna á
og dittó til and&tæðings hans, þar
ieð hann hefði verið svo gæfusam-
ur að sleppa vdð erfiðleika hinnar
háu stöðu. ,,Þú ert dyr himinsins
og hliðið að hinum eilífu vistar-
verum,“ ritar hann páfa, sem í
/ólablad ~Al]rýóu blaósins
að fíminn líði, líði hjá.
Auðmjúk fylgi ég öllum þeim, ■
sem eru á leið að koma heim :
og Imgsa um þann, sem höndum •
tveim ■
hryggum móti tekur :
og afíur hjá þeim vonir sælar :
vekur. ■
Þótl veginn hylji vetrarmjöll, :
við skulum saman ganga öll ■
Betlehems á breiðan völl ■
og barn í reifum finna, :
í jötu lágri Jesúharnið finna. ■
Horfi ég á heilög vé, ■
í himins dýrðar Ijóma sé ■
hjarðsveinana krjúpa á kné ■
kring um jöíu lága, :
og lofgjörð syngja himnaföðurnum •
háa. ■
Móðirin, sem mildust var :
og mest af öllum konum bar, •
í sólarljóma situr þar j
og signir bariVið fríða,
boðskap sinn hún bar til allra lýða. ■
Sérhver móðir signa má
saklaust barnið jörðu á
í herrans nafni og hún mun þá ■
helgast Iífsins anda,
og meinin henni munu þá ei :
granda. ý •
Guðdómlegra gefst ei neitt,
gleði öðlast sálin þreyít,
myrkri er í birtu breytt. ■
blessun guðs er öllum veitt,
allt, sem kól, er aftur heitt
innst í hjartans leynum, ■
sefast jafnvel sviði í dýpstum ■
meinum. :
Kvöldið líður hægt og hljótt, :
hryggu barni verður rótt, ■
hamingjuna finnur fljótt
í faðmi þínum jólanótt. •
GuSrún Jóhannsdóttir:
frá Brautarholti. :
viðbót við þetta smj aður fékk
nokkrar siðferðilegar áminningar
um að varast ginningar Venusar,
hinnar gáskafullu ástargyðju.
Marcellus þekkti hinn nýja páfa
Frh. á bls. 37.