Vísir - 01.12.1938, Blaðsíða 12

12
VlslR
jiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
\A/t á sama stað.
E
Stærsta og fullkomnasta yfirbyggingar-verkstæði á
Islandi. Byggjum yfir allar tegundir l)ila, framkvæm-
um einnig hverskonar viðgerðir.
Bílamálningar-verkstæði mitt annast alla málningu
á bilum 3rðar.
Bilaviðgerðir allskonar. Fræsum, Borum, setjum í
„Sleevar“. Mótorar gerðir sem nýir.
Höfum fyrirliggjandi flestar stærðir af hinurn við-
urkendu „Specialloid“-stimplum, get útvegað með
stuttum fyrirvara allar tegundir af stimplum og
„Sleevum“.
Varahlutir fyrirliggjandi í flestar tegundir bíla.
Egill Vilhjalmsson
Sími: 1717.
iiiiiiiiiiimiiiiiimiiiiimiiiiiimmimimimimmmmimiimmiimiiiimmim
„REN0LD“ keðjodrif
á allar vélap.
IðnrekendurI J __
Þar sem „RENOLD“ keðjudrif hafa um allan heim rutt
sér til rúms vegna hinna miklu kosta sinna fram 5rfir
reimar og annan viðlíka driftarútbúnað, viljum við
vekja athygli yðar á þeim þægindum, sem eru samfara
notkun þeirra.
„RENOLD“ keðjudrif spara húsrúm.
„RENOLD“ keðjudrif eru gangviss.
„RENOLD“ keðjudrif spara tíma og kraft.
„RENOLD“ keðjudrif eru hreinleg og hættulaus.
„RENOLD“ keðjudrif spóla aldrei á.
Með því að nota „RENOLD“ keðjudrif, notið þér allan
kraft, sem þér borgið fyrir.
Allar upplýsingar munum við veita yður og einnig sýna
yður „RENOLD“ keðjudrif í notkun, svo að þér getið
sjálfur sannfært yður um gildi þeirra fyrir rekstur og
afkomu véla yðar.
Aðalumboð á Islandi fyrir
„THE RENOLD AND GOVENTRY GHAIN COMPANY, Ltd.“,
Manchester — England.
Verksmiðjan ,Fálkinn‘
Laugavegi 24 — Reykjavík.
ar öll viðskifti og alla fésýslu
i landinu. Hún er að mestu
undirstaða velmegunar lands-
manna eða orsök erfiðleika
l'yrir atvinnuvegi og fram-
leiðslu. Reynslan sýnir að
framsækin en varfærin fjár-
málastjórn er þjóðinni giftu-
samlegust. Skyndilegur og mik-
ill vöxtur í útgjöldum rikisins
vegna góðs árferðis, getur haft
víðtækar og ófarsælar afleið-
ingar i för með sér. Hin stutta
reynsla, sem vér liöfum liaft i
fjármálastjórn síðan landið
varð sjálfstætt, sýnir þetta svo
að ekki verður um vilst.
Arið 1918 voru útgjöld rilc-
isins rúmlega 10 milj króna.
Tiu árum siðar, 1928, eru út-
gjöldin áætluð samkvæmt fjár-
lögum 10.4 milj., en verða 13.3
milj. króna. Á þessu timabili
hefir ekki orðið mikill vöxtur
i útgjöldum ríkisins og virðist
yfirlei tL liafa gætt varlegrar
fjármálastjórnar. En árin 1929
og 1930 ríður alveg um þver-
bak, sem sjá má af eftirfarandi
tölum:
Fjárlög
Áætlun Reikn.
1928 ... milj. kr. 10.4 13.3
1929 ... — — 10.8 17
1930 ... — — 11.9 24.5
Samtals 33.1 54.8
Þessi þrjú ár er greitt um-
fram áætlun fjárlaganna 21.7
milj. króna. Enginn hefði átt
að ganga þess dulinn, að slik-
ur fjáraustur hlaut að hafa erf-
iðleika i för með sér, enda hef-
ir þjóðin fengið að þreifa á þvi
síðan. Hún er ekki enn búin að
súpa af því seiðið. Undanfar-
in ár hafa ríkisútgjöldin verið
15—17 milj. kr. Vegna inn-
flutningshaftanna liafa ýmsir
tekjuliðir ríkissjóðs minkað
stórlega, en til þess að stand-
ast hin háu útgjöld hafa skatt-
ar verið auknir og nýir tollar
settir á flestar vörur. Eins og
nú standa sakir, eru rikisút-
gjöldin orðin nálega þriðjung-
ur af öllu útflutningsverð-
mæti landsins. Það getur ekki
blessast til lengdar, einkum
þegar þess er gælt, að 50—60%
af útflutningsvörunni er aflað
með stórfeldum tapsrekstri.
Miðað við núverandi útflutn-
ing, mundi vera hæfilegt, að
útgjöld ríkisins væri nálægt 10
milj. kr., eða um þriðjungi
læ^yi en þau eru nú, ef alt
væri með feldu.
hlrndingar r/eta verslað.
Því mun lengi hafa verið
haldið fram af Dönum, að Is-
lendingum væri ósýnt um að
reka verslun og þeir mundu
seint verða færir um að ann-
ast utanrikisverslun sina. Sið-
ustu 20 ár liafa sannað liið
gagnstæða. 1918 voru liér starf-
andi nokkrar erlendar versl-
anir. Tiu árum siðar eru þær
allar liorfnar úr sögunni.
Landsmenn selja nú afurðir
sínar beint til markaðsland-
anna, þar sem verðið er hag-
stæðast og kaupa nauðsynjar
sínar beint frá framleiðslu-
löndunum. Dugnaður íslcnskra
innflytjenda liefir komið best í
ljós þegar þurft hefir skyndi-
legg að flytja verslunina frá
einu iandi lil annars og afla
nýrra viðskiítasambanda, eins
og ált hefir sér stað með Suð-
urlöndin. Undanfarin 20 ár
iiafa íslenskir innflytjendur,
kaupmenn og kaupfélög, unn-
ið sér mikils trausts erlendis.
llefir þetta traust komið i góð-
ar þarfir síðustu árin, er þjóð-
in liefir neyðst til að kaupa
vörur gegn löngum gjaldfresti
vegna skorts á gjaldevri. Þjóð-
in á nú vel mentaða og dug-
andi verslunarstétt. Er slíkt
einhver besta stoð hvers þjóð-
félags í baráttunni fyrir sjálf-
stæði og velmegun. Hér á landi
hafa einstakir flokkar lagt
mikið kapp á það undanfarin
ár, að útrýma kaupmanna-
stéttinni með ýmsum ráðum.
Slíkt lýsir mikilli skammsýni
og litlum skilningi. Rígurinn,
sem.nú er milli kaupmanna og
kaupfélaga er smávægilegt at-
riði, sem ætti að jafnast. Hitt
ættu menn að muna, sem
meira er um vert, að ísland
heldur ekki til lengdar full-
veldi sínu, ef upprætt verður
hin unga, sjálfstæða, vel mept-
aða og dugandi verslunarstétt
þess.
Horft um öxl.
Það fullveldi, sem vér erum
nú að minnast og staðið hefir
i tuttugu ár, er liáð lögum, sem
ekki má brjóta, ef þjóðin vill
lialda áfrain að vera sjálfstæð.
Þeir, sem vilja teljast sjálf-
stæðir, verða að standa á eig-
in fótum, lifa án þess að verða
ölmusuþegar annara. Ilið efna-
Jega sjálfstæði er undirstaða
fullveldisins. Þess vegna er
þjóðinni nú eldíert jafn mikil-
vægt og það, að geta stýrt fjár-
inálum sínum og atvinnuveg-
um þann veg, að liún geti
Jijargast á eigin spýtur, án mik-
ils stuðnings frá, öðrum þjóð-
um.
Hvernig hefir þjóðin stýrl
fjármálum sínum undanfarin
20 ár og hvert stefnir um hag