Morgunblaðið - 18.04.1964, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ
Laiigárdagur 18. apríl 1964
l#ÉUZABETtf TeRfjAfiSr^\ CJ0
Það hlaut að vera Cesare, sem
hafði sett blómin þarna, annað
hvort til að hæða hana eða ógna
henni. Ruth hefði helzt viljað
þeyta vasanum út um gluggann
með öllu saman. En það hafði
verið sama sem að játa, að blóm
in væru þess umkomin að hræða
hana.
En hvernig vissi Cesare um
þýðingu þeirra fyrir hana? Hún
velti því fyrir sér, hvort þetta
væri einhver spámannleg tilgáta
hans. Ef Madge hefði séð blóðið
á bakinu á leigubekknum, þegar
hún var að taka til niðri og
hefði sagt Cesaer frá því, og
einnig vakið athygli hans á, að
geraníur höfðu verið teknar úr
vasanum og önnur blóm sett í
staðinn, þá hefði Cesare getað
farið að hugsa sig um og kom-
izt að vissum niðurstöðum. Væri
svo, mundi hann ekki nú vera að
nota blómin til þess að sýna
Ruth hvað hann vissi, eða þó
öllu heldur sem bragð til að fá
hana til að gera eitthvað, sem
gæti staðfest grun hans.
Meðan nokkur möguleiki væri
á, að þessi væri skýringin á þess-
ari óhugnanlegu notkun hans á
geraníunum, var áríðandi fyrir
Ruth að hafast ekkert það að,
sem gæti sýnt honum, að hann
hefði vakið óróa hjá henni. En
hún hafði bara enga trú á því,
að þetta væri allt ágizkanir hjá
Cesaer. Hann mundi einhvern
veginn vita, hvað gerzt hafði
þarna í húsinu, daginn áður. En
það þýddi aftur að ef fjarveru-
sönnun hans væri örugg, hafði
einhver annar sagt honum, hvað
þarna hafði gerzt. Einhver annar
en hún sjálf og Nicky hafði ver-
ið í húsinu og höfðu séð allt,
sem þau Stephen höfðu hafzt að.
Stephen hafði haft á réttu að
standa, er hann hélt því fram,
að þannig hlyti þetta að hafa
verið. Einhver hafði séð allt,
sem fram fór og sagt Cesare að
hræða hana með ljósrauðu
geraníunum.
Sá hinn sami hafði komizt inn
í herbergi Stephens og tekið þar
fötin, sem Lester Ballard hafði
verið í þegar hann var myrtur,
en skilið eftir í staðinn köflóttu
skyrtuna og bómullarbuxurnar
af hinum manninum, sem myrt-
ur hafði verið. Þetta hafði einnig
verið ætlað sem aðvörun og ógn-
un.
Sami maðurinn og þetta hafði
gert, hlaut að vera hinn óþekkti
foringi óaldarflokksins, sem
Sebastiano hafði talað um. Og
hann hlaút að vera sá, sem myrt
hafði Sebastiano.
En einfaldari skýring gæti
samt verið sú, að Cesare hefði
náð í einhverja kunningja sína,
sem hefðu útvegað honum logna
fjarverusönnun, og svo hefði
hann sjálfur verið í húsinu þeg-
ar morðið var framið. Ef hánn
hefði hjálfur verið í óaldar-
flokknum, hefði þessu orðið hæg
lega komið fyrir. Hún tók áð
hugsa um, hversu djúpt lögregl-
an hefði kafað í þessa hlið máls-
ins, eða hvað hún yfirleitt héldi
um hana. Ef til vill trúði hún
miklu minnu en Cirio hafði gef-
ið henni í skyn. Ef út í það var
farið, þá hafði hann sagt henni,
að Cesare hefði alls ekki verið
í augsýn Madge, allan tímann,
sem þau voru í Napólí. Madge
hafði verið hjá tengdamóður
sinni, farlama gamalli konu, sem
tilbað hana engu síður en hún
fyrirleit ónytjunginn son sinn.
En Cesare hafði, að sögn lög-
reglumannsins, verið hjá hinum
og þessum kunningjum um dag-
inn. Ruth óskaði þess, að hún
vissi, hvað Cirio hélt raunveru-
lega um þetta, en sá hinsvegar
ekkert ráð til að komast að því.
Nú var hún ekki lengur neitt
syfjuð og þegar hún fór í rúmið
var það ekki til annars en liggja
andvaka og stara upp fyrir sig
í myrkrið, og heyra öðru hverju
smá-smelli í múflugum og kvelj-
ast af næturhitanum, sem var
með versta mótL
Hún lá þarna með ekkert ofan
á sér. Hana verkjaði af þreytu,
og henni veittist erfitt að hvíla
hugann eða vöðvana. Hún gat
rétt séð grilla í geraníurnar hjá
speglinum.
Alltaf öðru hverju beindist
hugurinn að Stephen og Nicky.
Var Stephen búinn að ná í dreng
inn? Og ef svo væri, hafði hann
þá orðið nokkurs vísari? Og hver
hafði raunverulegur tilgangur
Stephens verið með ferðinni til
Napólí — þessi tilgangur, sem
hann kvaðst hafa náð, enda þótt
hann, að því Ruth fékk bezt séð,
hefði ekki framkvæmt neitt í
ferðinni nema það að fá að sjá
íbúð Sebastianos?
Það leit næstum út eins og
Stephen hefði haft einhvern til-
gang með því að fara með hana
í tilgangslausa ferð, því að ekki
hefði hann þurft að fara með
hana til Napólí til að tjá henni
ást sína. Það hefði hann eins vel
getað gert í San Antioco.
Hafði tilgangurinn þá verið sá
að koma henni burt frá San
Antioco og komast þaðan sjálfur,
en alls ekki að koma til Napólí?
Hún reyndi strax að losa hug-
ann við þessa spurningu. Ein-
— Þú skalt ekki hafa áhyggjur af litla hundinum þínum. Hund-
inum okkar geðjast vel að litlum hundum.
hverntíma verður maður að
ákveða, hv©rt maður treystir
einum manni eða ekki. Það er
aldrei hægt að þaulþekkja neinn
mann, en einhverntíma verður
að hætta að brjóta heilann um,
hvort maðurinn hefur farið með
mann frá San Antioco til þess
að útvega manni fjarverusönn-
un frá morði, sem var í þann
veginn að verða framið, Nei,
maður ákveður einfaldlega að
koma ekki með slíkar spurn-
ingar. Maður samþykkir með
sjálfum sér, að vissir rökréttir
möguleikar séu alls engir mögu-
leikar. Maður heldur ekki áfram
að hugsa og muna, að tiltekinn
einn í húsinu um nokkurn tíma,
maður hafi áreiðanlega verið
daginn áður og gæti hæglega
verið sá sem framdi þessa dular
fullu leit í herberginu.
Setjum svo, að það hafi verið
Stephen, sem leitaði í herberg-
inu. Setjum svo, að hann hafi
L fír s»T'.*3J3
BYLTINGIN I RUSSLANDI 1917
ALAN MOOREHEAD
honum var ekki ætlað að vita,
hann var ekki nægilega mennt-
aður til að vita; og hann var að
seilast upp fyrir sína stöðu, ef
hann vissi. Hans hlutverk var
að vera hlýðinn og þögull þjónn.
Yfirmenn máttu ekki koma úr
hópi óbreyttra dáta; þeir þurftu
að vera úr menntastéttunum, og
hafa gengið gegn um viðeigandi
herskóla, hafa rétta framkomu og
siði, og höfðingi allra þessara
foringja var Nikulás stórhertogi,
í eigin háu persónu.
Stórhertoginn var Romanov
Romanovanna, sonarsonur Niku-
lásar I, risi, meira en sex fet
á hæð. Við upphaf styrjaldar-
innar, þegar hann var 57 ára
að aldri, var hann í embætti yfir
hershöfðingja Petrogradborgar,
og hafði alið mestan aidur sinn
í hernum. Hann var bjartsýnn,
duglegur og í miklum metum
hjá hermönnunum; en þetta
flókna og vandasama embætti
var honum algjörlega ofvaxið.
Það var ekki fyrr en á allra
síðustu stundu — nánar til tekið
daginn eftir að styrjöldin hófst
— að hann var útnefndur yfir-
hershöfðingi, og áætlanirnar,
sem honum var æltað að fram-
kvæma, hafði hann ekki samið
sjálfur. Enda varð að kasta
þeim, áður en ágústmánuður
var allur.
Með 350 milna víglínu að
stjórna og herinn enn ekki undir
búinn neina meiriháttar sókn, lá
það alveg í augum uppi, að
fyrsta kastið þyrftu og ættu
Rússar að halda sig í varnar-
stöðu. En það kom ekki til
neinna mála -— Rússar sjálfir
voru á staðnum, til þess að sjá
vildu nota allt eldsneyti bardaga
gleði sinnar, með því að hefja
tafarlaust sókn, og næstum frá
fyrsta degi otuðu Frakkar þeim
áfram. Leiftursókn Þjóðverja á
Belgíu og Frakkland varð brátt
að ógnvekjandi og ruglandi sig-
urgöngu, og eitthvað varð að
gera til að létta sóknarþungan-
um af. Frakkar sendu fyrir milli
göngu sendiherra síns í Petro-
grad æsilegar áskoranir til keis-
arans og stórhertogans, að hefja
sókn á austurvígstöðvunum.
Ástandið var kvíðvænlegt;
Rússland mátti auðvitað ekki
láta það viðgangast, að Frakka-
her yrði eytt, og Þjóðverjar gætu
þannig beint öllum sínum þunga
austur á bóginn. En hversu mik-
ið mátti stórhertoginn gera að
því að stofna sínum eigin her
í hættu, jafn illa undirbúinn og
hann var undir bardaga? En
hann ákvað að tefla á það tæp-
asta. Hraustleg, en af mikilli
ófrsjálni og misskilningi hóf
hann sóknina, með aðeins þriðj-
ung liðsafla síns vígbúinn. Fyrst
ætlaði hann að ráðast þar á, sem
hann hélt óvininn vera veik-
astan fyrir; þ. e. gegn Austur-
ríkismönnum í suðurhluta Pól-
lands og Galizíu. En svo, þegar
hjálparbeiðnir Frakka urðu æ
ákafari, og París virtist að falli
komin, hóf hann aðra sókn gegn
Þjóðverjum norðan til, í Austur-
Prússlandi. Og brátt bættist
þriðja sóknin við — norður frá
Varsjá. Allt þetta var nú sæmi-
KALLI KÚREKI

Teiknari; FRED HARMAN
, HOWDY* ,,
SOMETHttó’
J YOU
Lwanted?
MV DEAR SlB.f AMD MAPAMEf I AM
WZffiDCLSfr ) IPEABODY^STfwlftwfeRES?ED |
^AUSEIPVOUAgE^ t^HISTORlCZUM, NOTIJJ
I HOPE YOU AIN'T
SWOOPlM’AROUtfD
. M'Nmmgkt SywJkmtt, Ime.
eVEW IF1VJERE ,THER| OMO
ee no siG- eow strke ih)
THIS ARE A .>‘TH6 ŒOLOS-Y ,
IS weowo* SO SET YOJR MWD ,
AT REST? IFYOU HAVE FOUMP
A FEW WUe&ETS, GZCT"
15 HOT IMTERgSTEP/
.GEORöEBOGOS
OH, I AIM’T WOREieD/ PM
JUST WARNIMYOU • MYCLAIMS
---------------
ERS/
n
ns,, KMOW HOW
HAMPLE. CLAIM JUMPERS*
RESiSTERED
T....- “
uwJj
'WA
Sæll veri maðurmn. Eigið þér eitt-
hvert erindi við okkur?
— Ég vona að þér séuð hér ekki í
gullleit, maður minn, því ef yður er
eitthvað þannig lagað á höndum . . .
— Herra minn — og heiðraða frú.
Mér er svo sannarlega ekkert slíkt í
huga. Ég heiti George Boggs og er
prófessor við Peabody-stofnunina. A-
hugamál mitt er forsögulegar minjar
og fánýtir hugarórar úm auðfengið fé
eru mér víðs fjarri.
— Og jafvel þó því væri þannig
farið, getur ekki verið um neina veru-
lega gullæð að ræða á þessu svæði
. . . jarðfræðin blátt áfram aftekur
það. Svo þér skuluð engar áhyggjur
hafa hvað þessu viðvíkur. Og ef þér
skylduð hafa rekizt hér á fáeina
mola, þá hefur George Boggs engan
áhuga á þeim.
— Ég hef heldur engar áhyggjur
vegna þess ama. Ég er bara að vara
yður við. Ég er búinn að láta skrá
lóðatilkall mitt og ég kanm vel að
meðhöndla þá sem leggjast á annarra
manna lönd og lóðir.
lega hættulegt, og tíu sinnum
hættulegra varð það, er tveir
bráðslyngir herhöfðingjar, Lud-
endorff og Hindenburg, tóku
brátt við æðstu völdum í þýzka
hernum.
Svona var þá ástandið þegar
orustan við Tannenberg var háð,
í ágústlok 1914, og á eftir þeim
ósigri kom svo orustan við Mas-
urisku vötnin í september, þeg-
ar Rússum var sópað burt af
þýzkri grund, fyrir fullt og allt.
í janúar 1915 var önnur orusta
háð þarna við vötnin, og með
þessum þriðja ósigri var sókn
Rússa norðantil brotin á bak
aftur, en eftir þá sókn varð her
þeirra aldrei jafngóður.
Á mið-vígstöðvunum og sunn-
an til gekk nokkru betur um
hríð, gegn Austurríkismönnum;
bæði Lvov og Czernowitz féllu
í hendur Rússa í september 1914,
og enda þótt Tyrkland bættist í
Kópavogur
Afgreiðsla Morgunblaðsins í
Kópavogi er að Hlíðarvegi 63,
sími 40748.
Garðahreppur
Afgreiðsla MorgunMaðsins
fyrir Garðahrepp er að Hof-
túni við Vífilsstaðaveg, sími
51247.
Hafnarfjörður
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Hafnarfjarðarkaupstað
er að Arnarhrauni 14, sími
50374.
Afgreiðslur blaðsins hafa
með höndum alla þjónustu
við kaupendur blaðsins og
tii þeirra skulu þeir snúa
sér, er óska að gerast fastir
kaupendur Morgunblaðs-
ins.