Morgunblaðið - 26.07.1964, Síða 3

Morgunblaðið - 26.07.1964, Síða 3
Sunnudagur 26. júlí 1964 MORGU N BLAÐIÐ 3 — Haiið þið kannski farar- tæki til umráða? — Formaðurinn á Land- rover. -— Hvað heitir hann? — Malakoff. — Malakoff? —Já, bíllinn. Formaðurinn heitir Þórður Þorgrímsson, gjaldkeri er Agnar Svan- björnsson og ritari er Kristdn Gunnarsdóttir. ■— Hvert ætlið þið að halda um verzlunarmannaihelgina? — Á Snæfellsnes. Við ætl- urn að gista þar í veiðikofa og labba á fjölL a. ind. um við öll í skóla, en fáUm styrk úr sjóðnum til þess að fara í skíðaferðir. Innritunar- gjaldið í félagið er 100 krónur og mánaðargjald á sumrin líka 100 krónur. — Er þetta eina fjáröflunar- leiðin? — Einu sinni ætluðum við að týna maðka, sagði Guðrún. Ég týndi fimm, skírði þé alla, en tímdi svo ekki að selja þá. — Hvað eruð þið mörg 1 féiaginu? — Tíu. — Það var lítið. Eru nýjir félagar ekki teknir í hópinn? — Jú, en inntökuskilyrði Sr. Eiríkur J. Eiriksson: Hús frá Guði TILEFNT andrikis Waða- mannsins, *sem ritar 3. síðuna í dag er eftirgreind auglýsing, sem fyrir skömmu var hengd upp á ritstjórn Mbl. skráfí stórkarlalegu letri: „Þeir blaðamenn, sem eiga bila (en illa þvegna) geta því ekki boðið unnustunni (eða unnustanum) upp í bílinn, fyrr en hann er hreinn: Látið því þvo og bóna bílinn hjá K. K. og styrkið gott málefni. K. K. Forvitni okkar var vakin. Hvaða fyrirtæki er þetta K. K.? Hvaða góða málefni er hér á ferðum? Ekki þurftum við langt að leita, því að síma- stúlkan á blaðinu gaf okkur allar upplýsingar og benti okkur á, hvar fyrirtækið væri til húsa. Þangað lögðum við leið okkar. Samastaðurinn reyndist vera í bílskúr hússins nr. 23 við Selvogsgrunn. Ekki vorum við i vandræðum að finna húsið, því að söng- urinn um hana ljúfustu Amorellu barst út i rigning- una og ljóstraði upp um sama staðinn. í bílskúrnum var einn bíll með hinu virðulega skrá- setningarmerki R—7. Fyrir utan biðu tveir aðrir aðgerðar, enda mátti á þeim sjá, að hennar var þörf. Þetta voru „Kátir krakkar". Þórður Þorgrímsson (formaðurinn), Hildur Eiríksdóttir Kristín Gunnarsdóttir. — Ekki má gleyma gluggunum. Þvoum bílunum \ bak við eyrun Kátir krakkar með fægituskur á lofti' hið nýja þjónustufyrirtæki, sem sett var á stofn í vor. — Ertu búinn að skxúbba sætin, sagði einhver. — Já, en góliið er eftir, eins og þú sérð. — Eftir hvern eru þessi fingraför? Hvar er króm- vökvinn? Krómvökvinp kom um síðir í leitirnar: Atlas Chrome Metal Polish. Þá vantaði fægi- tusku. — Eru allar fægituskurnar búnar eða hvað? Er ein- hver atvinnulaus? — Agnar, náðu. i fægitusku út í bíl. Aðgerðinni . á bifreiðinni R—7 var að ljúka. Það stirndi á hana eins og á gljáfægðan tinkopp. Vafasamt er, hvort hún hafi nokkru sinni upp- lifað aðra eins hreinsunar- aðgerð. — Við þvoum bílna bak við eyrun-, sagði broshýr, ljóshærð stúlka, Guðrún Agn- arsdóttir. — Hvar eru þau staðsett á bílum? — Alls staðar, þar sem vont - er að komast að. — Hreinusnaraðgerðin ykk- ar er greinilega margbrotin. — Fyrst þvoum við bílana auðvitað hátt og lágt, utan, . síðan þurrkum við þá. Þar næst bónum við þá og fægjum allt króm, pússum alla glugga, hreinsum farangsursgeymslu, þvolum og "skrúbbum að inn- an, skrúbbum sætin með sápu. ef ekki eru leðursæti og ekki má gleyma hjólkoppunum, — þá bónum við vendilega. — Hver er svo ástæðan fyrir þessu óvenjulega áhuga- máli ykkar? Bifeiðin R-7 þvegin og bónuð yzt sem innzt. Á myndinni eru frá vinstri: Kristíp Thors, Gunnar Hjartarson, Agnar Frímann Bvanbjörnsson, Hans Kristín Árnason, Kristin Gunnarsdóttir, Þórður Þorgrímsson og Guðrún Ágústsdóttir. Guðrún Ágústsdóttir. ■— Við erum að safna aurum 4 oi An tvriT' TTOTiiriyMi T*vA . IX. sunnudagur eftir trintatis. Guðspjallið, Lúk. 16, 1—9. „FYRIR TRÚ hlýðnaðist Abra- ham því, er* hann var kallaður, að fara burt til staðar, sem hann átti að fá til arftöku, og. hann fór burt, vitandi eigi hvert leið- in lá. Fyrir því varð hann út- lendingur í landi fyrirheitsins, eins og hann ætti ekki landið, Og hafðist við í tjöldum“. (Hebr. 11, 8—^9). „Þeir sem ‘eru á ferð búa ein- att í tjöldum t. d. útlendingar. Heil þjóð bjó í tjöldum áratugum saman í eyðimörkinni, er hún var á leið til fyrirheitna’ lands- ins. Takmarkið var ávallt bú- staðurinn öruggi, tjaldið sem eigi yrði flutt úr stað (Jes. 33, 20). Sagan af rangláta ráðsmann- inum er erfið viðfangs. Varla verður atferli ráðsmannsins í guðspjallinu talið lofsvert, þó hljótum við að sjá að honum er ekki alls varnað. Fyrir eyrum hans hljómar: „Gjör þú reikn- ingsskap ráðsmennsku þinnar“. Þrátt fyrir allt snýst hann við vandanum með athöfnum er viss lausn felst í, þó með fyrirvara hljóti að verða, að á hana sé fallist. Eyvindur skáldaspillir fjallar í 700 ára gömlu kvæði um ódauð- leika góðs mannorðs í sambandi við orustu fyrir Fitjum á Storð í Noregi. Frændur okkar Norð- menn hafa minnst þeirrar or- ustu með viðhöfn fyrir nokkru. Athyglisvert er að virða fyrir sér hið forna höfðingjasetur að Fitjum á Storð. Þytur í strá- um, er vaxa á rústum þess, þýl- ur ljóð um forna frægð. Mér komu í hug þama, er ég staldr- aði við á þessum stað, orð Háva- mála, þótt skoðanir séu raunar skiptar um við hverja sé átt í erindinu: „Fullar grindur sá ég fyrir Fitjungs sonum; nú bera þeir vonarvöl; svo er. auður sem augabragð, hann er valtastur vina“. Mat forfeðra okkar á auðn- um kemur í hugann. Lífið ber hæst og fyrir eldi þess, er það nærist af og sólarsýn, bliknar auðurinn og deyr. Það ber ekki að líta niður á neinn, þótt hon- um sé fjár vant. Fjármunir gera einmitt margan manninn fyrir- litlegan. Auðnum er ekki að treysta. Gildi hans er ekki var- anlegt Þetta kann að þykja fjarstæðu- kennt um heimspeki . víkinga. Margt annað kemur oig hér til álita, en eftirtektaverðast er, að fornmenn grófu ekki auðæfi víkingaferðanna í jörðu, fyrst og fremst keyptu þeir land fyrir þau. Þeir voru um margt uppbyggjendur i merkingu orða Þorgeirs Ljósvetningagoða Oig Njáls á Bergþórshvoli. í guðspjalli dagsins kemur eru mjög ströng. A.m.k. þrjár reynsluferðir. fram sú hugsun, að geti óheiðar- legur maður, þegar í óefni' er komið, aflað sér framtíðar- öryggis, hljóti heiðvifðum manni að vera fært að notfæra sér fjár- muni sína þannið, að Guð veiti honum veranlegan samastað. l*“c Þannig fylgir ábyrgð auknum möguleikuqp hér í heimi. Bætt kjör betrá rkki manninn ein. Hann má ekf-i mala sér gull án markmiðs. Hætt er við, að manninum hæfi bezt umbúnaður áningarstaðar, (jaldið. Ferð- in áfram má ekki farast fyrir og við haná verður Vf miða. Er Jesús ræðir u.n gæði þessa heim, virðist hann nota orða- sambandið ,^namm«T ranglætis- ins“. Þar með er ekki r •'rð kastað á viðleitni til aukinna" afkomu. Aðeins þarf að hafa í huga, að við megum ekki staðnæ.mst svo á för okkar gegnum Yfið, að trúin á framtíðina dvíni og þjónustan við land hennai farist fyrir vegna misskilnings þessy*. að h-ft. sé okkar föðurland vils kostar og við ekki um irargt og sumt er mestu varðar útlend- ingar, fólk á ferð, er reisir tjíMd í áfangastað. Við mennirnir þurfum að vera frjálsir. Allur skortur ei' manninum óhollur, en ofnautn einnig, og tjald okkar þarf að vera reist þannig, að það verði að morgni fljótlega tekið niðul við upphaf nýs áfanga. „Og ég segi yður: Gjörið yður vini með mammon ranglætisins, til þess að þeir, þegar hann þrýt- ur taki við yður í hinar eilífu tjaldbúðir.“. Vinátta verður að vera gagn- kvæm kennd. En ekki aðeins það. Sameiginleg raun tengir menn einatt saman órjúfandi bcndum. En þá vegna sameigin- legs markmiðs, hugsjónar. Vin- átta undanhalds og án takmarks verður sollur einn og svall, nautn til niðurrifs hins innra,, þótt traustleg bygging geti virzt að hinu ytra og samfélag alls- nægta. Vinátta manna er mikil- væg, en Guðs vinátta og lífsins, er hann veitir okkur er eina leiðin til hinna eilííu tjald- búða. Heilög ritning notar tjaldbúð, sem tákn hins ytra umbúnaðar mannlegrar sálar. Að sjálfsögðu er slik líking eðlileg í munni Páls postula, tjaldgerðarmanns- ins. Líklegt má telja, að Jesús hafi fengist við húsagerð í bernsku og á unglingsárum. Við gætum séð hér dýpri merk- ingu. Störfin tvenn skipta máli: Húsaigerð er ein æðsta grein lista. Það er mikilvægt að leggja áherzlu á för okkar og að við stöldrum ekki við um of á lífs- leiðinni. Tjaldið getur verið tákn þess. En gleymum því ekki, að því aðeins skiptir förin sjálf máli, að leiðarlokin séu skýrust fyrir hugarsjónum okkar. Blessuð sé fylgd .og forysta postula og annarra Guðs út- valdra í varanlegan samastað. En lofum hann og vegsömum, sem er berra og höfundur húss- ins sjálfs, hinna eilifu tjaldbúða. Megi förinni verða beint þangað, einstaklingum og heild sér- hverri til blessunar. Gefi góður Guð bættan ytri hag. Blessist okkur öllum sumarið. Skini við okkur einnig sólfágaðar tjald- búðir þess í sveit og við sjó á vettvangi atvinnuveganna og, þar sem menn leita friðar og endurnærandi hvíldar. Hús bíði okkar allra Guðs föðurlegrar náðar og miskunnar. Hugleiðum fagnandi orð postulans: „Því að vér viljum, að þótt vor jarð- neska tjaldbúð verði rifin nið- ur, þá höfum vér hús frá Guði, inni, sem eigi er með höndum gjört, eilíft á himnum“ (H. Kor. 5, 1) Amen.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.