Morgunblaðið - 15.04.1965, Blaðsíða 26

MORGU N BLAÐIÐ
Fimmtudagur 15. apríl 1965
2C
Suður-Ame7Íka er élík öEBu |swí, sem við eigum
að venjast hér
Frdsögn Rögnvaldar Bergsveinssonar,
skipstjóra
RÖGNVALDUR Bergsveinsson
er skipstjóri á M/s Selá, sem
gerð er út af HAFSKIP h/f.
Hann hefur verið á flestum
skipum félagsins áður. Hann
er fæddur í Stykkishólmi 23.
marz 1931 og ættaður þaðan
úr sveit. Um þessar mundir býr
hann í Kópavogi, kvæntur og
3ja barna faðir.
æsku. Þa'ð var svo margt, sem
var héillandi. Sykurtoppurinn,
Kristslíkneskið, og siðast en
um jafnt nætur sem daga.
Við komum fyrst til Reziv,
(þaðan komum við í Rio, síðan
Santos, það er kaffiborgiri, þá
Rio Grande, og • a£ lokum
aftur til, þessarar dásamJegu
borgar, Rio de Janeiro.tfigling-
in tók 21 dag beint frá Reykja-
vík.
eftir hinu sama, að við gáfumst
upp á biðinni, o<g kusum held-
ur að sko'ða borgina betur.
Annars má geta þess, að það er
farið í kláf upp á Sykurtopp-
inn. Auk þess má geta þess, að
frá þessum tveim stöðum er
sérstaklega fallegt að horfa yfir
borgina, og gaman að sjá, hve
vel hún er skipulögð, og hve
mikið ber á skemmtigörðum
Ihennar.
Skipsmenn skírðir, þegar farið er yfir miðbaug á Kötlu.
Messaguttinn spúlar dekkið til að spilla ekki fallega svipnum
á Rio.
Vi'ð fórum yfir miðbaug.
Strengdum segQ á milli lunn-
ingar og lestar, dældum sjó í,
og í þessari heimatilbúnu sund
laug sikírðum við fyrir hönd
Neptúnusar sækonungs þá, sem
aldrei áður höfðu farið þá
ferð, eins og siðvenja er.
í Rio Grande el Sol áttum
vi'ð að lesta timbur, og þaðan
komum við til Rio de Janeiro.
Ég man eftir veðrabrigðum þar.
Skyndilega úr sumri og sól,reis
upp svartur mökfcur við hafs-
hrún, og á örskammri stund
var komið svart myrkur og
rigndi klafcastykkjum. En Suð-
ur-Ameríka er furðuleg heims-
álfa. Við stönzuðum þarna í
3 daga, þrjá yndislega daga, sól
• heita og suðræna, og þó var
þetta í marz, á afli'ðandi hausti
þeirra þarna syðra.
Rio de Janeiro er sérlega
sfcemmtileg hafnarborg. Þar er
allt svo þrifalegt. Innsiglingin
er frábær, ég jafna henni helzt
við innsiglinguna til Reykja-
víkur, sem raunar hefur á sér
alþjóðlegt orð fyrir fegurð.
Borgin er milljónaborg. Mik-
ið um. stór og sfeemmtileg hús.
Ég má til með að koma því að
hér, að vi'ð sjómennirnir eigum
þess eiginlega sáralítinn kost að
Skoða að neinu gagni borgirnar,
sem við komum í. Við erum
að vinna allan daginn um borð,
og það er þá helzt á kvöldin,
sem við eigum frí. Vi'ð erum
engir farþegar, sem getum
hlaupið í land um leið og búið
er að binda skipið. Vinnan geng
ur fyrir öllu.
Við vorum þrjú vorkvöld eða
haustkvöld, eftir því sem menn
vilja hafa það á Cobacabana.
Það er yndisleg strönd. Senni-
lega er hún ,þáð helzta, sem
ég man eftir frá Río. Að hugsa
sér til dæmis það, að fólkið,
sem van þarna þúsundum sam-
an, skyldi fara í sjóinn jafnvel
að næturlagi. En þetta var líka
stórkostleg strönd og sjórinn
ylvolgur. Upp frá þessari strönd
voru veitinga hús, falleg og
sum auðvitað dýr, en allir voru
þetta indælir staðir.
Einn daginn tókum við okk-
ur bíl á leigu, og fylgdarmann
og ókum upp að hinu fræga
Kristslíkneski, sem gnæfir
þarna yfir borginni, og sjálft
er yfir 30 metra á hæ'ð. Þetta
er eitt af því stórkostlegasta,
sem ég hef séð um ævina. Við
reyndum að komast upp á Syk
urtoppinn, en þegar þangað var
komið, beið svo margt fólk
Suður-Ameríka hefur eitt-
Ihvað seiðandi við sig, sem ís-
lendingar sækjast eftir. Vegna
hvers veit ég ekki, nema þá
helzt vegna þess, að þar er
allt öfugt við ökkur, sumar hjó
íþeim, þegar vetrarhríðir geysa
á íslandi. Og á ísJan.di ríkir ein
nóttlaus voraldarveröld, þegar
þeir fá á sig hríðardemburnar.
Ég er búinn að vera lengi á
farsfcipum, og aúðvitað hlaut
leið mín einhverntíma að liggja
til þessa fyrirheitna lands.
Ég var þá stýrimaður á Kötl-
unni, árið 1956. Við fluttum
saltfisk til Brazilíu. Staðurinn,
sem mér er þaðan minnisstæð-
ur er auðvitað Ríó, Ríó de Jan-
eiro. Hann hefur sjálfsagt heill
að fleiri en mig, aillt frá barn-
Rögnvaldur Bergsveinsson
augum, að minnsta kosti, er
mér þetta sérlega minnisstætt.
Mér fannst bæjarbragurinni
helzt minna mig á borgir Mið-
jarðarhafsins. Annars var
miklu meiri stórborgarbragur á
Rio, en í þeim borgum, sem ég
hafði þá komið í. Þarna töluð-
um við mestan part ensku. Það
gekk ' þolanlega. Fólkið var
ákaflega elsfculegt og gerði sitt
til að láta ofckur skilja og
reyna að skilja okkur.
Mér fannst Rio yndisleg
borg, íbúarnir skemmtilegir og
frjálslegir, staðurinn fegurri en
orð fá lýst. Þarna var miki'ð
um að vera, en ég verð samt að
gera eina játningu, svona í lok-
in: Mér fannst indælast á Cob-
acabana fara í sjóinn, setjast
inn á lítinn veitingastað, fá
mér bjór. Þá fann ég fyrst
fyrir því, hvað gott er að vera
íslendingur!
ekki sízt sú diásamlega strönd,
sem kölluð er Cobacaibana, hvit
ur sandur, falleg hús og urmull
af fólki, sem baðar sig í sjón-
Mér fannst hreint loft í Rio,
en samt jafnaðist það á engan
hátt við hið tæra kxft Reykja-
vikur, sem engan á sér líka í
víðri Veröld. Fjöllin og háls-
arnir og hæðirnar í kringum
Rio, sem sennilega eru nær
borginni en fjöllin í Reykjavíík,
voru vaxnar gróðri.
Máski var þetta, sem setti
sérstakan svip á Rio. í mínum
MiikllViniiiiiÆ
HAUST í