Morgunblaðið - 20.06.1965, Blaðsíða 22

22
MORCUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 20. júní 1965
S
EFTIR
ÞORBJÖRN GUÐMUNDSSON
FAGURT er um a9 litast,
þegar ekið var frá Beirut upp
snarbrattar hlíðar Libanons
fjallgarðsins — hvort sem
menn virða fyrir sér byggð-
ina í hlíðunum, þar sem farið
er um hvert smáþorpið af
öðru — eða horft er til baka
yfir höfuðborgina. En hita-
mistur grúfir yfir Miðjarðar-
hafinu.
Það vakti athygli okkar,
hve lítið líf virtist í flestum
þorparuia, sem farið var um.
Ekki var betiuir séð en fjöldi
hinna glaesilegu húsa þar
stæðu auð, jafnvel við heilar
giitur. Á þessu var sú skýring
að hér var alls ekki búi'ð yfir
'baust- og vetrarmánuðina.
Húsdn votru í eigu efnafólks,
sem flutiti í þau á vorin, eða
leigðii þau út, en hélt svo aft
ur til borgarinnar með haiust-
inu. Og raú var komið haust
samkvæ-rrut almaraakinu og að
áliti heimamanraa þótt hitinn
færi yfir 20 stig dag hvem.
Ferðirani var aninars heitið
til borgarinraar Baalbeck í
Bekaiadalnum. Og þegar niður
í dalinn kom var einnig ekið
um nýtízkuleg þorp og bæi
áberandi í örum vexti. Hvar-
vetna sáust þess merki, hve
mikil veimegun ríkir í larad-
inu. Að vísu gat aö líta ein-
staka Araba riðaradi asna eða
teyma haran með klyfjar.
Furðulegt er, hve stóra byrði
þetta smávaxna dýr getur
borið. Á einum þeirra tví-
merarabu t.d. meran í góðum
holdum, og asrainn lét sig
ekkert um það muiraa.
í sveitinni klæðast að vísu
fleiri á gamla aralbíska vísu
en í bonguraum, meran með
'höfu'ðklúta og í hinuim sér-
kennilegu rasssíðu buxum, en
það voru allt rosknir menin
eða aldraðir. Leiðsögukona
okkar upplýsti, að txraga fólk-
ið notaði þennan búniing ekki
lengur og í raiuninni ekki aðr-
ir en „gamaildags" méran,
eiras og hún orðaði það. Nei,
Libanon er ekki land fortfð-
ariranar í lifnaðarháttum fólks
iras, þótt þar sé elzta byggða
bólið, siem örugg vissa er til
um á jörðirani.
Við sáum nokkur kameldýr
á beit, en þau eru orðin sjald-
gæf á þessum slóðum. „Já,
þið eruð heppnir," sagði frú
• BAALBECK — STÓR-
KOSTLEG BORG
Bekaa- da 1 urinn liggiur í yf-
ir 1000 metra hæð milli Liiba-
boras- og Anti-Libanons-fjalla.
Frjósemi datsins er mjög mik
il og hefur hann stundum ver
ið kallaður „brauðkarfa Liba-
nons”. Hin sögufræga borg
Baalibeck liggur á slóbturani
við rætur Anti-Libanons-fjall
araraa. Á tímum Fönekíumanraa
var þarna miðstöð trúarlegs
lífs og borigin ber heiti sólar-
gu'ðsins Baail. Eftir sigungöngu
Alexanders mikla s-ettust
Grikkir að í borgirani og
nefndu haraa Helio<polLS (borg
sólariraraar), en lengst mun
heninar þó miranzt vegraa hinraa
miklu hofa, sem Rómverjar
reistu þar. Fyrir rúatir þeirra
heldur borgin frægð sirani.
begar Rómiaveldi stóð með
sem mestum blóma var
Baalbeck útvörður ríkisins í
austri. Um borgina l'águ höfuð
leiðir anstur á bóiginn til
Persíu, Indl'ainids og Kína. Stað
urinn var hinn heppiilegas'ti
fyrir Rómverja til að sýna
þessum þjóðum veldi sitt og
mátt. Þar skyldi ekkert fara
á milli mála. Hiraaar risaistóriu
hofbyggingar voru þess tal-
andi tákn. Byggiingarefnið var
líka raærtækt, kalksteinninn í
fjölliumum og skammt til
sedrus-skóganraa. Bekaa-slétt
an, frjósöm og gjöful, gerði
Enn standa nokkrar loft-
plötur á milli súlnanna, út-
flúraðar og mcð guða-mynd-
um Rómverja,
• SKTR Á BORÐUM
Libanonsbúair bjóða gestum
sínum mikinn og Ijúffengam
mat og leggja á það mikla
áiherz.lu að honum séu góð
skil gerð. Réttirnir eru oft
vairð ég, þegar sikyr var bori’ð
á borð í veitingahúsi í Bekaa-
dalnum. En það er ekki snætt
sem spónamaitur aiustur þar
heldur notað sem álegg ofan
á brauð.
ONNUR GREIN
FRÁ LIBANON
einnig kleiflt að hafa þarna
fjölmenraa herstöð.
• EINSTÆÐAR RÚSTIR
Hofunum miklu eða must-
erisga'rðinum verður ekki gert
skil hér, enda ekki á míraai
færi að lýsa rústunum, sem
þarna eru, svo meran geri sér
fullnægjandi grein fyrir, hve
stórkostlegar byggingarnar
hafa verið. Til þess þurfa
meran sjálfir að fana til
Baalbeck og gefa ímyndunar
aflinu lausan tauminn. Þó er
ekki víst aið það nægi til þess
að leysa þá gátu, hvennig
Rómverjum hefur tekizt að
reisa þessi risamannvirki og
listaverk, jafnvel þó það tæki
þá 250 ár og til verksins hefðu
þeir hundru'ð þúsunda þræla.
í Jupiter-ihófirau eirau voru
Séð yfir hluta af musterisgarð inum.
• BRETTTIR TÍMAR
!>á voru og á stöku stað við
vegiran sölutjöld Araba, en al-
geragast var að hirauirraeginn
vilð þaran sama veg væri ný-
reist berazínstöð með tilheyr-
andi verzlun. Á tveimiur stöð-
um skammt frá veginum
höfðu þó Bedúinar slegið upp
tjöldum sírauim, en að sögn
fækkar nú mjög þeim, sem
koma þarna við á flakkirau
með hjarðir siraar.
Naja, leiðsögukonan, „fyrr á
þessu ári kom hingað þýzk
biaöakoraa, sem endilega vildi
sjá kameldýr og ljósmynda,
en þó við færum tvisvar til
Baalbeck sáum við ekkert.
Þið skiljið, við þurfum ekki
að nota þau lengur, bílarnir
eru miklu heppilegri farar-
tæki.“
svo margir, að diskarndr kom
ast ekki fyrir á bofðinu neroa
þeim síðiustu sé sitaflað á rerad
ur þeinra, sem fyrir eru. Og
gesturinn verður að sýraa þá
sjálfsögðu kurteisi að gæða
sér á öfflu og borða vel. Mál-
tíðin tekur oftast langan tíma
— að sið þeirra austurlerazku
liggur ekkert á. Undrandi
Bakkusarhofið eins og það lítur út í dag.
Súluruar sex, sem enn standa eftir af Jupiter-hofinu. Þær eru 20 metra háar.
1
bærfpiieii, seisi Rósn-
verpr gerðu að tákni
uiti veðdi sitt
BAALBECK