Morgunblaðið - 02.10.1965, Blaðsíða 25

f Laugardagur 2. okt. 1965
MORCUNBLAÐIÐ
25
Brezkur sjómaður var staddur
í Aberdeen í SkotlandL Hann
íékk að fara þar í land og
skemmta sér. Hann þræddi alla
helztu skemmtistaði og borðaði
vel en drakk betur og að síð-
iustu fannst honum hann vera
búinn að skemmta sér nógu mik-
ið. Hann náði sér því í leigubíl
og ók í áttina til skipsins. Þegar
hann var kominn langleiðina nið-
ur að skipinu mundi hann eftir
fþví að han var blankur. En hann
dó ekki ráðalaus. Hann barði á
bakið á leigubílstjóranum og bað
hann að stöðva bílinn og stökk
út.
— Bíddu eitt andartak vinur,
sagði hann við bílstjórann, ég
þarf áð fara hér inn í tóbaks-
verzlunina og kaupa mér eld-
epýtur. Það er svo dimmt í bíln-
um hjá þér að maður sér ekki
neitt, en ég tapaði hérna ein-
hvers staðar tveimur pundum og
þarf að finna þau.
Að svo mæltu gekk hann inn
i tóbaksverziunina, og horfði
ónægður á leigubílinn þeysa
burt, eins og hann hafði reyndar
búizt við.
i
/ Presturinn horfði bæði hrygg-
■ur og gramur á unglingana
streyma út af bítlaballinu og
hneykslaðist stórum yfir klæða- I
burði þeirra.
— Lítið á þennan ungling, sagði
hann svo við einn nærstaddan,
mér þætti gaman að vita hvort
þetta er piltur eða stúlka.
— Þetta er piltur, var svarað,
þetta er sonur minn.
— Ó, afsakið, sagði presturinn
þá, ég hefði ekki talað svona ef
ég hefði vitað að þér væruð móð-
ir hans.
— Ég er það ekkþ ég er faðir
hans.
Það er fjarstæða að giftir
menn séu langlífari en aðrir.
Þeim finnst það bara. Verzlun-
armaður, sem hafði skrifstofur
sínar í skýjakljúf einum í New
York beið óþolinmóður eftir
að sveitamaðurinn kæmi upp til
sín. Loks einni og hálfri klukku
gtund á eftir áætlun kom sveita
jnaðurinn loks, dauðuppgefinn.
— Ég bið yður af afsaka, más
aði hann, en það tekur sinn
j tíma að ganga upp á 60. hæð.
| — Ganga upp á 60. hæð, hróp
' aði verzlunarmaðurinn, hvers
vegna tókuð þér ekki lyftuna.
} — Ja, ég var að hugsa um
það, var svarið en ég missti af
henni bölvaðri
Þegar karlmaður er í óhreinum
fötum, illa burstuðum skóm og í
götóttum buxum, ætti hann að
gera eitt af tvennu: — Gifta sig
eða sækja um skilnað.
Heilræði til ungra pilta, sem
hafa ánægju af að spóka sig á
„rúntinum":
Aktu, og stúlka mun aka með
þér, gakktu og þú munt ganga
einsamall.
SARPIDONS SAGA STERKA K- Teiknari: ARTHÍJR ÖLAFSSON
SAHPIDON FELLIR HJÖRVIÐ
En sem dimma tók, mælti
Hjörviður við menn sína: „Lát-
um nú þriðjung aí liði voru
fara yfir á skip þeirra. Skulu
þeir höggva alla strengi þeirra
og sigla öllum skipunum út á
haf frá þeim, en vér skulum í
hljóði draga inn akker vor og
fylgjast á eftir“. '
Fóru menn eftir hans boði og
inntóku skipin. Sarpidon vissi
ekkert af þessu fyrirtæki, fyrr
en þeir heyrðu kall af skipun-
um og sagt, hvað um var að
vera.
Þá mælti jarlsson: „Við þessu
megum við eigi gjöra að sinni,
en dreki þeirra hinn stóri ligg-
ur hér næst landi. Vér skulum
hafa hljótt um oss og fara út að
honum. Höfum með oss strengi
sterka og langa, og festum þá
með leynd í framstafninn og
reynum að draga hann á grund,
meðan flæði er sjávar".
Þeir fóru nú út að drekanum
og gátu fest kaðalinn um stafn-
inn, hjuggu síðan akkerisstreng
ina, en fóru í land með strengja
endana. Síðan drógu þeir drek-
ann þar til hann stóð grunnt og
hallaðist. Þá komu upp köll
mikil og óhljóð, og var hrópað
á hin skipin að þau kæmu til
hjálpar. Sneru þau þá aftur,
sem til ferðar voru húin. Var
nú flutt af drekanum allt, sem
til þyngsla var, en því meira er
á honum létti, þess lengra drógu
menn jarlssonar hann að sér,
svo þegar birta fór, siu menn
að hann var kominn á þurrt
land. Hafði þá Hjörviður flúið
af drekanum og allir, sem á
honum höfðu verið, á hin skip-
in. Þeir undu þá upp segl og
sigldu á haf út og höfðu með
sér öll skip jarlssonar.
JAMES BOND ~>f~ Eftir IAN FLEMING
I húsi Le Chiffre á að fara að pína —■ Þetta er heimilislegt áhald, en það framkalla illþolanlegar kvalir.
Bond til sagna. er nú samt unnt að nota það til þess að
J Ú M B ö — —'K”- —K—• —-K— —-K— Teiknari: J. M O R A
Við og við er hið óvænta bezt, svo að
Júmbó bankaði skyndilega á dyr.
Dyrnar opnuðust og fangavörður í nátt-
fötum kom fram í gættina. Þegar hann sá
Júmbó kom lymskubros fram á varir
hans, og allt virtist andlit hans mjög óvin-
veitt á að líta.
— Ha, ha, rumdi hann. — Hér er víst
einhver að villast. Komdu hingað, sonur
sæll, þá getur þú fengið tilsögn í þvi
hvernig maður hefur náðuga nótt.
1 grimmd sinni tók varðmaðurinn ekki
eftir snúrunni, sem Júmbó hafði strengt
við stigann. Hann missti fótfestuna og datt
niður stigann með miklu braki, þar ttt
hann stöðvaðist fyrir neðan stigann, þar
sem hann var líklegur til að hvíla það
sem eftir var nætur. i
SANNAR FRÁSAGNIR
X- --X- —K- Eftir VERUS
í nokkur augnablik, bæði við
rásmark og lendingu, er feyki-
mikið álag á Iíkama geimfar-
anna. Á þessum augnablikum
vegur hver geimfari fimm- eða
sexfalda þyngd sína. Þyngd
hans getur farið yfir 1 tonn. Til
þess að venjast þessu álagi eru
geimfararnir settir í sívalning
sem snýst á miklum hraða.
Annað, sem geimfararnir
þurfa mikla æfigu í er þyngdar
leysið. Þegar geimfarið hefur
komizt á sporbraut hefur hvorki
það né farþegar þess neina
þyngd. Geimfararnir eru þjálf-
aðir á þann hátt, að þeir eru
lokaðir inni í klefa í þotu, sem
klifrar upp af miklum hraða, en
þegar hún hefur náð hámarks-
hæð snýr hún með ofsahraða til
jarðar aftur og á meðan eru
geimfararnir þyngdarlausir.
í geimferðastöðinni í Houston
I Texas er stærsti loftleysis-
geymir heims. Myndin lengst í S6.6 m geymi og eru veggir um. Með mjög sterku ljós!
til vinstri sýnir trjónu eldflaug- hennar fylltir með fljótandi mynda menn siðan hinn mikla
ar af sömu gerð og sú, er fara köfnunarefni og myndar það hita„ þ.e. 125° C, sem er á hinni
mun á sporbraut umhverfis kulda, sem er 171°C ,en það er sólbökuðu hlið tungisins.
tunglið. Trjónan á myndinni er sá kuldi, sem rikir á tunglnótt-