Morgunblaðið - 11.11.1965, Blaðsíða 3

' Fimmtudagur 11. nOT. 1965
MORCUNBLAÐIÐ
3
í>AÐ var líf og fjör vfð höfn-
ina síðdegis í gær, er frétta-
maður og ljósmyndari brugðu
sér þangað niðureftir í frétta-
öflun.
Gullfoss lá við festar og
hafði landað fyrstu sending-
unni af jólagreinum, sem til
landsins koma, og von er á
meira seinna. í einu „gengi“
Gullfoss var lestað síldartunn
um. Þungbrýnir harðjaxlar
snöruðu tunnunum á bílpall-
inum og festu á þaer króka.
Síðan voru þær hífðar og
ósjálfrátt hopuðum við undan.
Lestað saltsíld um borð í Gulifoss.
(Ljósm. Mbl. Sv. Þorm.)
Meðal harðjaxla á hafnarbakkanum
i
Hér kanna þetr ondirstöðuna.
Það hefði verið líti'ð gaman,
að verða undir þeim, ef krók-
ur kynni að losna. í öðru
„gengi“ var einangrunarefni
slcipað á land; og ætti það að
vera gleðitíöindi öllum þeim,
sem nú eru að byggja.
Á bakkanum fyrir neðan
gamla Hafnarhúsið, voru
starfsmenn hjá Almenna Bygg
ingarfélaginu með bor einn
mikinn. Þeir segja okkur að
verið sé áð kanna undirstöð-
una í þessari gömlu bryggju.
Hér á einhverntíma að byggja
loftbrú fyrir bifreiðir fram-
tíðarinnar, og þá verður und-
irstaðan að vera vel fundin,
eins og þeir segja þessir
gömlu og grónu á eyrinni.
Valdimar Björnsson yfir-
verkstjóri hjá Eimskip. sagði
M
Garðar Jónsson
okkur, að þá verði gömlu
bryggjuhúsin rifin og fjar-
lægð og svo sjálfur kolakran-
inn. Þá verður lítið eftir af
þeirri höfn, sem Reykvíkingar
þekkja í dag.
Svo rákumst við á Garðar
Jónsson, einn af elztu starfs-
mönnum Eimskips, þar sem
hann stóð við vörubílinn sinn,
og horfði á okkur kímileitur.
— Þáð er nóg að gera hjá
ykkur í dag? Garðar.
— Blessaður vertu, það er
ekkert meira en vanalega.
— Hvað ertu búinn að
vinna lengi hjá Eimskip?
Valdimar Björnsson
— Ég er, skal ég segja þér,
búinn að vinna hérna svo
lengi, að ég held bara að ég
eigi félagið- Og þa'ð sem
meira er, áð ég ætla mér að
deyja frá félaginu líka.
Svo brosti Garðar og segir:
— .Jæja, maðui segir nú ýmis
legt í gríni. Ég er búinn að
starfa hér í heil 40 ár, og ég
er búinn að vinna á öllum
tækjum hér nema krananum.
— Þú hefur þá auðvitað
siglt á skipum félagsins?
— Já, já. Ég var í 28 ár á
skipunum og þar af 20 ár á
Brúarfossi. Þa’ð var mikið
gaman í þá daga og munur
á því og vera að flækjast í
lar.di eins og slæpingi!
— Eruð þið allir svona
orðhvatir af Klapparættinni?
— Já, þetta er líklega í ætt
inni, blessaður vertu!
Og þegar • við kvöddum
Garðar kom í ljós, að einn
sona hans er setjari hjá Mbl., í
eða með orðum Garðars: — í
Það er góð ætt, Klapparættin! ;
Að lokum tókum við tali \
einn af verkstjórum Eim-
skips, Ingimund Guðmunds-
son. Hann var broshýr en vildi
sem minnst við okkur tala, og 1
þegar við inntum hann eftir
því hversu lengi hann hafi
unni'ð hjá fyrirtækinu, svar-
aði hann: Tvö ár!, en ekki er
okkur gruniaust um, það að
þau hafi frekar verið tuttugu.
— et.
Ingimundur Guðmundsson
*
Garnaveiki að bænum
Brennigerði
Sauðárkróki, 10. nóvember.
VART hefur orðið garnaveiki í
sauðfé bóndans Stefáns Stefáns-
sonar að Brennigerði, Skarðs-
hreppi, Skagafirði.
Verður nákvæmlega fylgzt
með öllu sauðfé á næstu bæjum
við Brennigerði og einnig á upp-
rekstrarsvæði því, sem fé þetta
•gengur á.
Hefur ekki orðið vart gama-
veiki vestan Héraðsvatna um
langt árabil. —jón.
í Skagafirði
Morgunblaðið sneri sér í gær
til Páls A. Pálssonar, yfirdýra-
læknis, og spurðist fyrir um
þetta. Páll kvað það réit, að
garnaveiki hefði komið upp að
Brennigerði. Hefði um 10 kind-
um verið slátrað í rannsóknar-
skyni. Unnið yrði að rannsókn
á næstunni.
Páll kvað garnaveiki ek'ki
hafa komið upp vestan Héraðs-
vatna allt frá því fé var skorið
niður þar
Fiskveiðisióður
Islands
SEXTÍU ár voru liðin frá því
Atþingi samþykkti lög um stofn-
un Fiskveiðisjóðs íslands, en
flutningsmaöur frumvarpsins var
Valtýr Guðmundsson.
Sjóðurinn var / fyrstu árin í
vörzlu atvinnumálaráðuneytisins,
en síðustu áratugina hefur hann
starfað sem sjálfstæð stofnun
60 ára
innan Útvegában'ka fslands.
Fiskveiðisjóður er nú með
stærstu peningastofnunum lands-
ins og hefur hann veitt lán til
skipakaupa erlendis frá og ný-
bygginga skipa innarilands.
Porstjóri sjóðsins er Elías Hal'l-
dórsson, en bankastjórar Útvegs-
bankans mynda stjórn hans.
STAKSTFIMAR
Fulltrúi fógeta
hljóp á sig
Jón Finnsson, fulltrúi við sýslu
mannsembættið í Gullbringu- og
Kjósarsýslu og bæjarfógetaem-r
bættið í Hafnarfirði, hefur haft
forgöngu um að nokkrir starfs-
menn við embættið segðu upp
störfum sírium ,,í mótmælaskyni"
eins og hann orðar það. Út af
fyrir sig er ekkert við þessu að
segja. Ef viðkomandi menn
treysta sér ekki til að vinna með
hinum nýja yfirboðara, er auð-
vitað heppilegt, bæði fyrir þá og
hann, að skipt verði um starfs-
fólk. En Jón Finnsson hljóp h«ld
ur illilega á sig, er hann sendi
grein eftir sig þremur dagblöð-
um borgarinnar og þau birtu í
gær. Hann segir:
„Nú kunna menn að spyrja.
Eru þessi embætti ekki alltaf
veitt pólitískt? Er þetta nokkuð
sérstakt?
Þessu er því til að svara, að>
embættisveiting þessi og aðferð
við hana er algert einsdæmi og
ekki sambærilegt við neitt annað
sem gert hefur verið áður í þessu
efni“.
Jón Finnsson ætti þó að vita
það, að árið 1945 var í dómsmála
ráðherraembætti maður, sem
veitti sýslumannsembættið í Gull
bringu- og Kjósarsýslu og bæjar
fógetaembættið í Hafnarfirði, án
þess svo mikið sem auglýsa það,
og mun stappa nærri að það hafi
verið „einsdæmi“. En sá sami ráð
herra veitti einnig embætti bæjar
fógeta á Akureyri þeim umsækj-
andanum, sem mun síður en aðrir
var skv. almennum sjónarmiðunri
talinn eiga rétt til þess, og Jón
Finnsson ætti að vita hver þessi
ágæti ráðherra var. En þessi mis
tök hans, sem voru meðal fárra í
merkum stjórnmálaferli, ætti Jón
Finnsson sízt allra manna að rif ja
upp.
Aö níða menn
Og Jón Finnsson heldur áfram
grein sinni. Hann hælir Birni
Sveinbjörnssyni, og undir margt
af því sem um hann er sagt
getur Morgunblaðið fúslega tek-
ið, enda hvarflar ekki að blaðinu
að bera á hann vammir eða
skammir. En Jóni Finnssyni
finnst sér sæma að ráðast með %
svivirðingum að Einari Ingimund
arsyni. llonum nægir ekki að
lýsa kostum þess manns, sem
hann er fylgjandi, heldur verður
hann að níða gagnaðilann. Hefur
það þó fram að þessu ekki þótt
sérstakt drengskaparmerki. Hann
segir um Einar Ingimundarson,
að hann sé maður „sem befur
ekkert sérstakt til brunns að
bera annað en það að vera flokks
maður þess ráðherra, sem fer
með veitingavaldið og mágur
bróður försætisráðherrans“.
Allir, sem Einar Ingimundar-
son þekkja vita að hann er mlkill
mannkostamaður, og þó hann
hafi um nokkurt árabil setið á
þingi og sé tengdur forsætisráð-^
herranum, þá er það sannarlega
ekki fullgiid ástæða til þess að
hann eigi að útiloka frá em-
bættum, sem hann hefur ekki
siðri rétt til en aðrir. Og hvað
sem um það er, þá ætti það ekki
að líðast — enda mun almennings
álitið ekki iiða það — að haldið
sé uppi slíkum rógi algerlega að
ófyrirsynju, og það mun lika
Jón Finnsson finna. að hann hef-
ur illilega á sig hlaupið, og
væri sæmst að biðjast afsökunar.