Morgunblaðið - 21.01.1966, Blaðsíða 19

Fðstudagur 21. janúar 1969
MORCU NBLAÐIÐ
19
BIRGIR GUÐGEIRSSON SKRIFAR UU
HLJÓMPLÖTUR
NÝLEGA BÁRUST „Morg-
unblaðinu" hljóðritanir á
nokkrum verk'a hins kunna
bandaríska tónskálds, Ric-
hard Yardumian. Öll eru þessi
verk flutt af Philadelphia
hljómsveitinni undir stjórn
Eugene Ormandys.
Það talar sínu máli um gæði
tónsmíðanna, að þessi, ein
ágætasta hljómsveit Banda-
ríkjanna, skuli taka verkin til
flutnings og hljóðritunar.
Hljómsveitarstjórinn Eugene
Ormandy er sá hljómsveitar-
stjóri bandarískur, sem hvað
kunnastur er fyrir hve fá-
gæta hljómfegurð honum er
auðvelt og tamt að ná hjá
hljómsveitum, sem eru honum
þó ekki kunnar af áralöngu
samstarfi eins og t.d. Phila-
delphiahljómsveitin, en henni
hefur hann stjórnað samfleytt
um langt árabil. Vafasamt er,
að nokkur hljómsveit önnur
vestan hafs búi yfir annari
eins hljómfegurð, ásamt ná-
kvæmum samleik, og er það
engri hinna til lasts.
Richard Yardumian er fædd
ur í Philadelphiu 5. apríi ár-
ið 1917 af armensku foreldri
og strax við fyrstu heyrn
verka hans, er hinn armenski
uppruni hans auðheyrður og
auglljós. ' Þó að Yardumian
hæfi ekki reglulegt tónlistar-
nám fyrr en hann var 22 ára
að aldri, bjó hann í uppvexti
við ríkulegt tónlistarlíf á
heimili sínu, sem án efa er
partur af þeirri rót, sem hinn
skapandi tónlistarferill hans
nærist af. Samstarf hans og
samvinna við marga þekkt-
ustu tónlistarmenn Bandaríkj
anna var og er blómlegt og
náið. Má þar geta nafna eins
og Iturbi, Stokowski og
Omrandy, en hinn síðastnefndi
hefur á margan hátt verið hon
um stoð og stytta og unnið
mikið að því að. kynna tón-
smíðar Yardumians, en þær
eru nú leiknar víða um heim
þar á meðal af okkar eigin
Sinfóníuhljómsveit.
ICugene Ormandys.
Þess má geta hér, að fyrir
Richard Yardumian.
skömmu fól Fordham háskól-
inn honum að semja messu,
er sungin skyldi við enskan
texta og flutt við Kaþólskar
messugerðir. Ber messa þessi
heitið „Come, Creator Spirit“
og verður frumflutt í tilefni
125 ára afmælis Fordham há-
skóla hinn fyrsta maí næst-
komandi. Við þann flutning
kemur fram í fyrsta skipti
„The Chamber Symphony of
Philadelphia“. Einsöngvari
verður hinn kunna söngkona
Lili Chookasian; og auðséð er,
að góð bandarísk tónskáld
þurfa ekki að lifa neinu sultar
lífi, því að þóknun Yardum-
ians fyrir samningu verksins
er sem næst fjórðungur mill-
jónar íslenzkra króna.
Auk þeirra hljómplatna,
sem „Morgunblaðinu“ hafa
þegar borizt, eru væntanlegar
á markað nú í vor hljóðrit-
anir á „Armenskri svítu“, en
það verk er löngu víðfrægt
4 LESBÓK BARNANNA
Þjófarnir hrekkvísu
Arabískt ævintýri
9. Þegar Gibas ætlaði
loks að rétta herra sín-
um peningapokann, fann
Ihann eins og gefur að
skilja ekkert annað en
agúrkuna.
Tyrkinn varð óður af
reiði og ætlaði að drepa
Gibas á staðnum. En þá
gaf dagþjófurinn sig
fraim, kastaði peningapok
anum í liðsforingjann og
hrópaði: „Þjónn þinn er
saklaus, það var ég, sem
gerði þér þessar gletting-
ar.“ Þar með var hann
horfinn í mannfjöldann.
Nokkru seinna fann
hann kunningja sinn, næt
urþjófinn, aftur. „Jæja,
þarna sérðu hvernig mitt
prakkarastrik var.“
„Gastu nú ekki fundið
upp á neinu betra?,“
spurði næturþjófurinn.
„Betur er ekki hægt að
gera,“ svaraði dagþjófur-
inn.
„Við sjáum nú til,"
svaraði hinn.
10. Um nóttina þegar
allt var orðið kyrrt tóru
þjófarnir tveir á kreik.
Næturþjófurinn réði ferð
inni og hélt að ríkmann-
legu húsi, sem áður hafði
verið í eign aldursiforseta
kaupmannanna. Nú var
öldungurinn dauður og
sonur hans bjó í husinu.
Sonurinn hafði efnt til
mikillar veizlu og er.ginn
tók eftir því, að nætur-
þjófurinn læddist inn og
stal lyklinum að harberg-
inu, þar sem gullið var
geymt.
Þjófarnir tveir læddust
þar inn og fundu fjórutíu
kistur og í hverri kistu
voru fjörutíu pokar fullir
af gullpeningum. Nætur-
þjófurinn tók einn poika
úr hverri kistu, lét lykil
inn að herberginu á sinn
stað og fór aftur heim
ásamit félaga sínum.
„Var þetta þorpara
'bragð þitt?,“ spurði dag-
þjófurinn.
„Ennþá er dálítið eftir,
en sá þáttur fer fram að
degi til“, svaraði nætur-
þjófurinn.
Skrítla
„Nú verður þú að fara
að hátta, Óli,“ sagði
mamma.
Óli: „Nú ert þú óréttlát.
mamma. Á morgnana seg
ir þú, að ég sé of stór til
að liggja í rúminu fram
eftir öllum degi, en á
kvöldin segir þú, að ég sé
of lítili til að vaka fram
eftir öllu kvöldi."
10. árg.
Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson 21. jan. 1966.
Ellis Credle:
Björninn og villikötturinn
„Það er svo margt skrýt-
ið, sem kemur fyrir mig“
sagði Sam gamli Higgins.
„Undarleg atvik virðast
blátt áfram leggja mig í
einelti og hrúgast upp
eins og mýflugur á mykju
skán. Það þarf ekki ann-
að, en að ég ætli að
kaupa mér svoiítinn bita
af nautakjöti, og áður en
varir stend ég andspænis
þeim undarlegustu kring-
umstæðum, sem óg hefi
nokkru sinni lent í.“
Hann kom sér notalega
fyrir í stólnum sínum og
hóf söguna.
Ég átti þá heima bak
við Hálsafjöll. Það var
drjúgur spölur þaðan til
næsta þorps. En um haust
ið, þegar þessi saga gerð-
ist, nokkru eftir að eplin
mín voru orðin þroskuð,
fyllti ég tvo poka af
þeim, lagði þá á múlasn-
ann minn og hélt af stað
til þorpsins að selja þau.“
„Ferðin gekk veJ og ég
fékk fulla vasa af pening
um fyrir þau. Ég keypti
mér sitt af hverju, sem ég
þurfti, sait, nagla og þess
háttar. Síðan sagði ég við
sjálfan mig: „Hvað get ég
nú keypt til að gleðja
kerlinguna mína?“ Ég
mundi þá eftir þvi, að
hún hafði ekki bragðað
nautasteik í háa herrans
tíð. Ég fór inn í kjötbúð
og lét taka til handa mér
vænan bita. Svo stakk ég
honum í hnakktöskuna
og. reið heimleiðis."
„Eins og ég sagði er
það drjúgur spölur að
fara yfir Hálsafjöllin.
Leiðin er klettótt og
grýtt og stundum sést
ekki einu sinni votta fyr-
ir götu eða troðningi. Þá
verður að fara beint gegn
um kjarr og rurina eða
illfæran skóg. Öll leiðin
er eyðileg og hættur á
hverju strái. Þarf nú ekki
að orðiengja það, að um
það leyti, sem myrkrið
skall á, fór múldýrið mitt
að sýna merki um
hræðslu og fælni.“
„Einhverjir skógarbúar