Morgunblaðið - 10.03.1966, Blaðsíða 4

4
MORCU N8LAÐIÐ
Fimmtudagur 10. marz 1966
sfM' 3-ÍI-B0
mm/m
Volkswagen 1965 og ’66.
m'C^x
RAUÐARÁRSTÍG 31
SÍM! 220 22 ..
BÍLALEIGAN
FERÐ
Daccjnld kr. 3M
— pr. km kr. 3.
SÍMI 34406
SENDUM
LITLA
bílaleigun
Ingólfsstræti 11.
Volkswagen 1200 og 1300.
Sími 14970
Trúlofunarhringar
HALLDÖR
Skólavörðustíg 2.
aO anglýsing
i útbreiddasta blaðinu
borgar sig bezt.

Nýkomin sending af
rafhlöðum fyrir Transistor
útvarpstækin.
BRÆÐURNIR ORMSSON h.f.
Lágmúla 9. — Sími 38820
-jfc- „í umferðinni“
í vikunni birtist hér í
dálkunum bréf frá manni, sem
sagði, að sér hefði réynzt erfitt
að fá greinargóð svör við ýms-
um spurningum um umferðar-
mál og rétt manna í umferð-
inni. Sagði hann, að svo virt-
ist sem ýmsa viðkomandi aðila
greindi á um túlkun á reglum
— og hvergi væri að finna
handhægar upplýsingar fyrir
almenning um umferðarmálin.
Vegna þessa bréfs hefur hug
ulsamur lesandi dálkanna sent
mér nýútkomna bók, sem Jón
Oddgeir Jónsson hefur tekið
saman og nefnist hún „í um-
ferðinni“. Er hún gefin út af
Ríkisútgáfu námsbóka og eink-
um ætluð til kennslu í gagn-
fræðaskólum, en hún á einnig
að geta veitt öllum almenn-
ingi greinargóðar upplýsingar
rnn helztu atriði varðandi um-
ferðarmál.
Á hverju heimili
Ég hef ekki lesið bókina
frá orði til orðs, en fljótt á litið
virðist mér þetta einkar að-
gengilegt. Jón Oddgeir hefur
starfað það lengi að fræðslu
um slysavarnir og umferðar-
mál, að hann veit betur en
flestir aðrir hvaða búning bezt
er að hafa á upplýsingum um
þessi mál svo að almenning-
ur fái notið þeirra. Allt er hér
sett fram á einfaldan og skýran
hátt og á hverri blaðsíðu eru
ein eða fleiri skýringarmyndir,
sem Torfi Jónsson hefu'. teikn-
að. Bókin er 80 blaðsíður, í
þægilegu broti.
Eins og fyrr segir er bókin
ætluð til kennslu í gagnfræða-
skólum, en samkv. reglugerð
frá 1960 á umferðarfræðsla að
fara fram f 1. og 2. bekk þeirra
skóla, segir Helgi Elíasson í
formála.
I>etta er bók, sem í rauninni
ætti að vera til á hverju heim-
ili. Þróun umferðarmálanna
hefur orðið slík á undanföm-
um árum, að hver sá heimilis-
faðir, sem lætur sér annt um
Iíf og limi sína og fjölskyldu
unnar, þarf að hafa í bókaskáp
sínum handhægar upplýsingar
um þær reglur, sem fótgang-
andi fólki og ökumönnum ber
að fara eftir í umferðinni.
lAr Try ggingaf élögin
Mér skilst, að bók Jóns
Oddgeirs hafi ekki fengizt í
bókabúðum — a.m.k. ekki hing
að ti-1, en vonandi reynizt Rík-
isútgáfunni fært að leyfa öðr-
um en gagnfræðaskólanemend-
um að eignast hana. í rauninni
ættu tryggingafélögin líka að
hugleiða þetta mál — eða þau
samtök, sem stofnuð hafa verið
til baráttu gegn slysafaraldrin-
um. Takmarkið á að vera:
Fræðslubók (eða bæklingur)
um umferðarmálin inn á hvert
heimili í landinu.
Á öllum lögreglustöðvum
eiga umferðarlögin og litprent
uð spjöld með umferðarmerkj-
um að vísu að liggja frammi
fyrir almenning — svo og lög
reglusamþykktin. En gagnlegt
væri að hafa til viðbótar al-
mennar upplýsingar fyrir veg-
farendur.
★ Búðarápið
Þýzk kona, gift islenzk-
um manni, hringdi hingað í
gær og sagðist ánægð með hug
vekju Velvakanda um verkfall
verzlunarfólks. Hún sagðist
aldrei fara í matvöruverzlun
nema einu sinni í viku, en
undanski'ldi þó brauð- og mjólk
urbúðir svo og fiskibúðir. En
hún sagðist hafa veitt því at-
hygli, að sumar nágrannakon-
ur hennar sóuðu miklum tíma
í búðarápið. Að vísu væri
ágætt að bregða sér út við og
við og fá ferskt lotft í lungun,
en miklu eðlilegra væri að
fara hreinlega í gönguferð einu
sinni á dag — og láta matvöru-
verzlanir eiga sig að jafnaði —
nema einu sinni í viku.
Hún hélt áfram og sagði, að
hún þekkti verzlunarmann,
sem kvartaði mjög undan því,
að konur kæmu oft mjög seint
með pantanir, sem óskað væri
að sendar yrðu heim til þeirra
samdægurs.. Stundum hrúgað-
ist þetta upp rétt fyrir lokun á
kvöldin og það kostaði mikla
aukavinnu, stundum langt
fram á kvöld.
Víða í Þýzkalandi er það svo,
sagði konan, að verzlanir taka
ekki á móti pöntunum, sem á
að senda heim, lengur en fram
til hádegis dag hvern. Þá getur
allt verzlunarfólk komizt heim
laust eftir lokun.
„Við húsmæðurnar verðum
líka að vera tillitssamar gagn-
vart verzlunarfólkinu. Við ætl-
umst til að það sé kurteist og
alúðlegt við okkur — og fyrir
flesta er það fyrirhafnarlítið
að gera pöntun fyrir hádegi í
stað þess að draga það fram á
kvöld“, sagði bún að lokum —
og finnst mér hér mælt af sann
girnL
'ár Seinlát samúð
Maður nokkur, sem
keypti samúðarkort af ein-
herjum líknarsjóðnum vegna
fráfalls vinar síns, hafði sam-
band við Velvakanda og sagði,
að sér hefði sárnað það, er
hann frétti, að viðkomandi líkn
arfélag hefði ekki sent samúð-
arkortið til aðstandenda hins
látna fyrr en þremur dögum
eftir útförina.
Einn aðstandenda upplýsti
manninn um það, að samúðar-
kort hefðu borizt frá Lands-
símanum og kristniboðsfélagi
einu sama daginn og útförin
íór fram, eins og til er ætlazt.
Aðrir aðilar, sem selja slík kort
og taka að sér að koma þeim til
aðstandenda, höfðu verið að
senda kortin í marga daga eftir
útförina. Samt voru öll dagsett
á útfarardaginn.
Taldi sá, sem talaði við Vel-
vakanda rétt að vekja athygli
fólks á þessu. Að það sendi
önnur kort en tryggt væri að
kæmust til viðtakenda á rétt-
mu tíma:
Margföld svik
Húseigandi einn í Fellsmúla
hringdi í gær og sagði farir sín
ar ekki sléttar. Þriír mánuðir
væru nú liðnir síðan múrari
einn hefði tekið að sér að
leggja flísar á eldbúsgólf hans.
Hefði verkið nú verið hálf-
unnið síðan fyrir jól og múr-
arinn hefði gerzt svo margfald-
ur svikari, að varla væri stætt
á því að skríða lengur fyrir
honum. Maðurinn sagðist samt
halda áfram að hringja til
mannsins í hádeginu og á kvöld
in og láta hann gefa loforð,
sem jafnan væru svikin. Þetta
kæmi ekki til af góðu: Aðrir
múrarar tækju nefnilega ekki
í mál að taka við verki, sem
annar væri þegar byrjaður á.
■+C Réttlaus?
Maðurinn sagðist hafa
leitað til skrifstofu Múrararfé-
lagsins, síðan til félags múrara
meistara, en á hvorugum staðn
um hefði hann fengið neina
liðveizlu. Það hefði varla verið
hlustað á kvartanir hans — og
hlutaðeigandi aðilar hefðu tal-
ið málið sér óviðkomandi.
„Samt hefur meistarafélagið
auglýst og varað fólk við að
ráða fúskara til sín í vinnu. En,
þegar maður gloprast til að
súna sér að fagmönnum og láta
fúskarana eiga sig, þá snúa
bæði félögin við manni bakinu
og telja sér ekki skylt að veita
aðstoð, þegar viðskiptavinur
verður fyrír barðinu á svika-
hröppum“, sagði maðurinn.
Einhliða viðskipti
Hann hafði borgað hin-
um sviksama múrara þúsund
krónur fyrirfram — og senni-
lega væri múrarinn búinn að
vinna upp í þær, hélt maðurinn
áfram. Hins vegar hefði ekki
þurft að standa á framhalds-
greiðslu, ef um hana hefði ver-
ið rætt.
Nú er ólagt í 5—6 fermetra
af eldhúsgólfinu, maðurinn
löngu fluttur inn — og hjónin
orðin vonlaus um að fá þetta
lagfært. Hann treystir sér ekki
til þess að gera þetta sjálfur, en
Velvakandi bendir fyrmefnd-
um félögum á að þau ættu að
hvetja búseigendur til þess að
reyna að gera sem mest sjáif-
ir fremur en að hætta á að tala
við múrarana. Reynzla þessa
manns — og ýmissa fleiri, sem
undanfama mánuði hafa kvart-
að við Velvakanda yfir álíka
frammistöðu iðnaðarmanna,
gefur ótvírætt til kyrvna, að
skyldur vinnukaupanda og
vinnuseljanda eru ekki gagn-
kvæmar. Hér verður viðskipta-
vinurinn að sitja og standa eins
og kaupmanninum þóknast —
og helzt að skríða á fjórum fót-
um framan við búðarborðið. En
jafnvel það nægir ekki alltaf
— og við því skellir stéttar-
félagið skollaeyrum.
★ Vill ekki lúxushótel
Loks er hér stutt bréf um
ferðamál:
„Kæri Velvakandi!
Þið íslendingar eruð oft að
ræða um, hvað ætti helzt að
gera fyrir erlenda ferðafólkið
hér á landi.
Ég er útlendingur búsettur
hér meiri part ársins, en fer
út á hverju sumri. Þá verð ég
að reyna að svára geysimörg-
um spurningum um ísland sem
ferðamannaland. Flestir þeirra
sem spyrja, eru ungt háskóla-
og menntafólk, er hefur ekki
yfir miklum pveningum að ráða,
en kannast samt eitthvað við
þátt íslands í menningarsögu
norðurálfunnar. Það vill ekki
lúxushótel eða fullkomna þjón-
ustu, en vill fá að sjá helztu
sögustaði landsins og heyra um
þau atvik úr fornsögunum, er
gerðust þar.
Mér finnst fremur lítið gert
fyrir þetta fólk, í samanburði
við það, sem fæst, til dæmis á
ítalíu eða Grikklandi. Gjald-
eyrir, er ferðafólkið færir land
inu er ekki það eina, sem gild-
ir. Andlegu verðmætin, er það
tekur heim með sér og sem
auka þekkingu um ísland og
virðingu fyrir því víða um
heiminn, hafa einnig mikið að
segja.
Dr. Alan Bouoher."
AIJKAVIIMNA
Viljum ráða mann til 1 — 3 tíma starfs eftir vinnu-
tíma. — Allar upplýsingar í neðanskráðum síma.
FILIJIOTHIRIEIIINISUH
GNOÐAVOG 44 . SÍMI 30655
Innheimtustarf
Kvenmann eða karlmann vantar okkur
nú þegar til innheimtustarfa Y2 daginn.
Nauðsynlegt að viðkomandi hafi bíl til
afnota.
( cKH. hREBTJÁNSSDN H.F.
UMBDfllfl SUDURLANDSBRAUT 2 • SÍMI 3 53 00