Morgunblaðið - 10.03.1966, Blaðsíða 24

24
MORGU NBLAÐIÐ
Fimmtudagur 10. marz 1966
39 oj
COSPER
— Eitt er þó gott við eyjalífið hér — maðurinn minn
dregur mig ekki á tálar.
Kringum
hálfan
hnöttinn
Hann liallaði sér að henni, ful'l
ur áhuga. — Gætum við þá ekki
farið í landkönnunarferð saman?
Það er alveg sama þó það ta'ki
dálítinn tíma. Ég hef unnið eins
og þræll alla æivi. Aldrei haft
tækifæri til að skemmta mér.
— Ég hef nú heldur ekki
skemmt mér mikið, svaraði hiún
lágt. — Ég varð að fara að vinna
fyrir mér mjög ung. Og svo varð
ég alltaf að líta eftir mömhmu á
kvöldin. Allt þangað til Eileen
frænka kom, gat ég aldrei liátið
hana vera eina.
— Þá skulum við fara, sagði
hann með ákefð. — Við skulum
fara langa ferð um Japan. Sam-
þykkir þú það, Clothilde?
— Ég veit ekki, svaraði hún
hikandi. Það er nú talsvert kostn
aðarsamt........
— Gefðu fjandann í allan
kostnað. Hann skal ég sjá um._
Hún maldaði í móinn. — Ég
vildi nú heldur kosta þetta sjálf,
ef ég gæti.
— En mér dytti ekki í hug,
að láta þig kosta ferðina þína,
sagði hann gremjulega. — Ég
vil sjá um það allt sjálfur. Ég
vil, að þú fáir almennilegt frí.
Hann bætti við, biðjandi, þegar
hún þagði: — Treystirðu mér
ekki, Clothilde? Þú heldur von-
andi ekki, að ég mundi nota
mér af þessu.......og......?
— Ég er ekkert hrædd um
það. En þetta er eins og draum-
ur, sem ég trúi ekki, að geti
rætzt.
— Jæja, þú fórst nú hingað
ein með Ken, ef út í það er
larið, minnti hann hana á. —■
Fannst þér þú treysta honum
betur en mér? Röddin gaf ti\
kynna, að hann væri afbrýðis-
samur og hún brosti glettnis-
lega.
— Já, en það var vinna, Gary,
og þá gegnir allt öðru máli
Þetta gæti aldrei gengið.
— Þú átt þá við, að þú treyst-
ir mér ekki nógu vel? sagði
hann og svo varð þögn.
En hvernig gat hún ferðazt
með honum, dag eftir dag og
verið ein með honum öll kvöld,
án þess að sleppa taumnum á
ást sinni? Mundi hann ekki fyr-
irlíta hana á eftir og halda, að
svona væri hiún við alla karl-
menn?
Hún vissi vel, að nú á dögum
fara ungar stúlkur í frí með karl
mönnum. En ef þau elskuðust
eins heitt og hún hélt, væri þá
ekki slíkt tiltæki hættulegt? Og
Gary var þegar þúinn að sýna
það svo oft áður, að honum íeizt
vel á hana, Þarna um kvöldið
héima hjá honum og eins heima
hjá móður hennar, háfði hann
faðmað hana óg kysst. — Ég er
karlmaður og ekki nema mann-
legur, hafði hann sagt. Ef hann
færi nú aftur að sýna henni sams
konar atlot, myndi hún þá geta
stillt sig? Vissulega yrði þetta
dásamlegt ferðalag. En hvað
svo? Mundi henni ekki finnast
hún vera ómerkileg og vanraekt,
það sem eftir væri ævinnar?
Hún gat ekki annað en litið
undan biðjandi augnaráði hans
og hrist 'höfuðið, eins og hún
hefði þegar afgreitt málið. —
Það gæti aldrei gengið, Gary.
Ég ætla að eiga stutt frí héma
hjá pabba og síðan flýg ég til
Englands.
Hann leit á hana með von-
'brigðasvip. — Já, en þetta hefði
orðið svo gaman. Viltu ekkí
hugsa málið betur, Clothilde?
Hún hristi höfuðið og tók að
fitla við einhver hnífapör, sem
iþau 'höfðu ekki notað.
— En !þú kemur þó að minnsta
kosti til að vinna hjá mér í
London? spurði hann og það var
ákafi í röddinni.
Hún hikaði aftur. — Ég veit
ekki, Gary. Ekki svo að skilja,
að ég vilji ekki gjarna vinna
hjá þér, því að það vil ég gjarna.
En gætirðu ekki látið flytja mig
í einhverja aðra deild?
— Það þýðir nú sama sem, að
þú viljir ekki vinna með mér,
sagði hann, og það var bæði
söknuður og reiði í röddinni.
— Það máttu ekki halda, en
eftir allt, sem hér hefur gerzt,
yrði erfitt að halda upp þessu
„ungfrú Everett....... gott veð-
ur í dag“. eða: „Já, hr. 0‘Brien,
það hefur batnað talsvert.“
—• Þú átt við, að það sé ekki
heppilegt að umgangast einka-
ritarann sinn persónulega?
Hún leit upp og beint á hann.
— En er það ekki einmitt þín
skoðun líka, Gary? Allt þetta ár,
sem ég var búin að vinna hjá
þér, áður en þetta ferðalag kom
til tals, bauðstu mér ekki í eitt
einasta skipti til hádegis- eða
kvöldverðar og umgekkst mig
eins formfast og hugsanlegt var.
Ég var ekkert annað en hver
annar nauðsynlegur hlutur í
skrifstofunni. Ég hefði alveg eins
getað verið einhver vél. Hún
reyndi að tala rólega og án
beizkju, en beizkjan skein nú
samt út úr röddinni.
— Þetta er algjör misskilning-
ur hjá þér, Clothilde, sagði hann
og röddin var hörð. — Ég hef
aldrei litið á þig sem einhverja
vél. Ég hugsaði oft um þig sem
stúlku ......sem konu. En sam
band okkar í skrifstofimni var
svo fullkomið, að ég yildi ekki
spilla því. Auk þess vissi ég
ekkert um einkalíf þitt: Þú hefð
ir vel getað átt þér einhvern
ungan mann fyrir kunningja og
jafnvel verið trúlofuð, án þess
að ég hefði nokkra hugmynd
um það.
— Ekki var ég með neinn
hringinn.
—i Það var algengt, að skrif-
stofustúlkur séu alls ekki með
trúlofunarhringinn sinn í vinn-
unni. Jæja.......hann roðnaði
og yppti ofurlítið öxlum. — Það
er bezt að segja það eins og það
er, Clothilde. Ég var hræddur.
Ég hélt, að þú mundir gefa mér
afsvar og þá hefði allt verið
eyðilagt.
— En þú bauðst mér samt
út að lokum.
D----------------------------D
39
□—-—-------------------------□
— Já, ég hef líklega ekki get-
að stillt mig. Mig langaði svo
til að bjóða þér út.
Sendill var nú kominn að borð
inu til þeirra: — Vagninn er að
fara út í Þjóðgarðinn, sagði
hann. — Herrann og frúin eiga
fara með honum.
— Láttu þjóninn koma með
reikninginn, sagði Gary.
Hann greiddi reikninginn og
þau stigu upp í almenningsivagn-
inn, er skyldi flytja þau í Þjóð-
garðinn. Þau óku eftir vegi, sem
var ekki annað en heil röð af
THRIGE
U-beygjum gegnum hinn glæsi-
lega skóg. Trén höfðu tekið á
sig haustlitina. Hærra uppi tóku
við grenitré. Fylgdarmaðurinn,
garðurinn í Japan, þar sem hægt
væri að stunda útilegu, fjalla-
klifur, skíðaferðir og hvers
kyns vetraríþróttir. Og svo voru
sem talaði ágæta ensku, sagði
þeim, að þetta væri stærsti Þjóð
þama hveraböð, sem hægt var
að stunda árið um kring.
Vagninn, sem gekk skrykkjótt,
hávaðinn í fylgdarmanninum og
ferðamannaþröngin, sem var
mestmegnis Japanir og Þjóðverj
ar með myndavélar — allt þetta
samanlagt nægði ekki til að
eyða spennunni, sem ríkti með
þeim Gary og Clothilde, og hafði
hafizt við hádegisverðinn.
Þau fóru í vagninum upp hlíð-
ar Natai-fjallsins upp að frægum
fossi, sem myndaðist af afrennsli
stöðuvatnsins. Þeim var 'boðið að
fara upp í lyftu til þess að geta
séð fossinn á stuttu færi.
— Ég er orðinn stirður, eftir
þessa ökuferð, sagði Gary. —
Eigum við ekki að ganga?
Þau völdu mjóan stíg, sem lá
frá fossinum og út í skóginn
þarna í kring. Þarna var mjög
grýtt, og sýnilega var stígur-
inn fáfarinn. Á einum stað lá
hann fram á brúninni á hengi-
fluginu. Clothilde hrasaði um
lausan stein. Gary greip utan um
hana, snöggt og ákveðið og dró
hana til sín.
— Þú hefðir getað hrapað.
Röddin var hörð og hás. — Þú
hefðir getað hrapað, Clothilde!
— Já, sagði hún með hryllingi
Rafmótorar
RIÐSTRAUMSMÓTORAR
220 Volt
JAFNSTRAUMSMÓTORAR
110 og 220 V.
og horfði niður fyrir brúnina.
En þá varð röddin í honum
áköf og ástríðufull.
— Ef eitthvað hefði komið
fyrir þig, elskan mín, hefði ég
dáið.
Hún hló ofurlítið, eins og hálf
hrædd. — Ekki vildi ég láta þig
deyja, Gary, til þess elska ég
þig of heitt.
Nú var það sagt. Sama var
henni. Hann gat hrundið frá sér
ást hennar, en að minnsta kosti
vissi hann nú tilfinningar henn-
ar til hans,
Hann dró hana hærra upp I
hLíðina, þar sem þeim var óhætt,
— Sagðistu elska mig, Clothilde?
sagði hann bUðlega.
Hún hló ofurlítið. — AuðvitaS
elska ég þig Gary! Ég hélt, að
þú hefðir alltaf vitað það.
Hann hristi höfuðið og þrýstl
henni fastar að sér. — Nei, ég
vissi það ekki. Kannski kærði
ég mig ekki um að vita það. Ég
hafði ásett mér að kvænast
aldrei. Ég hélt, að öllu slíku
væri lokið hjá mér. Ég elskaði
stúlku einu sinni. Eins og þú
veizt, fór það ekki vel og svo dó
hún. Láklega hef ég verið hug-
laus og ekki þorað að reyna aft-
ur. Mér fannst ég hafa nóg um
að hugsa, þar sem starf mitt var
og smá-áhugamál þess utan. En
eftir að þú fórst til Japan, vissi
ég, að ég var ástfanginn af þér.
Vitanlega vildi ég ekki viður-
kenna það strax. Ég held næst-
um, að ég hafi ekki viðurkennt
það fyrir sjálfum mér fyrr en
í dag. Ég elska þig og ég bið
þig að verða konan mín. Viltu
það, Clothilde?
— Ó, Gary, hvíslaði hún. —.
Auðvitað vil ég það. Ég hef elsk
að þig síðan ég var að vinna hjá
þér.
— Elskan mín! Hann þrýsti
henni fastar að sér. Hann kyssti
hana á munn, kinnar og enni.
— Guð hjálpi mér........ en ég
elska þig! Hefði ég átt að vera
búinn að segja það fyrir löngu?
Varstu móðguð, elskan mán?
Hún hló ofurlítið og svaraði
kossum hans. — Já, það 'hef ég
verið, en nú gerir það ekki leng
ur til. Heimurinn er vissulega
dásamlegnr staður. Ég hélt ekki,
að það væri hægt að vera svona
hamingjusöm.
Þau vissu aldrei, hve lengi þau
voru þarna. Þeim fannst það
vera tíu mínútur ,en það hefði
getað verið klukkustundum sam
an, því að þegar þau komu til
baka, var vagninn farinn.
— Þetta er dáfallegt! sagði
Gary. — Nú verðum við að
ganga eða ferðast á puttanum,
alla leiðina til Nikko. En mér er
nokkurn veginn sama. Mér væri
sama þó að við yrðum að .vera
hér í alla nótt.
En þau náðu í annan vagn,
þar sem þeim var troðið innan
um 'hóp af sveittum Japönum,
amerískum og þýzkum skemmti-
ferðamönnum. Þau urðu að
stand* og halda sér í vagninum,
og hristust stöðugt saman. En I
hvert sinn, sem þau snertust,
litu þau hvort á annað og hlógu.
Ferðamennirnir í vagninum, sem
skildu ekki neitt, hlógu líka.
Allir voru kátir. Þetta var sann
kallaður dýrðardagur.
Volvo Penta bátavélar
Fyrirliggjandi til afgreiðslu strax:
MDl — 7 ha. MD19 — 30 ha.
MD2 — 15 ha. MD27 — 50 ha.
-f.v.
VOLVO PENTA dieselbátavélar eru
Léttbyggðar
Endingargóðar
M i Sparneytnar
Gangvissar
Sænsk gæðavara.
Hagstætt verð.
Leitið upplýsinga hjá næsta
VOLVO PENTA umboðsmanni eða okkur.
‘(jtuina’i SjbsehöóM h.f
Suðurtandsbraut 16 - Revkjavík - Símnefni: »Volver«^- Sími 35200
r rr ^ l
r LUDVIG STORR \ i
L A
Tæknideild
Sími 1-1620
Verzlun
Sími 1-3333.
Laugavegi 15
GARÐAR GISLASON H F.
11500 BYGGINGAVÓRUR
IVIúrhúðunarnet
Rappnet
HVERFISGATA 4-6