Morgunblaðið - 24.05.1966, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 24. maí 19fT6
BÍLALEIGAN
FERÐ
SÍMI 34406
SENDUM
LITLA
bílaleigan
Inffólfsstræti 11.
Volkswagen 120® og 130®.
Sími 14970
RAUÐARÁRSTÍG 31
SÍMI 22022
tíMI 3-11-60
m/ufw/fí
Volkswagen 1965 og ’66.
l!lfl!llll\llli;\M
VEGFERÐ
Grettisgötu 10.
Sími 14113.
FJdLVIRKAR SKURÐGRdFUR
I

AVALT TIL REIÐU.
Sími: 40450
MAGNUSAR
skipholti21 símar21190
eftir lokun sími 40381
ATHUGIÐ
Þegar miðað er við útbreiðslu.
er langtum ódýrara að auglýsa
í Morgunblaðinu en öðrum
blöðum.
Guðjón Styrkársson
hæstaréttarlögmaður
Hafnarstræti 22. — Simi 18354.
BOSCH
Þurrkumótorar
24 volt
12 volt
tf volt

Brœðurnir Ormsson
Lágtnúla 9. — Simi 38820.
it Útvarpið
Iȇ eru kosningarnar um
garð gengnar. Úrslitin hafa
sjálfsagt komið mönnum mis-
jafnlega mikið á óvart, en
óneitanlega var spennandi að
fylgjast með tölunum í útvarp-
inu aðfaranótt mánudags.
Útvarpið tók upp þá ný-
breytni að útvarpa lifandi efni
úr kosningunum, viðtölum við
háttvirta kjósendur — í léttum
dúr. Erlendis hefur slík út-
varpsmennska tíðkast i áratugi
og mörg ár eru liðin síðan is-
lenzka útvarpið hefði átt að
uppgötva þetta.
Ekki er óliklegt, að vonin
um sjónvarp í haust sé að ein-
hverju leyti byrjuð að hafa
áhrif á útvarpið. Annað væri
a.m.k. óeðlilegt. Gera má ráð
fyrir að þetta sé í síðasta sinn,
sem útvarpið „einokar" kosn-
ingar á íslandi hér sunnan
lands, því næst, þegar kosið
verður, mun sjónvarpið komið
til sögunnar — og það er líka
kominn tími til að útvarpið fái
einhverja samkeppni af hálfu
íslendinga sjálfra.
Útvarpið hefði gjarna mátt
flytja meira af þessum „kosn-
inga-glefsum“ á sunnudags-
kvöldið og um nóttina, en
væntanlega verður það naest.
ir Ómar — Alfreð
Meðal þess, sem leikið
var af hljómlist meðan beðið
var eftir nýjum tölum, var
söngur Alfreðs Andréssonar,
gamanvísur frá siðasta ára-
tugnum. Ómar kom líka fram
og fékkst gott tækifæri til þess
að gera samanburð. Ég sagði
einhvern tíma hér í pistlunum,
að Ómar væri að verða sinni
samtíð það, sem Alfreð var
sinni — og eftir að hafa hlust-
að á þá báða sama kvöldið
sannfærist ég enn betur um að
3vo sé.
Þegar ég heyrði Jón Múla
lesa kosningatölur minntist ég
þess, að fyrir helgina hringdi
hingað kona, sem sagðist fagna
því að heyra aftur 1 honúm í
útvarpinu.
„Ég segi þetta ekiki vegna
þess að ég kjósi kommana“.
sagði konan — „nei, síður en
svo. En mér finnst hann Jón
svo Ijómandi skemmtilegur 1
morgunútvarpinu".
Jón Múli hefur verið frá tví-
vegis í vetur, hefur gengið
undir uppskurði í Englandi,
en er nú að ná sér á strik á ný
— og munu aðgerðirnar hafa
tekizt vel samkvæmt því sem
ég hef frétt.
ir Bifreiðaskattur
og útvarpsgjald
Eldibrandur skrifar:
„Nú stendur yfir skoðun
bifreiða. En mikið er jkkur
gert erfitt fyrir með að fram-
kvæma svo sjálfsagðan hlut.
Þar á ég fyrst og fremst við
það að ekki skuli vera hægt að
greiða bifreiðaskattinn í bif-
reiðaeftirlitinu, heldur þarf að
fara í Tollstjóraskrfstofuna til
þess. Sennilega eru hátt í 16
þúsund bifreiðar skoðaðar á
þessu ári, og ef reiknað er með
að það taki 15 mín. fyrir hvern
bifreiðaeiganda að fara fyrst
á Tollstjóraskrifstofuna, þá
reiknast mér til, að þarna tap-
ist 4 þúsund vinnustundir, eða
2 ára vinna þess, sem vinnur
40 stundir á viku. Ekki langt
frá^ Vt úr milljón, peningalega.
Útvarpið hefur sína eigin
innheimtu í bifreiðaeftirlitnu
sjálfu og er það þakkarvert
meðan þau ólög gilda, að kraf-
ist er afnotagjalds útvarps-
tækja í bifreiðum.
í flestum viðtæikjaverzlun-
um er nú hægt að kaupa tæki,
sem hægt er með einu hand-
bragði að losa úr bílnum. Þessi
tæki er hægt að tengja við
rafgeymi bifreiðarinnar og þau
eru einnig með litlum rafhlöð-
um og nýtast sem ferðavið-
tæki og heimilistæki. Hvað er
þá rangt við að nota slík tæki
sem heimilistæki daginn sem
bíllinn er skoðaður, en síðan
sem bíltæki alla aðra daga
ársins? En ég sem er með tæki
fast í bílnum er neyddur að
greiða tvöfallt afnotagjald,
þ. e. heimagjald og bifreiða-
gjald.
Þegar lögin eru þannig, að
hægt er að fara svona í kring
um þau — þ. e. einn greiðir
en annar ekki, þá eru það rétt-
nefnd ólög, og hve lengi eig-
um við að þola þau? Vildi inn-
heimtustjóri útvarpsins skýra
þetta fyrir mér og fjölda ann-
arra.
EIdibrandur“.
ir Saklaust fólk
Húsmóðir skrifar:
„Undarlegt atkvik kom fyrir
mig í dag. Hringt var til mín
frá fyrirtæki hér í borg, og ég
rukkuð um dálitla peningaupp-
hæð, sem mér var tjáð, að ég
skuldaði síðan um miðjan marz.
Ég hafði aldrei komið í þetta
fyrirtæki, og vissi ekki hvar
það er staðsett í borginni.
Stúlkan sem hringdi til mín
og var hin elskulegasta sagði
mér eftirfarandi:
Kona ein keypti í fyrirtæk-
inu fyrir nokkur hundruð
krónur, en greiddi upphæðina
ebki alveg að fullu. Lét hún
skrifa það sem á vantaði, og
gaf hún upp nafn mitt sem sitt,
og lofaði að greiða peningana
hið allra fyrsta.
Ég spurði ungu stúlkuna
hvort hún gæti lýst útliti kon-
unjiar. Og eftir dálitla um-
hugsun gat hún það, og kom
þá í ljós, að vaxtarlag hennar
og útlit var algjör andstæða
við mitt. Stúlkan í símanum
sagði mér, að þetta væri ekiki
í fyrsta sinn, sem þessi ljóti
leikur væri leikinn í því fyrir-
tæki.
Ég legg til að verzlanir og
fyrirtæki séu vör um sig, og
gangi ríkt eftir því að þeir sem
fá lánað, og starfsfólkið þekkir
ekki, kvitti rækilega fyrir
skuldinni. Er þá hægðarleikur
fyrir þá saklausu, að sanna
sakleysi sitt. Bera síðan sam-
an við rithönd þess sem svikur,
og afsanna þannig skuldina
við fyrirtækið.
1 þetta sinn var ég svo lán-
söm, að stúlkan sagðist trúa
mér fullkomlega.
Húsmóðir".
ic Bílaverkstæðin
Óánægður bifvélavirki
skrifar:
„Akureyri, 19. — 5. 1966.
í tilefni greinar um hirðu-
leysii o.s.frv. á bifreiðaverk-
stæðum, vil ég sem bifvéla-
virki, taka fram eftirfarandi:
Þeir sem á verkstæðum
vinna, munu flestir kannast
við, að oft þurfum við að aka
bílnum út meðan á viðgerð
stendur, til að rýma fyrir
öðrum bíl sem þarf að komast
út — eða inn, en kemst það
ekki nema hinum bílnum sé
ekið út á meðan. Og þetta
þarf kannnski að gera oftar
en einu sinni.
Þetta átafar ekki af neinu
nema þrengslum á verkstæð-
unum, sem eru flest með öllu
ófær um að veita þá þjónustu,
sem æskilegt væri, þar eð
mörg eru í gömlum, mjög ó-
hentugum húsum og með öllu
óskipulögð. Vegna þessa eru
vinnuskilyrði mjög léleg á þess
um verkstæðum, og fá þau
þess vegna ekki eins góða fag-
menn og annars. Fyrir bragð-
ið eru það mest „gervimenn“
og nemar, sem á verkstæðun-
um vinna, og nemarnir hverfa
flestir strax og þeir eru út-
lærðir. Það er þó óæskilegt þvi
þeir hafa lirtið lært, bara unn
ið, og hefðu þeir vitanlega get
að unnið hvar sem var þenn-
an tíma, og lært jafnmikið,
Mergurinn málsins er þvi það,
að vinnuskilyrðón valda þvi
að enginn góður fagmaður
fæst til starfa. Þeir sjá að
þetta er ekki girnileg framtíð-
aratvinna og forða sér strax
og þeim býðst eitthvað betra.
jafnvel þó það sé ver launað
fyrst í stað.
Ef verkstæðin bættu rekst-
urinn, og þar með aðbún-
aðinn, sem er vægast sagt tyr
ir neðan allar hellur, mundu
þau af sjálfu sér fá betri fag-
menn til sín og nem-
arnir mundu halda áfram þeg
ar þeir hafa lokið sveinsprófi.
Og svo þýðir ekkert að snúa
út úr. Ég þekki líka verkstæðin
í Reykjavík þó að ég sé á
Akureyri núna. Til eru undan-
tekningar og það er undanteka
ing ef til er bifreiðaverkstæði,
sem býður sínum starfsmönn-
um mannsæmandi vinnuskil-
yrði.
— Óánægður."
ic Slæm þjónusta
Ðansunnandi skrifar:
Um daginn fór ég ásamt
fleira fólki á dansstað einn hér
í bænum. Ég hefi nokkrum
sinnum komið þar áður og líb
að mjög vel við dansgólfið og
hljómsveitina, en sama er ekki
hægt að segja um þjónustu-
fólkið. Það er fyrir neðan allar
hellur og virðist ekki einu
sinni kunna almenna kurteisi,
hvað þá hafa tileinkað sér þá
framkomu sem vænzt er af
þeim sem stunda þannig störf.
En þarna er ekki hægt að fá
góða þjónustu og þó-------—
borð eru tekin frá og geymd
fram eftir kvöldinu fyrir þá
sem líklegir eru til að vera eitt
hvað þorstlátir þegar þeir birt
ast. Þó á þetta að teljast vín-
laus skemmtistaður og er illt
til þess að vita að þeir sem
koma snemma og ætla að
skemmta sér án víns, eins og
„lög gera ráð fyrir“ þar, skuU
ekki geta fengið borð nema
helzt einhversstaðar úti í
horni.
Dansunnandi.“
Hreyfilsmenn
vinna skák-
bikar í Ósló
DAGANA 14.—16. maí sl. fór
fram i Osló sveitakeppni N.S.U.
(Samband sporvagnastjóra) í
skák.
Taflfélag Hreyfils sendi tvær
4-manna sveitir í keppni þessa
— og urðu þær báðar 3Ígurveg-
arar, hvor í sínum flokki.
1 I. flokki var keppt um hinn
stórglæsilega bikar, sem Loft-
leiðir •— fyrir milligöngu Tafl-
félags Hreyfils — gáfu til
keppni þessarar fyrir þremurár-
um, eftir að T.H. hafði unnið
til eignar farandgrip þann, sem
áður var keppt um.
Koma því Hreyfilsmenn aft-
ur heim með hinn glæsilega
grip. Þessa sveit skipuðu eftir-
taldir menn:
Jónas Kr. Jónsson — Þórður
Þórðarson — Anton Sigurðsson
og Guðlaugur Guðmundsson.
Sveitin tefldi við sveitir frá
eftirtöldum borgum: Stokk-
hólmi, sem hún vann með 2V*-
1%, Kaupmannahöfn 3—2 og
Bergen 4—0.
í H flokki skipuðu þessir
menn sveit Hreyfils:
Brynleifur Sigurjónsson, Grím
ur Runólfsson, Magnús Nordahl
og Guðbjartur Guðmundsson.
Þessi sveit var í riðli með
Gautaborg, sem þeir unnu með
3—1 og Osló 2—2.
Ferðastyrkur
til náms í Nore^i
DR. BO ÁKERRÉN, læknir í Sví
ÞJóð, og kona hans tUkynntu ís-
lenzkum stjómarvöldum á sínum
tíma, að þau hcíSu j hyggju aS
bjóða árlcga nokkra fjár-
hæð sem ferðastyrk handa íslend
ingi, er óskaði að fara til náms
á Norðurlöndum. Hefur styrkur-
inn verið veittur f jórum sinnum,
í fyrsta skipti vorið 1962.
Ákerrén-ferðastyrkurinn nem-
ur að þessu sinni eitt þúsund
sænskum krónum. Þeir, sem
kynnu að vilja sækja um hann,
skulu senda umsókn til mennta-
málaráðuneytisins, stjórnarráðs-
húsinu við Lækjartorg, fyrir ltt.
júní n.k. I umsókn skal greina,
hvaða nám umsækjandi hyggst
stunda og hvar á Norðurlnödum.
Upplýsingar um náms- og starfs-
feril fylgi, svo og staðfest afrit
prófskírteina og meðmæli.
Umsóknareyðublöð fást i
menntamálaráðuney tinu.