Morgunblaðið - 09.08.1966, Blaðsíða 19

Þriðjuc!agur 9. ágúst 1 ðffff
MORCUNBLAÐIÐ
19
gekk eins og í sögu og brátt
lá fiskurinn silfurgljáandi við
fætur okkar.
Þá fyrst rankaði ég við
mér er ég sá bátinn sigla hrað
byri niður ána. Ég hafði í æs
ingnum gleymt að binda hann
er ég stökk í land. f ofboðinu
sem greip mig gætti ég þess
ekki að hinn báturinn lá bund
inn við bakkann örskammt
frá, þess í stað hljóp ég út í
ána á eftir bátnum og það
stóð heirria að þegar ég náði
í skutinn á bátnum, náði vatn
ið mér í mitti. Ég stóð andar-
tak úti í ánni og beið meðan
ískalt vatnið fyllti veiðistíg-
vél mín. Þá fyrst drattaðist ég
í land, en félagar mínir velt-
ust um af hlátri á bakkanum.
Klukkan var nú orðin hálftíu
og við Halldór ákváðum að
reyna aítur á bátnum þennan
hálftíma sem eftir var af
veiðitímanum.
Sú tilraun bar þó ekki ár-
angur, og við snerum til lands
klukkan tíu. Eftirmiðdags-
veiði þeirra félaga var fimm
laxar, Halldór með þrjá, 12,
10 og 6 pund og Kolbeinn
með tvo 12 og 5 punda.
Þegar við komum að Laxa-
mýri vc-ru allir veiðifélagarnir
þar fyrir og hafði enginn
þeirra orðið var þann daginn.
Ráðskonurnar kölluðu nú í
mat og menn settust að borð-
um og tóku til matar síns með
góðri lyst. Að máltíðinni lok-
Ólafur Þorsteinsson kastar flugu við Hólmavaðsstíflu.
svipinn þegar hann leit til mín
um leið og laxinn strikaði
með fluguna út í miðja á. Við
ureignir. var stutt en snörp,
en brátt lá laxinn, sem vó 6
pund, á bakkanum. Ég dvaldi
nú hjá þeim félögum þar til
klukkan háiftíu en ekki urðu
þeir varir við fleiri laxa. Einn
honum og kostað hafði heilar
fjórar krónur stykkið í henni
Reykjavík.
En þá, var sem straumur
færi um mig allan, stöngin
svignaði, það söng í hjólinu,
hann var á. Ég hentist á fæt-
ur og nötraði af æsingi frá
hvirfli til ilja. Ég reyndi að
gera eins og þeir reyndu
höfðu sagt mér, og allt gekk
vel til að byrja með. Laxinn
þaut um hylinn, og steypti
sér síðan niður flúðirnar. Ég
fylgdi honum eftir á hlaupum
og loks stanzaði hann. Ég beið
rólegur átekt'a og hélt nú að ég
hefði hann á valdi mínu. Hann
lá kyrr smástund, en skyndi-
lega lyfti hann sér upp úr
vatninu, þáut yfir að hinum
bakka árinnar, snarsneri við,
veifaði til mín sporðinum og
hvarf. Ég trúði ekki mínum
eigin auguni, fyrr en ég sá að
línan flaut slök með straumn
um. Það var ekki um að vill-
ast, ég var búinn að missa lax,
sem ekki var undir 40 pund-
um! Það var fölur og niður-
brotinn maður, sem sat titr-
andi við Hálfvitaholuna, þeg-
ar Sæmundur kom aftur. —
Hann leit á mig og sagði: j—
„Jæja, svo þú misstir hann
karlinn". Hann bætti við: „Nú
ertu líka búinn að taka bakt
eríu, sem þú losnar aldrei
við“.
Ég er ekki frá því að hann
hafi haft rétt fyrir sér, því að
ég var enn haldinn glímu-
skjálfta, þegar ég kvaddi
þessa ágælu menn eftir hádeg
ið, og hélt til Reykjavíkur.
— ihj.

Séð upp Kisetukvísl. Hálfvitaholan er efzt í henni.
Kolbeinn Jóhannsson. Einbeitnin leynir sér ekki.
Inni sátu menn yfir kaffiboll
um og létu brandarana fjúka
fram að miðnætti er gengið
var til náða.
Okkur brá heldur f
brún þegar við vöknuð- •
Úti fyrir var hvöss norðaust-
anátt og rigning svo að vart
sá á milíi húsa. Það var hálf-
gerður hrollur í mannskapn-
um, en allir drifu sig þó á
fætur, og fóru niður í borð-
sal þar sem okkar beið ríku-
legur mcrgunverður.
Þeir Jón og Ólafur áttu nú
að veiða við Hólmavaðsstíflu
og ákvað ég að fylgjast með
þeim aftur vegna þess að þetta
er mjög gott veiðisvæði. Veiði
hópurinn se?n var á undan
okkur hafði sagt að ekkert
þýddi að reyna með flugu í
ánni, og þegar ég sá að þeir
félagar fóru að hnýta flugu
á girnið hugsaði ég með sjálf
um mér að ekki yrði nú mik
ið úr veiði hér. Ég sagði þetta
við þá en þeir svöruðu að það
væri nú venja að byrja á að
kasta flugu. Jón var á undan
niður að ánni og kastaði fyrsta
kastið til þess að bleyta flug
una og það skipti engum tog
um, laxinn var á áður en flug
an snerti vat.nsflötinn, og það
væri synd að segja að hann
hefði ekki verið drjúgur á
bolti sást þó stökkva úti í
miðri á en hann leit ekki við
flugu, sem kastað var í átt til
hans. Ég ákvað að fara aftur
niður í Laxamýrarland því
að þar var þó bezta veiðivon-
in. Þar voru að veiðum þeir
Sæmundur Stefánsson og
Bergsteinn Sigurðsson. Voru
þeir búnir að landa 2 er
ég kom. en sögðust hafa orðið
varir við talsverðan lax. Um
ellefu ieytið bauð Sæmundur
mér að vera með stöngina
hans meðan hann skryppi og
fengi sér kaffisopa. Ég tók
boðinu feginshendi og fór
beint upp í Hálfvitaholu og
settist þar. í bálftíma sat ég
og horfði á laxinn stökkva og
bylta sér fyrir framan nefið
á mér án þess að hann liti
við maökinum, sem ég bauð
amzmismm
Stórifoss er gjöfull veiðistaður.
Páil Þorgeirsson og Sveinn Helgason.
VIÐLAX
ADALDAL
;