Morgunblaðið - 12.08.1966, Blaðsíða 11

Föstudagur 12. Sgést 1966
MORCU N BLAÐIÐ
11
UTAN AF LANDI - Á HÉRAÐSMÓTUM SJÁLFSTÆÐISMANNA
Bolungarvík.
þjónustu sem bezta. Öryggismál
in hafa setið í fyrirrúmi og fyrir
tveimur árum var komið upp
mjög fullkomnum radartækjum
fyrir aðflugið til ísafjarðar. í
fyrra var reist flugskýli hér á
vellinum, sem er 400 ferm. að
flatarmáli og getur hýst allar
minni vélar.
— í fyrrasumar var byrjað að
reisa hús á svonefndu Miðfjalli,
sem er norðanvert við veginn á
Breiðadalsheiði, þar sem hann
liggur hæst. Standa vonir til að
þetta hús verði tekið í notkun
é þessu ári, en þar verða mót-
töku- og senditæki fyrir fjar-
skiptin við flugvélar hér á norð
anverðum Vestfjörðum og einn-
ig vegna Grænlandsflugsins.
Með þessari fjarskiptastöð eykst
mjög öryggið í fluginu hér um
slóðir og auðveldara verður að
haf samband við flugvélar, sem
eiga leið um þetta svæði. Búið
er að útibyrgja þetta hús, og er
ætlunin að taka það í notkun
fyrir veturinn.
— Stærsta framkvæmdin,
sem stendur fyrir dyrum hér á
ísafjarðarflugvelli er þó bygg-
ing á flugstöðvarhúsi. Þetta verð
ur mjög myndarlegt og nýtízku-
legt hús og er grunnflötur þess
608 fermetrar. í þessu húsi verð
ur mestallt á einni hæð, en þó
kjallari og turn fyrir flugum-
ferðarstjórn ofan á. Byggingin
er ekki aðeins sniðin fyrir þai’f-
ir dagsins í dag, heldur er hún
við vöxt og á að geta aimað
þeim auknu farþegaflutningum.
sem verða þegar fram líða stund
ir. Þarna fær Flugfélag íslands
ágæta aðstöðu fyrir farþega- og
vöruafgreiðslu, þarna verður
veitingasalur, hvíldarherbergi
fyrir áhafnir flugvélanna og
égæt aðstaða fyrir starfsemi
Flugmálastjórnarinnar.
— Segja má, áð aðstaða tii
þjónustu við farþega hafi verið
mjög léleg fram að þessu. en
þetta nýja flugstöðvarhús á að
bæta úr þessu. Framkvæmdir
við þetta hús eru þegar hafnar
og er byrjað á því að fylia upp
fyrir grunni. Ætlunin er að gera
húsið fokhelt fyrir veturinn og
halda síðan áfram eftir því, sem
hægt er. Lauslega er áætlað að
þessi framkvæmd kosti um 8
milljónir króna. Þá er sömuleið-
is fyrirhugað að malbika vöil-
inn og er það aðkallandi mál,
sem væntanlega verður leyst
fljótlega.
— ísafjarðarflugvöllur er orð
in mikil miðstöð fyrir flug á
Vestfjörðum. Eftir að Fokkervél
arnar komu til sögunnar, hefur
umferð um völlinn stóraukizt og
öryggið í fluginu er orðið miklu
meira en áður, og á ég þar fyrst
og fremst við, að núorðið kemur
það nær aldrei fyrir, að „ekki
sé fært á ísafjörð“. Fólk er far-
ið að treysta miklu meira á flug-
ið en áður og í sambandi við
flugið hefur Flugfélagið tekið
upp áætlunarferðir á flugvöllinn
milli kauptúnanna allt frá Dýra
firði, og mikill fjöldi manna not
færir sér þessar ferðir.
— Um þessar mundir er unn-
ið mikið að vegagerð hér um
slóðir; verið er að gera veg yfir
Breiðdalsheiði og lögð áherzla
é að bæta akvegasambandið við
ísafjörð og sömuleiðis frá ísa-
firði inn á flugvöllinn, og kapps
málið er, að sem beztar samgöng
ur séu að og frá vellinum. Má
því búst við að hlutur ísafjarð-
ar í flugsamgöngunum á norð-
anverðum Vestfjörðum fari sí-
vaxandi.
— Auk flugferða Flugfélags
Islands höfum við hér staðsetta
tveggja hreyfla flugvél Vestan-
flugs, sem gegnt hefur miklu
þjónustuhlutverki hér innan
Vestfjarða. Sú flugvél hefur ofi
sinnis sótt fólk, sem þurft hef-
ur að komast með Fí til Reykja
víkur, og vélin hefur margsinn-
is farið í sjúkraflug, og teljum
við mikið öryggi í því að hafa
hana staðsetta hér.
Nokkrir erfiðleikar hafa verið
í fjárhagsafkomu þessa fyrir-
tækis, en einmitt um þessar
mundir.er verið að vinna að því
að skapa fyrirtækinu traustan
starfsgrimdvöll og leggja þar
hönd á plóginn kaupstaðurinn
og fjölmörg önrnu- sveitarfélög
hér á Vestfjörðum og sömuleið-
is fyrirtæki og einstaklingar,
því að góður skilningur ríkir á
nauðsyn þess, að hafa slíkt sam
göngutæki staðsett hér vestra.
Við Vestfirðingar eigum við
læknaskort að stríða og okkur
er það mikið hagsmunamál, að
tiltæk sé flugvél, sem getm
flutt sjúklinga til læknis þegar
slys ber að höndum eða sjúk-
dómar herja. Auk þessa hefur
þessi flugvél reynzt mjög vel fyr
ir þá fjölmörgu menn, sem leita
þurfa hingað til ísafjarðar í við
skiptaerindum frá ýmsum stöð-
um á Vestfjörðum, og þeir hafa
getað sinnt sínum erindum á
miklu skemmri tima en áður,
þegar stimdum fóru margir dag-
ar í ferðalagið milli ísafjarðar
og heimilisins.
BOLUNGARVÍK:
Næsta kvöld höldum við til
Bolungarvíkur og þar er héraðs
mótið haldið í Félagsheimili Bol
ungarvíkur, sem byggt var fyrir
u.þ.b. 14 árum, en er enn mjög
myndarlegt og umgengni þar til
mikillar fyrirmyndar. Mótinu
stjórnar Guðmundur B. Jónsson,
formaður Þjóðólfs, félags Sjálf-
stæðismanna í Bolungarvík.
Ræðumenn voru Sigurður
Bjarnason alþingismaður frá Vig
ur, Ólafur Kristjánsson, skóla-
Hallur Sigurbjörnsson
stjóri Tónlistarskólans í Bolung-
arvík og Jóhann Hafstein dom:-
málaráðherra. Spurningaþáttur-
inn gerir mér mikla „lukku“
eins og ísafirði og þeir Gunnar
og Bessi eiga miklu vinsældum
að fagna.
Hallur Sigurbjörnsson heitir
ungur maður í Bolungarvík.
Hann er fréttaritari Morgun-
blaðsins á staðnum og starfar
við Vélsmiðju Bolungarvíkur hf.
Það er ekki úr vegi að spyrja
fréttaritarann etthvað um iðnað
í Bolungarvík, en Hallur er for-
maður Iðnaðarmannafélags Bol-
unarvíkur.
— Hjá Vélsmiðju Bolungar-
víkur starfa nú 11 manns og það
er mikil atvinna hjá okkur.
Fyrst og fremst störfum við að
bátaviðgerðum, viðhaldi og þjón
ustu fyrir bátaflotann og svo er
rekið þarna all-umfangsmikið
bílaverkstæði. Bílaeign hér í
kauptúninu hefur aukizt mjög
ört á síðustu árum, þannig að
bílaviðgerðir eru orðnar veru-
legur hluti í starfseminni.
— Nýsmíði er ekki mikil hjá
vélsmiðjunni, helzt eru það nú
netaskífur og ýmislegt, sem báta
flotinn þarfnast. Það er þá helzt
netadrekar, netaskífur og lóða-
rennur.
Starfsemi vélsmiðjunnar fer
sívaxandi með ári hverju, enda
er Bolungarvík orðið mjög um-
fangsmikið sjávarpláss, ef svo
mætti að orði komast. Bátaflot-
inn hefur aukizt og bátarnir
stækka og því fylgir meira við-
hald og meiri þjónusta við hin
margbrotnu tæki, sem komin
eru í bátana.
— Mest vinnum við fyrir
heimabátana, en þó hefur kom-
ið fyrir að við höfum smíðað og
unnið fyrir báta viðar á Vest-
fjörðum. Annars erum við ekki
það margir, að við fáum annað
fleiri verkefnum en þeim, sem
lúaðast upp hér heima fyrir.
— Af öfSrum iðnaði hér vildi
ég nefna plastverksmiðju Jóns
F. Einarssonar, sem framleiðir
einangrunarplast og hefur sú
framleiðsla verið seld víða um
Vestfirði og reyndar miklu víð-
ar á landinu, til Reykjavíkur,
Hafnarfjarðar og fleiri staða. Þá
hefur fyrirtæki Jóns F. Einars-
sonar sett á fót hurðaverksmiðj u
sem framleiðir innihurðir úr
harðviði og er það þegar orðið
allstórt fyrirtæki. Verksmiðjan,
sem rekin er í sambandi við
stórt trésmíðaverkstæði, hefur
ágætan vélakost, t.d. sérstaka
vél til að líma spón á hurðirnar,
spónskurðarvél og stóra og
mikla pressu til að lima hurð-
irnar. Plastverksmiðjan og
hurðaverksmiðjan eru þættir í
fyrirtæki Jóns Friðgeirs, sem
mun vera eitthvert umsvifa-
mesta byggingafyrirtæki hér á
Vestfjörðum.
— Við erum ekki nema um
eitt þúsund manns hér í Bolung
arvík, en engu að síður er kom
inn hér upp töluverður vísir að
iðnaði, og þess sjást greinileg
merki, að iðnaður er að aukast
og á eftir að aukast enn meir.
Hér starfa fagmenn í helztu iðn
greinum; trésmiðir, múrarar,
rafvirkjar og pípulagningamenn,
svo að eitthvað sé nefnt. Við er
um að miklu leyti sjálfum okk-
ur nógir iðnaðinum og höfum
ekki þurft að sækja út fyrir
plássið, nema þegar menn hafa
þurft að fá verkefni fljótt af
hendi leyst og annir heima-
manna hafa valdið því, að ekki
hefur verið hægt að sinna þeim
vérkefnum í tæka tíð.
— Við höfum verið að tala
um léttan iðnað, en okkar
stærsti iðnaður er að sjálfsögðu
bundinn við sjávarútveginn, og
á ég þar við hraðfrystihúsið og
síldarverksmiðjuna. Hraðfrysti-
húsið í eigu Einars Guðfinns-
sonar er mjög fullkomið og vel
búið hús, og afköst þar mikil.
Síldar- og fiskimjölsverksmiðj-
an er í fullum gangi og síldar-
flutningaskipið Dagstjarnan er
nú búið að flytja hingað 5 þús-
und lestir af síld til bræðslu, eða
50 þúsund tunnur, og þetta hef-
ur skapað geysimikla vinnu,
Þeir, sem til Bolungarvíkur
koma í fyrsta skipti, taka til
þess, hve mikið er þar af nýj-
um og fallegum húsum, svo að
segja eingöngu einbýlishús, og
liggur manni við að halda, að
þsir sé hver að keppa við annan
í myndarskap. Við höfum orð á
þessu við Hall.
— Já, hér er geysimikið
byggt, og þó ekki nóg. Bolungar
vík er staður, sem tvímælalaust
er í miklum vexti. Fólk hefur
á undanförnum árum verið að
flytja úr gömlu húsunum og
stækkar við sig, líkt og gerist
víðast annars staðar, gömlu hús
in hverfa og ný og glæsileg hús
taka við. Þrátt fyrir þessa miklu
byggingastarfsemi vantar alltaf
húspláss. Fólk vill setjast hér að
og hefur það mjög gott hér.
Alltaf er eitthvað fólk sem kvart
ar, en yfirleitt held ég að lífs-
kjörin séu hér jöfn og góð. Ungt
fólk vill vera hér og kemur
hérna að, t.d. frá Reykjavík, og
sezt hér að, og við erum því
fegnir, að fá hingað ungt fólk,
sem vill vinna og við höfum nóg
störf fyrir það. Við erum að
byggja upp þetta kauptún og
hér eru nægir möguleikar fyrir
ungt fólk, sem vill taka til
hendi.
Páll Pálsson
Næst hittum við að máli Pál
Pálsson, sem nú starfar í Bol-
unarvík, en var áður bóndi í
Skálavík, sem er vestur af Bcl-
ungarvík og skerst inn í landið
á milli Kerlingar og Öskubaks.
í Skálavík var áður blómleg
byggð, en nú er þar alic í eyði
Skálavík er unaðsfagur staður
og náttúrufegurð þar mik‘1. Páll
svarar greiðlega spurningum
okkar.
— Já, ég er síðasti bóndinn í
Skálavík. Þegar ég var að aiast
upp man ég eftir sex bæjum .í
Skálavík, en þar á undan voru
bæirnir fleiri. Skálavík mun
hafa brauðfætt um eða yfir
hundrað manns, þegar bezt lét,
en nú er þar allt í eyði. Land-
búnaður var helzti atvinnuvegur
inn, en þó var töluvert stund-
aður sjór. Sjávarfang var gott,"
en sjósókn gat oft verið erfið.
Það er brimasamt í Skálavík, en
iþó var það þannig, að þegar
Bolvíkingar voru á áraskipun-
um, þá hleyptu þeir oft þangað.
1 vissum, t.d. austan eða suð-
austanáttum. Þegar Bolvíkingar
áttu fyrir höndum að berja inn,
þá var Skálavík þeirra lífhöfn.
— Faðir minn var Páll Jósúa
son, sem þú hefur kannske heyrt
getið, kannske hefur faðir þinn
einhvern tíma minnzt á hann.
Páll faðir minn bjó í 45 ár í
Skálavík og þegar hann féll frá,
bjó ég fyrst með móður minni
og var bóndi þar í 15 ár eða
svo. Það eru tvö ár síðan ég
brá búi og nú er ég kominn hér
á Bolungarvíkurmalirnar, eins
og það er kallað hér, en myndi
líklega vera kallað fyrir sunn-
an að vera kominn á mölina.
— Ég er sjómaður hér og nefi
verið mestan tímann á vb. Guð-
rúnu, sem er 17—18 tonna bát-
ur. Ég er þar háseti. Við höfum
verið á færum að undanförnu og
á línu á haustin og netum á vetr
um. Já, við höfum fiskað held
ur vel, vil ég meina.
— Þegar ég hætti búskap og
fór á sjóinn urðu ekki veruleg
umskipti hjá mér, því að ég var
svo mikið við sjó áður. Ég var
á sjónum að vetrinum, en heima
á sumrum. Það var þá eitthvað
annað lið fyrir heima. Ég var
fyrst á sjó hjá Kristjáni heitn-
um Hálfdánarsyni, sem var
kunnur skipstjóri hér um slóðir,
og þá var það eini útilegubát-
urinn, sem hér var og hét Sval-
an. Ég er semsagt vanur til sjós
og lands, eins og Haraldur Á.
myndi segja.
— Ég kann vel við mig hér *-
Bolungarvík, enda oft verið hér.
Ég kann vel við fólkið hér og það
er kraftur í því og hér eru upp
gangstímar.
Næst verður á vegi okkar ung
ur sjómaður, sem heitir Kristján
Kristjánsson, og við spyrjum
um hans starf.
— Ég er núna á Haflínu, sem
Framhald á bls. 21.
Kristján Kristjánsson