Morgunblaðið - 12.08.1966, Blaðsíða 21

Föstudagur 12. ágúst 1966
MORGUNBLAÐIÐ
2!
— Héraðsmót
Framhald af bls. 11
er 10 tonna bátur. Við erum á
Fyrst í vor sóttum við aðallega
handfærum og erum fjórir á.
í Breiðafjörð, en í sumar höfum
við róið hér útaf, verið hér ut-
arlega í Djúpinu.
— Gæftirnar voru ágætar fram
anaf, en hafa verið mjög léleg-
ar upp á síðkastið. Aflinn hefur
verið frekar tregur, ekki sízt
þegar svona lítið hefur gefið.
Annars var fremur góður afli í
maí og júní og mjög gott hjá
sumum. Ég held að útkoman hjá
færabátunum hér fyrir vestan
eé mjög misjöfn; sumir nieð
ágætan afla, en aðrir með rýran
feng. í>að fer dálítið eftir því
hvernig menn bera sig að þessu.
— Já, það skiptir verulegu
máli. Það er ekki gott að skyra
þetta út. Ef fjórir menn standa
á borð og renna færi í sjó,
getur orðið allt upp í helmings
skakki á veiðinni. Af hverju það
stafar? Það er erfitt að svara
því, en ég held að það sé bara
lán og svo hvernig menn bera
sig til við það. Ef menn lenda
f fiski skiptir miklu máli að
vera handfljótur að koma fær-
inu út aftur, eftir að búið er að
draga fiskinn, og hafa sig allan
við. Annars er erfitt að skil-
greina hvers vegna einn er fiskn
ari en annar. Ég held að þetta
fari fyrst og fremst eftir láni
manna.
Kristján er fæddur og uppal-
inn í Bolungarvík. Við spyrjum
hann að lokum um viðhorf hans
sem ungs manns til sinnar
Nýkomið
Aurhlífar að framan
Aurhlífar að aftan.
I.o f tne tsstang i r
Gúmmímotlur
Innispeglar
Inniljós
Glitaugu
Bifreiðabón
Flautur.
Fraimrúðusprautur
Loftdælur.
Bílalyftur
Þvottaikústar.
Fúströra- og hljóðkúta-
kíttl,
GARÐAR GÍSLASON H.F.
Bifreiðaverzlun.
BÍLAR
Mikið úrval af vel með
förnum bílum m.a.:
Simca Ariane ’64
Rambler Classic ’63
Simca Ariane ’63
Volvo Amazon ’63
Ford Transit ’65
Hagstæð kjör.
Chrysler-umboðið
Vökull hf.
Hringbraut 12/1. Sími 10600.
Fjaðrir, f jaðrablöð, hljóðkútar
púströr o.fl. varahlutir
í margar gerðir bifreiða.
Bílavörubúðin FJÖÐRIN
Laugavegi 168. — Sími 24180.
LOFTUR ht.
Ingólfsstræti 6.
Pantið tíma i síma 1-47-73
bjarni beinteinsson
LÖGFRCÐINOUR
AUSTURSTRÆTI 17 (SILLl « VALDU
SlMI 13536
heimabyggðar og afkomumögu-
leikum þar.
— Ég tel upp á það sé mjög
gott að vera hér. Ég sé ekki ann-
að en að fólk hafi það bara
ágætt hérna og ekki sízt sjó-
menn. Ég held að yfirleitt sé af-
koma þeirra vel sæmileg. Fólk
kemst hér vel af. Ég er oft bú-
inn að koma suður og þar er
margt sem lokkar, en engu að
síður langar mig ekkert þangað.
Ég var þar einu sinni heilan
vetur á togara, og ég gat ekki
séð að ég hefði það að nokkru
leyti betra þar, nema síður
væri. Ég vil búa hér áfram og
hefi trú á því, að hér sé hægt
að búa sér góða framtíð. Hér er
mikið byggt og ég held að unga
fólkið hér vilji taka fullan þátt
í því að byggja upp þennan
stað og ég hefi ekki orðið var
við það, að unga fólkið sé á
förum héðan. Við erum ekki að
byggja -upp okkar stað og vinna
fara, við viljum halda áfram og
að honum af fremsta megni.
FLATEYRI:
Síðasta mótið að þessu sinni
er á Flateyri. í»ar er geysimikið
fjölmenni og vantar mikið á, að
allir rúmist þar í sæti. Stjórn-
andi mótsins er Rafn A. Péturs-
son, formaður Sjálfstæðisfélags
Önundarfjarðar. Hann býður
ræðumenn og skemmtikrafta vel
komna. Hér tala þeir Matthías
Bjarnason, alþingismaður, Einar
Egill Hjartarson.
Oddur Kristjánsson, póstaf-
greiðslumaður á Flateyri og
Jóhann Hafstein, dómsmálaráð-
herra. Það er erfitt að ná tali
af nokkrum manni á meðan mót
ið stendur yfir, en þegar dans-
leikurinn er byrjaður, förum við
á stúfana.
Á Flateyri hefur um langt ára
bil starfað ungur og dugandi
íþróttamaður, Emil Hjartarson.
Hann er hár og spengilegur,
íþróttalega vaxinn, enda staðið
í stórræðum bæði sem keppandi
og sem leiðbeinandi unga fólks-
ins í íþróttum og félagsstarfi.
Við spyrjum fyrst um íþróttafer
il Emils.
— Ég lagði fyrst og fremst
stund á stökk og köst, spjótkast
og hástökk. Ég verð að svara
því játandi, að ég tel mig hafa
náð þokkalegum árangri á lands
byggðarmælikvarða og þó að ég
næði aldrei íslandsmeti, átti ég
nokkur Vestfjarðarmet í mínum
greinum. Ég starfaði sem íþrótta
kennari hjá Héraðssambandi
Vestur-ísfirðinga eitt sumar um
tveggja mánaða skeið, og fyrir
þremur árum byrjaði sambandið
á því að ráðamenn til þess að
fara um svæðið og kenna íþrótt
ir, og ég lenti í þessu fyrsta
sumarið.
— Héraðssambandið hefur
reynt að stuðla að vaxandi
íþróttalífi hér í sýslu og fyrir
forgöngu þess var byrjað að
halda íþróttanámskeið að Núpi
í Dýrafirði, sem búin eru að
ganga ágætlega hér í nokkur ár.
Fyrsta námskeiðið var haldið
1958 og slík námskeið hafa verið
haldin árlega síðan með mikilli
þátttöku og þar eru þjálfaðar
frjálsar íþróttir, leikir ýmiss
konar, eins og knattleikir o.fl.
Ég vil að það komi fram, að
við höfum notið í þessu starfi
mikillar aðstoðar og velvildar
skólastjórnarinnar á Núpi. Við
höfuð fengið þar afnot af húsa-
kynnum fyrir lítið eða ekkert
endurgjald, og ef sú aðstaða væri
ekki fyrir hendi og sá velvilji,
sem þar hefur verið, væri þetta
ekki framkvæmanlegt.
Auk námskeiðanna eru
haldin sundnámskeið að Núpi á
hverju vori, að vísu ekki á veg-
um Héraðssambandsins, heldur
fyrir forgöngu skólastjórans á
Núpi. Hér í Vestur-ísafjarðar-
sýslu eru ekki nema tvær sund-
laugar. Það er laugin á Núpi
og laugin á Kleifum hjá Suður-
eyri, sem ekki er starfrækt
nema örfáa daga eða vikur á
hverju ári. Báðar eru litlar og
ófullnægjandi, og ég tel að það,
sem mest þyrfti að vinna að á
næstunni í íþróttamálum okkar,
sé að koma upp sundstöðum á
fjörðunum.
— Aðstaða til íþróttaiðkana
hér í sýslu er ekki nógu góð.
Eini völlurinn, sem til er í sýsl-
unni, hann er á Núpi, eini völl-
urinn, sem hefur verið gerður
sem íþróttavöllur. Á hinum stöð
unum er ekki um að ræða ann-
að en opin svæði, sem eru þann-
ig frá náttúrunnar hendi, að
hægt hefur verið að nota þau
til íþróttaiðkana, þó misjafnleg
góð séu.
— Þú spyrð um íþróttamanna
efni hér á Vestfjörðum. Jú.
íþróttamannaefnin eru sjálfsagt
alls staðar fyrir hendi og ein-
mitt í sambandi við okkar
íþróttanámskeið á Núpi höfum
við kannske uppgötvað menn,
sem annars hefðu týnzt sem
íþróttamenn. Hins vegar helzt
okkur ekki alltof vel á þessu
fólki. Þegar skólanum á Núpi
sleppir, eru þessir krakkar um
það bil 16 ára gamlir eða svo,
og eru þá komnir á þann aldur
þar sem vænta má einhverra
afreka af þeim í íþróttum. En
þá höfum við lítið sem ekkert
samband við það nema aðeins
yfir sumartímann og þá mjög
stopult. Þessir krakkar fara í
menntaskóla eða aðra skóla að
vetrinum, og svo eru þau önn-
um kafin allt sumarið við að
vinna sér fyrir farareyri til skól
ans næsta vetur. En þó að þau
fari í þessa skóla, týnast þau
ekki sem íþróttamenn því að
þar er náttúrlega íþróttakennsla
og önnur aðstaða fyrir hendi,
sem heldur getunni við. Ég
nefni sem dæmi, að í fyrra kom
hér fram 16 ára piltur, sem við
sendum á íslandsmótið og hann
varð þar tvöfaldur meistari í
sínum aldursflokki. Svona leyn
ist þetta víða. Þessi piltur heitir
Jón Sigurlaugsson frá Flateyri
og varð meistari í 80 metra
hlaupi og 200 metra hlaupi. Það
fer ekkert á milli mála, að
íþróttamannsefnin eru hér mörg
ekki síður en annars staðar.
Vestfirðingar eiga ekkert síðri
íþróttamannaefni en aðrir lands
hlutar.
— Meginatriðið er að ná stöð
ugu sambandi við þetta unga
fólk og halda því í þjálfun og
þá fyrst er hægt að finna þessi
efni. Þau koma ekki fram öðru
vísi, en leitað sé að þeim. En
þau eru alls staðar til. Að þessw
verkefni hefi ég reynt að vinna
eins og ég hafði getu og gáfur
til og ég er ákveðinn í því, að
halda áfram að starfa hér í
minni heimabyggð. Ég hefi trú
á unga fólkinu og þótt fólk sé
að fárast út af bítlatízkunni,
held ég að það sé ekki annað
en einhver útrás, sem unga fólk-
ið þatf að fá og líður sennilega
frá.
Arngrímur Jónsson, skóla-
stjóri héraðsskólans á Núpi, hef-
ur starfað sem kennari við skól-
ann um langt árabil og verið
skólastjóri frá 1961. Arngrimur
hefur tekið við menningararf-
leifð þeirra séra Sigtryggs Guð-
laugssonar og Björns Guðniunds
sonar, sem hófu Núpsskóla til
vegs fyrr á árum, og hefur rækt
sitt hlutverk frábærlega vel
Héraðsskólinn að Núpi er eitt
helzta menntavígi Vestfirðinga
og athygli hefur vakið, hve
námsárangur hefur að jafnaði
verið góður þar. Við víkjum tal-
inu að skólamálum íslendinga
og reynum að forvitnast um við-
horf ungs skólamanns til
fræðslumálanna í landinu.
Arngrímur Jónsson.
— Þetta er nú stór og viða-
mikil spurning og erfitt að gera
henni nokkur viðhlítandi skil
stuttu máli. Þú nefnir landspróf-
ið. Nei, ég tel að það sé alls
ekki úrelt og eigi fullkominn
rétt á sér. Það hefur verið að
breytast eins og annað. Segja
má, að í fyrstu, þegar landspróf
ið var að mótast, var hægt að
finna á því ýmsa vankanta og
byrjunarörðugleikar komu í ljós
en megin atriðið er það, að lands
prófið er til hagræðis fyrir þá,
sem í dreifbýlinu búa, og í öðru
lagi hefur prófið sífellt verið að
færast í það horf, að verið er
að spyrja og leita að staðreynd
um, sem nauðsynlegt er að al-
menningur viti og bráðnauðsyn-
legar fyrir alla þá, sem ætla sér
eitthvað áfram í námi og dag-
legu lífi. Nú er orðið minna um
smáatriðin og naglaskap, sem
örlaði á í upphafi prófsins, og
það er orðið eðlilegra og heil
brigðara en áður var. Þetta er til
stórra hagsbóta fyrir okkur
sem á landsbyggðinni búum,
vegna þess að þetta er okkar
eini möguleiki til þess að fá að
gang og jafnrétti við aðra að
menntaskólum og framhalds
námi á því sviði í landinu.
Við víkjum talinu að þeirri
þróun, sem gætir æ meir í okk
ar þjóðfélagi, en hún er sú, að
landsbyggðin sér á eftir sínu
unga námsfólki, sem heldur til
framhaldsnáms í fjölbýlinu, það
hlýtur sína menntun þar og sný,
ekki aftur til sinna byggða. Flest
ir taka að sér störf við sitt hæfi
í fjölbýlinu og jafnvel erlendis
og eftirtekja dreifbýlisins verð
ur skortur á menntuðum mönn-
um til að annast nauðsynlega
þjónustu.
— Já, þetta er þungur skatt'
ur fyrir dreifbýlið, sem skila
fullmenntuðu fólki til þéttbýlis
íns, því að þar er starfið og
starfssviðið fyrir það. Því miður
höfum við ekki í þessum fá-
mennu byggðum nógu fjölbreytt
og margbreytileg störf að bjóða
upp á því fólki, sem lokið hef-
ur langskólanámi nema í mjög
sröngum mæli.
En svo að við víkjum aft-
ur að prófunum sjálfum, sem
við vorum að tala um, þá er það
mikilvægt atriði í hvaða formi
eiga landsprófin sjálf að vera,
pað er spurning út af fyrir sig,
hvort skólarnir eiga að minnka
jann þrýsting í sambandi við
prófin, sem átt hefur sér stað,
eða hvort á að fela þeim sjálf-
um að velja nemendur til
menntaskólanáms. Það er ákaf-
lega mikil ábyrgð og erfitt.
Þetta er að vísu framkvæmt
víða erlendis og skólarnir taka
þessa ábyrgð á sig, að gefa nem-
endum meðmæli til framhalds-
náms. Það kann að vera, að
prófverkefnið sé orðið nokkuð
þungt í vöfum, og um það hefur
verið leitað, að gera prófið ein-
faldara og fækka t.d. lesgrein-
um. í þessum efnum veltur á
miklu starf nefndar, sem ríkis-
stjórnin hefur þegar skipað, sem
hefur það verkefni að gera at-
hugun á skólamálum á íslandi
og gera tillögur um framtíðar-
og frambúðarskipun þeirra
mála. Skólinn hlýtur að breyt-
ast, þarfirnar fyrir skóla og
kröfurnar til þeirra hljóta að
breytast jafn ört og þjóðfélagið,
sem við lifum f. Við erum alltaf
að tala um að þjóðfélagið hafi
tekið stórum stökkbreytingum á
undanförnum áratugum, og það
kann að vera, að skólinn hafi
orðið á eftir og staðið mikið í
stað, og svo vöknum við einn
dag við það, að skólinn hefur
staðnað en þjóðfélagið hefur
haldið áfram, og bilið breikkar
á milli skóla og þjóðfélags. Ég
vænti mikils af þessari nefnd,
sem ráðherra hefur nú skipað
fyrir skömmu til að athuga á-
standið í skólamálunum og úr-
bætur þar um, og ekki sízt það,
að athugun nefndarinnar á að
gera tillögur til frambúðar, en
ekki aðeins að leysa vandamálið
í dag.
— Það þarf að leysa vanda-
málin til frambúðar, þannig að
skólinn geti leyst þann vanda,
sem skapast í breyttu þjóðfé-
lagi og á breyttum tímum. Skól
inn verður að vera í sífelldri
endurskoðun og aðlögun að þvi
þjóðfélagi, sem hann er að búa
nemendur undir. Skólinn getur
ekki verið eitt og þjóðfélagið
annað, bil má ekki myndast þar
á milli.
ATHCGIB
Þegar miðað er við útbreiðslu
er langtum ódýrara að auglýsa
i Morgunblaðinu en öðrum
blöðum.
Sumarkjólar
Nýjar gerðir — ný myratur.
Zantrel og Delset kjólar
krónur 348/
Strigakjólar
krónur 398/
Takmarkaðar birgðir/
, .nMéHnmdiiii.imiHi.HHMHiimfiHiimMiwiiionniT, .