Morgunblaðið - 30.09.1966, Side 28

28
MORCU N BLAÐIÐ
Föstudagur 30. sept. 196C
Bob Thomas:
HVER LIGGUR
IGRÖF MINNI
— Við umgangumst lítið og
liöfum alls ekki sízt síðan ég
.giftist hr. de Lorca.
— Systir yðar lét ef*ir sig bréf,
stílað til ,,Mat??ie“. Það er vænt-
anlega nafn yðar?
— Já.
— Lögreglumaðurinn rétti
henni bréfið. Edith starði á
letrið, rétt eins og hún væri að
lesa það.
Jim ræskti sig. — Væri yður
sama .... ef það er ekki of per-
sónulegt .... sagði hann.
— Já, alveg sjálfsagt.........
Hún rétti honum bréfið.
Hann las bréfið og sumpart
upphátt, eins og hann væri að
velta fyrir sér orðunum: „Fyrir-
gefðu mér, Maggie. Þakka þér
fyrir að bjóða mér hjálp, en
einhvernveginn er það ekki
ómaksins vert héðan af. Ekki
framar, Eriie .... Ekki ómaks-
ins vert framar.
— Hversvegna mundi hún
komast svona að orði, frú de
Lorca? spurði Johnson.
— Ég veit ekki. Hún bað mig
að koma til sín í gærkvöldi, og
ekki veit ég til hvers. Kannski
vildi hún bara sjá mig í síðasta
sinn. Hún talaði um fjárhags-
vandræði sín og ég bauðst til að
hjálpa henni, en hún afbakkaði.
— Hversvegna skyldi Edith
hafa farið í jarðarförina manns-
ins yðar, frú? spurði Jim.
Edith hikaði. — Af því að hún
elskaði hann líka .... einu sinni
.... endur fyrir löngu.
— Haldið þér. að dauði hans
hafi fengið svo á hana. að hún
hafi þessve<?na framið sjálfs-
morð? spurði Johnson.
— Það veit ég ekkl.
Johnson sá, að það var til-
gangslaust að lengja þessa yfir-
heyrslu. — Já, hver veit slíkt,
begar svona stendur á? sagði
hann. — Þakka yður fyrir, frú
de Lorca. Ég held við getum sagt
að þessu máli sé lokið. Hann
tók blöðin og lagði þau í körf-
una, þar sem afgreidd mál voru
geymd.
Johnson sagði við Garcia: —
Þér sögðuð henni, að það yrði
að þekkia líkið. Garcia kinkaði
kolb o<? Johnson sa<»ði við Er,ith:
— Það er nú ekki annað en
formsatriði.
Jim stóð upn um leið og hún,
og sagði: — Ég skal fara með
henni, höfuðsmaður.
Hún vildi helzt afþakka þetta
og losna við Jim, en sá ekkert
ráð. Hún lét það gott heita, er
hann tók mjúklega í handlegg-
inn á henni.
Jim fylgdi henni niður í lyft-
unni, og tók tillit til augljósarar
óskar hennar að mega vera þög-
ul í sorg sinni. Þau gengu eftir
hvítum gangi, að hurð, sem á
stóð:
LfKaKOÐUNAT?c A t tth
ENGINN AÐGANGUR ÁN
LEYFIS
Þau komu inn í lítinn, hálf-
dimman sal og stóðu við stóran
glugga út að húsagarðinum, sem
var einnig dimmur. Edith stóð
þarna í lamaðri eftirvæntingu
og langaði mest til að halda sér
í Jim, en vissi að það mátti hún
ekki. Umsjónarmaður kom og
kveikti.
Herbergið varð snögglega
skjannabjart. Birtan skein á bör
ur, þar sem lík Margaret lá. Hvít-
ur dúkur huldi allt nema and-
litið, sem nú var hreint og
flekklaust og hárið greitt eins
og Edith hafði greitt sér.
Fyrst greip Edith andann á
lofti, er hún horfði á sjálfa sig
dauða. En svo áttaði hún sig á
því, að þetta var Margaret, sem
þarna lá, og henni fannst ekki
nærri eins óþæsilegt að horfa á
andvana lík, og hún hafði búizt
við.
— Er þetta sys+ir yðar, E'bth
Philips? spurði umsjónarmaður-
inn.
Edith leit ekki af líkbörunum.
— Já, þetta er systir mín, svar-
aði hún.
Umsjónarmaðurinn slökkti ljós-
ið, og lauk þannig síðustu fund-
um þeirra tvíburasystranna. Þar
sem Edith stóð í myrkrinu, fann
hún, að Jim greip arm hennar
sterku taki. — Komið þér, ég
skal útvega yður bolla af kaffi,
sagði hann.
Hún fann enn til einhverrnr
upplyftingar, er hann leiddi hana
eftir ganginum, til kompunnar,
9
Ný sending:
Vefrarkápur og
næEonpeísar
með loðkrögum í glæsilegu úrvali.
Kápu og Dömubúðin
Laugavegi 46.
InnflutiLngsfyiirfæki
óskor nð róðo
nú þegar mann til verðútreiknings. gjaldkerastarfa
og annarra skyldra starfa.
Góð laun og framtíðarmöguleikar
Tilboð óskast send afgr. Mbl. fyrir 3. október nk.,
merkt: „Framtíð — 4389“.
- O, við fáum örugglega Ioft í dekkið — þótt pumpan hafi
gleymzt heima.
— En hversvegna? Hvers-
vegna? Við, sem hefðum getað
veiið svo hamingjusöm saman!
— Elskuðuð þér hana?
Jim varð eitthvað vandræða-
legur við þessa spurningu. — Ég
vildi ganga að eiga hana.
— Sögðuð þér henni það?
— Ég held hún hafi vitað það.
Hlýtur að hafa vitað það. Við
töluðum um hænsnabúið, sem
I
ég ætlaði að koma mér upp, pftir
að ég væri kominn á eftirlaun.
Og hún vissi, að mig langaði til
að láta hana eiga það með mér.
— Ég held, að bað hefði engu
geta breytt, liðþjálfi.
— Hversvegna segið þér það?
— Af því að ég þekkti systur
mína. Jafnvel þótt ég hefði ekki
séð hana árum saman, þá veit
ég alveg, hvernig henni hefur
6 vikna námskeið
snyrtinámskeið
megrun
aðeins 5 i flolclci
kennsla hefst 5. okt
innritun daglega
¥í:':W
TIZKUSKOLI
ANDREU
SKÓLAVÖR-ÐUSTÍG 23 SÍMI 19395
þar sem Hkhúsvö,'ðurinn hvíldi
sig milli verka. Jim skildi hana
eftir við borð þar inni og kom
síðan aftur að vörmu SDOri með
tvo riúkandi kaffib',lla. H’in
kveikti í vindlingnum hjá
henni.
Edith gerði sér það ljóst,
næstu mínúturnar, að nú var ör-
lagastundin upprunninn. Henni
var jafn áríðandi að afklæðast
hlutverki Edith eins og að íklæð
aðst hlutv°rki 1'Targaret. Og eng-
in gat athugað hana vandlegar
en Jim.
— Hversvegna starið þér
svona á mig? spurði hún.
Það kom fát á Jim. — Afsak-
ið .... ég meinti ekkert með
því, sagði hann. — Það er bara
þetta .... að þér eruð alveg
eins og Edith.
— Við vorum líka tvíburar.
Hún reyndi að vera eins
hlédræg og hún gat.
Svo fór hann að tala, eins og
máttlaust, og eins og eitthvað
ræki hann til þess. — í gær ....
það er ekki lengra síðan í gær-
kvöldi .... var hún að tala við
mig um, hvert ég ætlaði að fara,
þegar ég fengi frídaginn minn
.... Hún var eitthvað óróleg, af
því að ég hafði fengið á mig
aukavakt, svo að ég gat ekki
boðið henni út . .. það var af-
mælisdagurinn hennar í þokka-
bót. Ég áttaði mig ekki á því
þá, en ég skil það nú, að hana
hefur langað að fara eitthvað
út með mér í gærkvöldi. Hún
sagðist vilja fara hvað sem væri
.... á bíó .... eitthvað. Ég býst
við, að hún hafi bara viljað vera
með einhverjum. Það hefur lík-
lega allt verið að fara í hundana
hjá henni .... hún var í þann
veginn að missa veitingastofuna
.... Æ, ég get ekki hugsað til
þess .... en hvernig hefði þetta
getað farið, ef hún hefði farið
út með mér í gærkvöldi? Þá
væri hún hér líklega enn.
— Það er engin ástæða til
neinna sjálfsásakana, liðþjálfi,
svaraði Edith. Ef ekki í gær-
kvöldi, þá hefði hún bara gripið
næsta tækifæri til að fyrirfara
sér.
Geymsluhólfaleigan
er fallin ■ gjaíddaga
Ef ekki verða gerð skil fyrir 5. okt. nk., verða
liólfin leigð öðrum.
SÆNSK-ÍSI/ENZKA FRYSTIHÚSIÐ H.F.
1
LJOSAFEKUK
SIMIMO
EGGERT KRISUANSSON 0 C0.HF.